tag:blogger.com,1999:blog-38258299985306179012024-03-13T18:58:45.928+02:00Πεζοπορία, ορειβασίαΦύγαμε, να γεμίσουμε τα πνευμόνια μας καθαρό αέρα, τα μάτια μας με πανέμορφες εικόνες, τα ρουθούνια μας με το άρωμα της γης και του δάσους.
Σηκωθείτε από τον καναπέ και πάρτε τα βουνά. Είναι πιο εύκολο και πιο διασκεδαστικό απ' ότι νομίζετε.Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-20237738930858108442014-01-19T12:28:00.000+02:002014-01-31T14:21:27.236+02:00Κίρφη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-bx_f4ksFWso/UuTaHSzaS9I/AAAAAAAABh0/w56GfPw1yDg/s1600/DSCF0427.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-bx_f4ksFWso/UuTaHSzaS9I/AAAAAAAABh0/w56GfPw1yDg/s1600/DSCF0427.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Πέρα από τα βουνά celebrities (Όλυμπος, Παρνασσός, Ταΰγετος) υπάρχουν και τα κοινά βουνά "της γειτονιάς". Η Κίρφη είναι ένα απ' αυτά.<br />
Δίπλα στον σταρ τον παρνασσό, έχει την δική του ομορφιά και την δική του βιοποικιλότητα.<br />
<br />
Σύμφωνα με τον συνορειβάτη και γεωλόγο Νίκο Καρά, που ήταν στην παρέα μας πριν 35000000 χρόνια η Κίρφη ήταν μέρος του Παρνασσού. Μετά από καταβύθιση όμως της κοιλάδας του Ζεμενού χώρισε, υψώνοντας το μπόϊ του δίπλα στον γίγαντα πατέρα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-qqRVel839xw/UuTbPNTnkYI/AAAAAAAABh8/MRGlNVkOScY/s1600/DSCF0449.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-qqRVel839xw/UuTbPNTnkYI/AAAAAAAABh8/MRGlNVkOScY/s1600/DSCF0449.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Το μονοπάτι της ανάβασης ξεκινάει στο Ζεμενό από τον δρόμο Λιβαδειάς Αράχωβας στρίβει δεξιά πίσω από τις ταβέρνες και συνεχίζει στην πλαγιά της Κίρφης.<br />
Χαμηλά έχει κάποια καταπράσινα αυτή την εποχή λιβάδια. Η χαρά του συλλέκτη χόρτων. Αγριοράδικα και πικραλίδες σε αφθονία! Βγήκαν κάποιες σακούλες και μαχαίρια για μάζεμα.<br />
Λίγο πιο πάνω άρχιζε το δάσος των ελάτων. Πυκνό με πολλά πεσμένα έλατα, μάλλον πρέπει να τα ρίχνει το χιόνι που σχηματίζει χιονοστιβάδες μια και η κλίση είναι μεγάλη. Η κλίση που κάνει και το μονοπάτι αρκετά απότομο και την ανηφόρα σκληρή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-MJPrh6YXGJ8/UuTfp8TA0LI/AAAAAAAABiI/-a5aQDaP61A/s1600/DSCF0464.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-MJPrh6YXGJ8/UuTfp8TA0LI/AAAAAAAABiI/-a5aQDaP61A/s1600/DSCF0464.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Αυτή η βόρεια πλευρά της Κίρφης λέγεται Ανήλιο για προφανείς λόγους και κρατάει πολλή υγρασία που κάνει την χλωρίδα να οργιάζει. Τα πάντα έχουν ένα κάλυμμα από βρύα σαν πράσινο χαλί.<br />
<br />
Στην πλάτη μας δέσποζε ο όγκος του Παρνασσού, που η θέση μας τον πρόβαλε θεόρατο και πανέμορφο. <br />
Η ανάβαση της απότομης πλαγιάς κράτησε 2 ώρες. Ψηλά στο διάσελο (1300 μ) κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-kzpzWR3SB_g/UuTf9nl0VkI/AAAAAAAABiQ/AS6gaCJv2p0/s1600/DSCF0465.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-kzpzWR3SB_g/UuTf9nl0VkI/AAAAAAAABiQ/AS6gaCJv2p0/s1600/DSCF0465.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Μερικά χέρσα πλατώματα με τις άκρες του δάσους γυρω συνθέτουν ένα πανέμορφο τοπίο.<br />
<br />
Από την άλλη άκρη του διάσελου αρχίζει και το μονοπάτι καθόδου από την νότια πλευρά του βουνού προς το Δίστομο.<br />
<br />
Εδώ ξεχώρισαν μερικοί που δεν ήθελαν να ανέβουν στην κορυφή, άλλα 300 μ και συνεχίσαμε σε ένα χωματόδρομο γύρω από μια χαμηλή κορυφή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-tPo8spYbavs/UuTgnLPOIvI/AAAAAAAABiY/gCaUVPI2ijY/s1600/DSCF0477.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-tPo8spYbavs/UuTgnLPOIvI/AAAAAAAABiY/gCaUVPI2ijY/s1600/DSCF0477.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Η Κίρφη έχει δυο κύριες κορφές. Τους Αη Λιάδες. Ως προς το όνομα δεν πρωτοτυπεί και πολύ. Εδώ κάπου ξεκόψαμε από τους μπροστινούς που τους χάσαμε και συνεχίσαμε μέχρι που είδαμε μερικούς στην ανατολική κορυφή.<br />
<br />
Το μονοπάτι είχε χαθεί αλλά με την κορυφή να φαίνεται προχωρήσαμε προς την κατεύθυνση της χωρίς μονοπάτι μέσα από μια δύσβατη και βραχώδη διαδρομή. Δεν ήταν και πολύ μακριά αλλά μας πήρε μιαμισυ ώρα να φτάσουμε.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-pMt_Jr3gSpg/UuThCUh3y_I/AAAAAAAABig/WrSSNW2XVb4/s1600/DSCF0493.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-pMt_Jr3gSpg/UuThCUh3y_I/AAAAAAAABig/WrSSNW2XVb4/s1600/DSCF0493.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
<br />
Από δω η θέα ειναι εκπληκτική. Βόρεια ολόκληρος ο Παρνασσός με ένα μακρουλό σύννεφο σαν ζωνάρι στην μέση του, στολισμένος στις πλαγιές του με την Αράχωβα, πιο αριστερά τους Δελφούς και με τα λιγοστά χιόνια της κορυφογραμμής του.<br />
<br />
<br />
Στη κορυφή ο αέρας έτσουζε. Είχα ανεβεί με το κοντομάνικο. Φόρεσα ένα φλις και κατηφόρησα μερικά μέτρα στην νότια πλαγιά που ήταν απάγγειο και είχαν πιάσει θέση αυτοί που έφτασαν νωρίτερα και απολάμβαναν το κολατσιό τους.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-7macbEL3RHU/UuThZU0fncI/AAAAAAAABio/H09Yc6AtRGc/s1600/DSCF0509.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-7macbEL3RHU/UuThZU0fncI/AAAAAAAABio/H09Yc6AtRGc/s1600/DSCF0509.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Στο Νότο φαινόταν ο Κορινθιακός με ασημένιες ανταύγειες από την αντηλιά ο κολπος στα Ασπρα Σπίτια και Αντίκυρα, το Δίστομο στους πρόποδες και αριστερά τις δαντελωτές ακτές που σχηματίζονται από το ακούμπημα του Ελικώνα στη θάλασσα.<br />
<br />
Ο ίδιος ο Ελικώνας πρροβαλε μέσα από μια γαλαζωπή ομίχλη, στεφανωμένος με τουφίτσες σύννεφων. Μπορούσες να διακρίνεις το Κυριάκι πάνω του και την ρεματια με τον δρόμο που κατηφορίζει προς τον Όσιο Λουκά.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-wsyZLZ3sgcM/UuTiMx4CG-I/AAAAAAAABi4/yuxmib1tLfA/s1600/DSCF0502.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-wsyZLZ3sgcM/UuTiMx4CG-I/AAAAAAAABi4/yuxmib1tLfA/s1600/DSCF0502.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Το φαράγγι πιο χαμηλότερα είναι το φαράγγι της Κλεισούρας που το περιγράφω σε παλιότερο post και ελπίζω να το ξαναπερπατήσω όταν μπει στο πρόγραμμα.<br />
<br />
Ο αρχηγός μας ο γιατρός Γιώργος Παπαϊωάννου κατάγεται από το Δίστομο και μας ενημέρωσε με λεπτομέρειες γεωγραφικά και ιστορικά.<br />
Η Κίρφη είναι ένα βουνό φυσικό παρατηρητήριο. Βλέπεις απο το ίδιο μέρος δυο πρωτεύουσες νομών. την Λιβαδειά και την Άμφισσα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Mcd_qvR1a6A/UuTig6XsHYI/AAAAAAAABjA/yLcSZutJUIc/s1600/DSCF0503.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Mcd_qvR1a6A/UuTig6XsHYI/AAAAAAAABjA/yLcSZutJUIc/s1600/DSCF0503.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Τόσα μέρη που έχουν σημαντική ιστορία, όπως οι Δελφοί ο ομφαλός της Γης ο δρόμος που περνούσαν οι προσκυνητές και οι διαβατες προς τα κει. Το μέρος που συνάντησε ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CF%82" target="_blank">Οιδίπους</a> τον πατέρα του και τον σκότωσε.<br />
η ώρα περνούσε ευχάριστα είχε μια λαμπρή λιακάδα που δεν σου έκανε καρδιά να σηκωθείς.<br />
<br />
Τελικά δόθηκε το σύνθημα της κατάβασης. Κατηφορήσαμε το μονοπάτι εγώ μάζευα και χόρτα μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι οι μπροστινοί μου είχαν χαθεί και δεν ακολουθουσαν το κύριο σώμα της ομάδας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-hFWxGZF5gjU/UuThvlsVgJI/AAAAAAAABiw/0xIVd6U4Z1E/s1600/DSCF0510.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-hFWxGZF5gjU/UuThvlsVgJI/AAAAAAAABiw/0xIVd6U4Z1E/s1600/DSCF0510.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Κάποιος δεν ηξερε τον βασικό κανόνα ότι αν δεν βλέπεις κανέναν μπροστά σου δηλώνεις χαμένος και πρεπει βρεθεί το μονοπάτι και οι άλλοι.<br />
Τέλος πάντων κάναμε κάποια χιλιόμετρα παραπάνω με ανηφόρα γιατί είχαμε κατηφορίσει την πλαγιά αρκετά μέχρι να πάρουμε είδηση οτι χαθήκαμε.<br />
Ξαναβρήκαμε τους άλλους φτάσαμε στο διάσελο που ανέφερα νωρίτερα και κατηφορήσαμε για το Δίστομο. Εδώ ή προσήλια πλευρά του βουνού είναι πιο ξερή με βλάστηση από πουρνάρια και λίγες κουμαριές. Είναι αρκετά απότομη και συναντας αρκετες πέτρες και σάρες.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-_INzpDYxVxI/UuTjQ3ffkZI/AAAAAAAABjM/4l6wz5iODm0/s1600/DSCF0511.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-_INzpDYxVxI/UuTjQ3ffkZI/AAAAAAAABjM/4l6wz5iODm0/s1600/DSCF0511.JPG" height="180" width="320" /></a></div>
Το <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BF" target="_blank">Δίστομο</a> καθώς κατεβαίναμε φαινόταν σαν ζωγραφιά από ψηλά. Το Μαυσωλείο της σφαγής στη θέα του, μας έφερε δυσάρεστα συναισθήματα γι' αυτό που συνέβη εδώ.<br />
<br />
Φτάσαμε στο Δίστομο μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει. Μπήκαμε στ πούλμαν και πήγαμε στο Ζεμενό για την συνέχεια στην ταβέρνα.<br />
<br />
Μια εξόρμηση που την ευχαριστηθήκαμε όλοι.<br />
<a href="http://www.sports-tracker.com/#/workout/marpoly/3acln4uqhiodkr23" rel="nofollow" target="_blank">Δείτε τη διαδρομή εδώ! </a><br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com1όρος Κίρφη, Ελλάδα38.464141611289769 22.65818109208987638.414416111289768 22.577500092089878 38.51386711128977 22.738862092089875tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-32672293929729376372013-06-24T17:31:00.000+03:002013-07-19T17:34:52.717+03:00Όλυμπος. Ανάβαση στον Μύτικα και Σκολιό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-8CNslRz9Ezc/UelGLcLkkfI/AAAAAAAABOw/ouqzQa80DFo/s1600/DSCF8667.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-8CNslRz9Ezc/UelGLcLkkfI/AAAAAAAABOw/ouqzQa80DFo/s320/DSCF8667.JPG" width="320" /></a>Πάλι επίσκεψη στο βουνό των θεών, για πολλούς αναβάτες απ' όλο τον κόσμο σημείο αναφοράς και σκοπός ζωής.<br />
<br />
Με την προσέγγιση του μπαίνεις σε μια κατάσταση δέους από την μεγαλοπρέπεια και η ιερότητα του τόπου ερχόμενη από αρχαίες εποχές πλανάται σαν αύρα στην ατμόσφαιρα και σε συναρπάζει.<br />
<br />
Το πούλμαν μας άφησε στα Πριόνια ετοιμάσαμε τα μικρά σακίδια που είχαμε μαζί μας και φορτώσαμε τα μεγάλα στα μουλάρια.<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ohAKWhBwEFg/UelKDac_rnI/AAAAAAAABQY/MMVoOV9LPPU/s1600/DSCF8674.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-ohAKWhBwEFg/UelKDac_rnI/AAAAAAAABQY/MMVoOV9LPPU/s320/DSCF8674.JPG" width="320" /></a>Πιστεύω ο ΕΟΣ Αχαρνών έχει την καλύτερη οργάνωση για την ανάβαση του Ολύμπου, κάνοντας την άνετη και ευχάριστη.<br />
<br />
Δεν ανήκω στους ορειβάτες που ψάχνουν τις ακραίες καταστάσεις, αντίθετα θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου σαν φυσιολάτρη που χαίρεται το βουνό χωρίς να μπαίνει σε χωρίς λόγο ταλαιπωρίες και κινδύνους.<br />
<br />
Το αναφέρω γιατί ο Όλυμπος όπως και άλλα βουνά δεν συγχωρεί απερισκεψίες και μαγκιές. Αυτό ισχύει γενικά στην φύση που πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Αυτό το έμαθα στην θάλασσα γιατί πήρα κάποια μαθήματα από αυτήν και έχουν την αξία τους και στο βουνό.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-z7eOtUQCrE4/UelGJyVgYAI/AAAAAAAABOo/IIRB_LRKsWM/s1600/DSCF8733.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-z7eOtUQCrE4/UelGJyVgYAI/AAAAAAAABOo/IIRB_LRKsWM/s320/DSCF8733.JPG" width="320" /></a>Έτσι με ένα μικρό σακίδιο στην πλάτη που περιείχε μόνο ένα μπουκάλι νερό και μια φωτογραφική μηχανή πήρα το όμορφο μονοπάτι για το καταφύγιο Ζολώτα (ή Σπήλιος Αγαπητός). Η ανάβαση είναι σχεδόν 1000 μέτρα, αλλά δεν θα την έλεγα κουραστική. Άλλωστε δεν μας κυνηγάει κανένας.<br />
<br />
Ο καθένας είχε τον ρυθμό του. Ή θα μπορούσα να πω ότι έπιανε τον ρυθμό μιας ομαδας και ανέβαινε παρέα.<br />
Είναι ένα μονοπάτι υψηλής κυκλοφορίας γιατί πολύς κόσμος ανεβαίνει και κατεβαίνει και όχι μόνο Έλληνες. Η κίνηση συμπληρώνεται και από μουλάρια και ποδήλατα.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-454UvXZ8Bzk/UelGTSlrVyI/AAAAAAAABPE/0B2q1HwPbTU/s1600/DSCF8747.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-454UvXZ8Bzk/UelGTSlrVyI/AAAAAAAABPE/0B2q1HwPbTU/s320/DSCF8747.JPG" width="320" /></a>Χαμηλά η ζέστη ήταν αρκετή και γρήγορα γίναμε μούσκεμα στον ιδρώτα. Ψηλότερα όμως δρόσιζε λιγάκι καθώς ένα αεράκι κατά διαστήματα με μικρές ριπές μας έσβηνε την κάψα.<br />
<br />
Στο καταφύγιο όμως έφτασα καταϊδρωμένος, όπου συνειδητοποίησα ότι τα μουλάρια με τα πράγματα μας δεν είχαν φτάσει ακόμα και δεν είχα ένα μπλουζάκι να αλλάξω το μουσκεμένο που φορούσα. Το έβγαλα τελείως και γυμνός γυρνούσα από δω κι από κει προσπαθώντας να μην κρυώσω.<br />
<br />
Τελικά τα μουλάρια έφτασαν και επιτέλους ντύθηκα, κάθισα με τους άλλους, πήρα μια μακαρονάδα με κιμά και κρασί και πιάσαμε την κουβέντα και τα αστεία στο τραπέζι της αυλής του καταφυγίου.<br />
<br />
Ένα μουλάρι ξέκοψε από την ομάδα του και ήρθε στο τραπέζι μας.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-z-31NLdB8DE/UelGMJcTVSI/AAAAAAAABO4/hSPWwxb8LEE/s1600/DSCF8699.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-z-31NLdB8DE/UelGMJcTVSI/AAAAAAAABO4/hSPWwxb8LEE/s320/DSCF8699.JPG" width="320" /></a> Ήταν το ίδιο που προηγουμένως του έδωσα μια σαλάτα αγγουροντομάτα από κάποιον που δεν την ήθελε, αλλά το μουλάρι την εκτίμησε.<br />
<br />
Αρχίσαμε να τον χαϊδεύουμε, βοήθησα την Μαργαρίτα να ανέβει καβάλα και έγινε ένα μικρό σόου.<br />
<br />
Με το κρασάκι μας περιμέναμε να ανατείλει η πανσέληνος. Την είχαμε υπ'όψη μας και ετοιμάσαμε και τις φωτογραφικές μηχανές.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-VtXb1sKGns0/UelJb5qJhmI/AAAAAAAABQQ/5y2Vu9PvLrc/s1600/DSCF8707.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-VtXb1sKGns0/UelJb5qJhmI/AAAAAAAABQQ/5y2Vu9PvLrc/s320/DSCF8707.JPG" width="320" /></a>Έσκασε μύτη από την κορυφή του απέναντι βουνού και γέμισε όλο τον Όλυμπο με ένα καινούργιο λαμπερό φως που έκανε κάποιες χιονούρες να φωσφορίζουν.<br />
<br />
Αργότερα έσβησαν την γεννήτρια και μας έμεινε το φως του φεγγαριού που μας κρατούσε εκεί έξω να ρεμβάζουμε.<br />
<br />
Όλοι πήγαν για ύπνο και μείναμε τρία άτομα (οι ποιητές...) που δεν είχαμε όρεξη να ξεκολλήσουμε.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Ii-qW7XoydQ/UelGSzH9gqI/AAAAAAAABPA/lp1PLHgacro/s1600/DSCF8762.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-Ii-qW7XoydQ/UelGSzH9gqI/AAAAAAAABPA/lp1PLHgacro/s320/DSCF8762.JPG" width="320" /></a>Κατά τις 12μιση έμεινα μόνος μου, έκανα μια βόλτα μεσα στο φεγγαρόφωτο στο μονοπάτι για Πριόνια. Οι 1000χρονες ρομπολες κατω απο το καταφύγιο έκρυβαν το φεγγάρι, αλλα πιο κάτω στο χέρσο της αλπικής ζώνης το φως ήταν σαν μέρα λόγω της καθαρής ατμόσφαιρας. Κάθισα σε μια πέτρα, απολαμβάνοντας τους απόκοσμους θορύβους ακόμα και τις ησυχίες του βουνού για λίγο. Αν διανυκτερεύεις στο βουνό αξίζει να μείνεις τελείως μόνος κάπου και να το νοιώσεις. Αποφάσισα μετά να πάω για ύπνο. Την επομένη μας περιμένουν άλλα...<br />
<br />
Πήγα στο θάλαμο του καταφυγίου όπου ήταν το κρεβάτι μου, το ακριανό από μια μεγάλη σειρά κρεβατιών με ακίνητα σώματα πάνω τους, πολλά απ'αυτά θορυβώδη, το ροχαλητό έδινε συναυλία εδώ.<br />
Έπεσα να κοιμηθώ αλλά τα ροχαλητά ήταν χαλασμός. Χτύπησα δυνατά παλαμάκια δυο φορές (ένα κόλπο που πιάνει ) αλλά δύσκολα με πήρε ο ύπνος. Φαίνεται η έξαψη του ότι βρισκόμουν στον Όλυμπο προκαλούσε διέγερση.<br />
Το πρωί ήμουν από τους πρώτους που σηκώθηκαν, ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμα, αλλά στα ανατολικά πάνω από το Αιγαίο ο ουρανός είχε γεμίσει βιολετιά χρώματα.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-m2a6yEVswOg/UelGUss2JgI/AAAAAAAABPQ/HXi4s3yU9uM/s1600/DSCF8764.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-m2a6yEVswOg/UelGUss2JgI/AAAAAAAABPQ/HXi4s3yU9uM/s320/DSCF8764.JPG" width="320" /></a>Σε λίγο σαν πυρακτωμένη γλώσσα ο ήλιος παραμέρισε το βιολετί βάφοντάς το πορτοκαλί και μας χαμογέλασε με ζεστασιά. Καλημέρα Απόλλωνα είπα.<br />
Είπα και άλλες καλημέρες στους συντρόφους που εβγαιναν σιγά σιγά και βαριά βαριά στο φως του Απόλλωνα που τους έδινε ζωή και κέφι.<br />
<br />
Πήραμε το πρωινό μας και ο αρχηγός μας (Νίκος Μακρής) επειδή είμαστε πολλοί μας χώρισε σε δυο ομάδες. Οι γρήγοροι (χαχα εγώ είμαι ένας απ' αυτούς) ξεκίνησαν πρώτοι να ανεβουν στην κορυφή και μετα να γυρισουν στα δύσκολα σημεία να βοηθήσουν όσους δυσκολεύονται.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-NnH5RsizBg4/UelGY-md20I/AAAAAAAABPY/ptUz6_EhaNU/s1600/DSCF8782.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-NnH5RsizBg4/UelGY-md20I/AAAAAAAABPY/ptUz6_EhaNU/s320/DSCF8782.JPG" width="320" /></a>Η ανηφόρα πάνω από το καταφύγιο είναι αδυσώπητη. Το τοπίο εκτός από μερικά μέτρα δάσους στην αρχή γίνεται γυμνό, με ένα σαθρό χώμα κάτω από τα πόδια σου που σου δινουν την εντύπωση ότι περπατάς πάνω σε σάρα.<br />
<br />
Φτάσαμε στην κορυφή Σκάλα από όπου μια απότομη και βραχώδης κορυφογραμμή συνδέει την Σκάλα με την βάση του Μύτικα την ψηλότερη κορφή.<br />
<br />
Στην αρχή νοιώθεις ένα σφίξιμο, αναρωτιέσαι που πας, αν δεν είσαι εξοικειωμένος στους γκρεμούς, μερικά λεπτά αργότερα, τουλάχιστον εγώ, ένοιωσα άνετα.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-8mZKZsIIvzc/UelGdJ2OuNI/AAAAAAAABPo/CynL87KmOh0/s1600/DSCF8809.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-8mZKZsIIvzc/UelGdJ2OuNI/AAAAAAAABPo/CynL87KmOh0/s320/DSCF8809.JPG" width="320" /></a>Βέβαια θέλει πολλή προσοχή και τις αισθήσεις να τσιτάρουν, σου το θυμίζει το χάος δίπλα σου που σε μερικά μέρη σκέφτεσαι πως αν φύγεις κάτω θα κάνεις ολόκληρο ταξίδι.<br />
<br />
Στο κατηφορικό μέρος πηγαίναμε με τα πέντε: Χέρια, πόδια, κώλος, κάνοντας τους ορθόδοξους ορειβάτες να φρικάρουν. Κανένας όμως δεν μπήκε στον κόπο να δείξει.<br />
<br />
Η αριστερή πλευρά της κορυφογραμής έβλεπε προς τα Καζάνια μια περιοχή που την περιβάλουν αμφιθεατρικά οι κορυφές Σκολιό, Μύτικας και Στεφάνια.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/--oK39evXPAQ/UelGgn4p20I/AAAAAAAABPw/ZQWghnuW1n8/s1600/DSCF8810.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/--oK39evXPAQ/UelGgn4p20I/AAAAAAAABPw/ZQWghnuW1n8/s320/DSCF8810.JPG" width="320" /></a>Η πλευρά που στεκόμασταν ήταν κάθετη και έφθανε 800 μέτρα κάτω και ο αέρας από το ανοδικό ρεύμα έβγαζε μια φοβερή βοή και σου έκοβε την ανάσα.<br />
<br />
Πιο κάτω δε που πιάνεσαι από ένα συρματόσχοινο λες τώρα ξεπερνάω τον εαυτό μου.<br />
<br />
Εχει και ένα μέρος που αναγκάζεσαι να πηδήσεις πάνω από ένα μικρό χάος για να μην κάνεις ενα γύρο, από κει όμως ελαφραίνει η κατάσταση μέχρι που φτάνεις στο Κακόσκαλο μια φυσική πέτρινη σκάλα στενή όμως απ' όπου βλέπεις όμως πίσω σου τι πάει να πει Όλυμπος. Δεν ξέρω αλλά ο Όλυμπος από κει δείχνει τρομακτικά ογκώδης και τα ύψη θεόρατα γιατί τα συγκρίνεις με τις δίπλα κορφές που και αυτές δεν είναι χαμηλές.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-rcp1t2yUi9A/UelGjBPT1DI/AAAAAAAABP4/qlyUt4XZ8fY/s1600/DSCF8819.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-rcp1t2yUi9A/UelGjBPT1DI/AAAAAAAABP4/qlyUt4XZ8fY/s320/DSCF8819.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κορυφή Σκολιό</td></tr>
</tbody></table>
Στο Κακόσκαλο πολλοί εγκαταλείπουν, κρίμα όμως γιατί η κορυφή απέχει σχεδόν 50 μέτρα.<br />
Η ανάβαση στην κορυφή είναι μια λύτρωση, αίσθηση μεγαλείου, ηθική αναπτέρωση, σαν να αναληφθηκες στους ουρανούς (μήπως τα παραλέω; κάπως έτσι ένοιωσα πάντως)<br />
<br />
Η κορυφή είδη είχε αρκετό κόσμο, έδειχναν όλοι χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι, είχαν ξεχάσει μνημόνια, έγνοιες, σκοτούρες. Μια άλλη διάσταση.<br />
<br />
Υπογράψαμε στο βιβλίο, αρχίσαμε τις φωτογραφίες και πιάσαμε μια πετρα ο καθένας να κάτσουμε. Ο καιρός ήταν καταπληκτικός σπάνιο για την κορυφή που την δέρνει η αγριάδα του Δία τις περισσότερες μέρες και ώρες του χρόνου. Τώρα όμως μας υποδέχτηκε με χαμόγελα με μια γλυκιά αύρα που την ρουφούσα αχόρταγα. Ευχαριστώ Ζευ!<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ilebMXsOtVM/UelLoOOCBqI/AAAAAAAABQs/_B69Dk7drEU/s1600/DSCF8820.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-ilebMXsOtVM/UelLoOOCBqI/AAAAAAAABQs/_B69Dk7drEU/s320/DSCF8820.JPG" width="320" /></a>Η επιστροφή ήταν εύκολη, ούτε γκρεμούς έβλεπα, έδωσα κουράγιο σε μερικούς που έρχονταν βοήθησα λίγο στο που να πατήσουν και γυρίσαμε στην κορυφή Σκάλα.<br />
<br />
Μερικοί πήραν το δρόμο της επιστροφής η κορυφή Σκολιό όμως είναι ένα χιλιόμετρο μακριά και η πρόσβασή της μετά την ανάβαση του Μύτικα είναι σαν μια βόλτα στο πάρκο. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα κατά κει. Όπως είπα η διαδρομή είναι εύκολη και από αυτήν την οπτική γωνία ή θέα των κορυφών και των Καζανιών είναι καταπληκτική.<br />
Υπογράψαμε στο βιβλίο και οι αχόρταγοι της παρέας πρότειναν να συνεχίσουμε για την κορυφή Άγιος Αντώνιος.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-r9snv1ze8QU/UelLn5pXg4I/AAAAAAAABQo/DahheXbh5tU/s1600/DSCF8831.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-r9snv1ze8QU/UelLn5pXg4I/AAAAAAAABQo/DahheXbh5tU/s320/DSCF8831.JPG" width="320" /></a>Ένα τεράστιο σύννεφο όμως είχε τυλίξει την κορυφή και το να βρούμε κανένα χαλάζι εκεί δεν με ενθουσίαζε, οπότε πήραμε κάποιοι τον δρόμο για το καταφύγιο. Άλλοι όμως συνέχισαν για τον Άγιο Αντώνιο.<br />
Η διαδρομή της επιστροφής ήταν λίγο γλιστερή λόγω της σαθρότητας του εδάφους, κατηφορική και εύκολη.<br />
Στο καταφύγιο είχαν επιστρέψει αρκετοί, κυρίως αυτοί που δεν ανέβηκαν στον Μύτικα και οι πολύ γρήγοροι.<br />
Ήταν αργά το απόγευμα όταν πήγαμε για φαγητό και να πιούμε μια μπύρα. Οι άλλοι αναβάτες συνέχιζαν να φτάνουν ως αργά.<br />
Το βράδυ πέρασε ήρεμα με κάτι φαγώσιμα και κρασάκι.<br />
<br />
Το πρωί έγιναν δύο ομάδες. Η μια έφυγε νωρίτερα για να περπατήσει το φαράγγι του Ενιπέα που περνάει από τα Πριόνια και καταλήγει στο Λιτόχωρο.<br />
Η άλλη με την αφεντιά μου μέσα θα κατέβαινε στα Πριόνια όπου βρισκόταν το πούλμαν και θα πήγαινε στην θάλασσα για μπάνιο.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R-R581LUsjo/UelGkJcwwiI/AAAAAAAABQA/UeuXGI3HfHw/s1600/DSCF8870.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-R-R581LUsjo/UelGkJcwwiI/AAAAAAAABQA/UeuXGI3HfHw/s320/DSCF8870.JPG" width="320" /></a>Εγώ βρήκα μια μέση λύση. Επειδή έχω ξαναπάει στον Ενιπέα και δεν με ενθουσιάζει η ιδέα να τον περπατήσω ολόκληρο, κατεβήκαμε εγώ και ο Γιώργος Νταβάκος με την πρώτη ομάδα και μια και το πούλμαν θα αναχωρούσε στις 10.30 από τα Πριόνια είχαμε τον χρόνο να περπατήσουμε ένα μέρος του Ενιπέα και να φτάσουμε μέχρι τον καταράκτη να κάνουμε μια βουτια στο ποτάμι (με τόσο παγωμένο νερό μόνο βουτιά δεν ήταν) και να γυρίσουμε στο πούλμαν για να συνεχίσουμε στην θάλασσα.<br />
Κάναμε το μπάνιο μας στο Αιγαίο, φάγαμε κάτι γαυροσάρδελα σε μια ταβέρνα ήπιαμε και κανα δυο μπυρες να στανιάρουμε και πήγαμε στο Λιτόχωρο να βρούμε τους άλλους που έφταναν μισοπεθαμένοι από την ζέστη και την πορεία μέσα στον Ενιπέα.<br />
Το ταξίδι της επιστροφής δεν είχε τίποτα το συναρπαστικό μετά από ένα καταπληκτικό τριήμερο στην κατοικία των θεών.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Όλυμπος, 402 00, Ελλάδα40.0827777 22.35111110000002614.826667700000002 -18.957482899999974 65.3388877 63.659705100000025tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-24569496295511813572013-06-21T00:10:00.001+03:002016-06-17T15:44:25.604+03:00Όλυμπος: Οργάνωση εφοδίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QcOwxj_SdtE/UcNtw9JqPtI/AAAAAAAABNA/e1xR3FwMo3w/s1600/DSCF3231.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-QcOwxj_SdtE/UcNtw9JqPtI/AAAAAAAABNA/e1xR3FwMo3w/s320/DSCF3231.JPG" width="320" /></a>Με αφορμή την ανάβαση στον Όλυμπο και τις συζητήσεις που έδωσαν και πήραν με πεπειραμένους ορειβάτες, κατέληξα σε μια λίστα εφοδίων για καλοκαιρινή εξόρμηση.<br />
<br />
Για την συγκεκριμένη διαδρομή με δυο διανυκτερεύσεις στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός θα χρειαστούν δύο σακιδια.<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Ένα μεγάλο που να χωράει όλα τα εφόδια και ενα μικρό διπλωμένο που θα το βάλωμε μέσα στο μεγάλο κατ' αρχήν.</li>
<li>Μπατόν </li>
<li>Ένα μπουφάν όχι χειμωνιάτικο, να κρατάει όμως λίγο το κρύο</li>
<li>Ένα φλις</li>
<li>Υπνόσακο</li>
<li>Αδιάβροχο (εκεί ψηλά ποτέ δεν ξέρεις) </li>
<li>Ενα εφεδρικό ζευγάρι κάλτσες</li>
<li>Ένα εφεδρικό μπλουζάκι</li>
<li>Γάντια (Κοντά στην κορυφή μπορεί να χρειαστεί να πιάνεις παγωμένους βράχους και χιονούρες) </li>
<li>Φακό κεφαλής</li>
<li>Μπαταρίες </li>
<li>Τηλέφωνο και φορτιστή αν δεν αντέχεις την έλλειψη του </li>
<li>γυαλιά στραβομάρας και ήλιου</li>
<li>ένα βιβλίο</li>
<li>mp3 player (προαιρετικό για να μερακλωθείς μόνος σου)</li>
<li>Ξηρά τροφή (Μούσλι, μπάρες, παστέλια, ,μαντολατα, ξηροί καρποί. Οι υγρές τροφές και τα φρούτα προσθέτουν βάρος)</li>
<li>Νερό (Ένα λίτρο πάντα μαζί σου)</li>
<li>Φακελάκια καφέ αν είσαι εθισμένος στην καφεΐνη</li>
<li>Καπέλο</li>
<li>φωτογραφική μηχανή</li>
<li>Ένα σουγιά</li>
<li>πλαστικό ποτήρι</li>
</ul>
Από το καταφύγιο μέχρι την κορυφή θα χρειαστεί το μικρο σακίδιο που θα έχει το μπουφαν το φλις τα γάντια και νερό.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-4wAE00Qh-Cg/UcNuHs_eiwI/AAAAAAAABNI/92ym4MAoCrs/s1600/DSCF3223.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-4wAE00Qh-Cg/UcNuHs_eiwI/AAAAAAAABNI/92ym4MAoCrs/s320/DSCF3223.JPG" width="320" /></a> Όσοι θα περπατήσετε το φαράγγι το Ενιππέα στην κατάβαση, ενδέχεται να συναντήσετε καύσωνα γιατί υψομετρικά βρίσκεται χαμηλά.<br />
Αυτό σημαίνει ότι θα χάνετε πολύ ιδρώτα και μπορεί να σας οδηγήσει σε θερμοπληξία. Το έπαθα πρόπερσι και ένας περαστικός δρομέας μου έδωσε ένα αναβράζον με ηλεκτρολύτες που έβαλα στο νερό μου και συνήλθα.<br />
Καλό είναι λοιπόν να έχετε σκόνη ή δισκία παρασκευής ισοτονικού ποτού με το νερό σας.<br />
Εγώ βρήκα αρκετές συνταγές κατασκευής φυσικού ισοτονικού μίγματος και κατέληξα σε μια δικιά μου.<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>1 κουταλιά αλάτι light που περιέχει χλωριούχο νάτριο και χλωριούχο κάλιο 50%</li>
<li> Χυμό δύο λεμονιών </li>
<li>4 κουταλιές σούπας μέλι</li>
</ul>
Τα ανακατεύετε και βάζετε σε ένα μικρό μπουκάλι, που αυτό το αραιώνετε σε ένα λίτρο νερό που μετατρέπεται σε ισοτονικό.<br />
<br />
Καλή ανάβαση!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-58703811060797197152013-03-24T10:44:00.000+02:002013-07-18T10:46:55.500+03:00Καλλίδρομο. Ανοπαία ατροπός (Μονοπάτι του Εφιάλτη)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-EiPUUTCZCXM/Ueeay8PfAOI/AAAAAAAABNg/JriZ5P-qhXw/s1600/DSCF8027.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-EiPUUTCZCXM/Ueeay8PfAOI/AAAAAAAABNg/JriZ5P-qhXw/s320/DSCF8027.JPG" width="320" /></a>Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν ήταν υψηλής προτεραιότητας, έπεφτε στα προγράμματα των ορειβατικών συλλόγων, άλλα όλο και μου ξέφευγε.<br />
<br />
Αυτή τη φορά ήταν στο πρόγραμμα του ΕΟΣ Αχαρνών, λέω δεν πάει να μου ξεφύγει πάλι.<br />
πρωί με την αυγούλα και να μαι στην Ομόνοια να προλάβω 7 ακριβώς το πούλμαν. Το πρόλαβα έπιασα και μια καλή θέση και φύγαμε για Μενίδι να φορτώσει τους υπόλοιπους.<br />
Χάρηκα που είδα αρκετούς γνωστούς, η παρέα παίζει μεγάλο ρόλο σε μια εκδρομή και μερικοί φίλοι δημιουργούν τις προϋποθέσεις να γίνει αξέχαστη.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Pw-B7W--tEo/UeebBPoySZI/AAAAAAAABNo/XSRroQnF7po/s1600/DSCF8042.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-Pw-B7W--tEo/UeebBPoySZI/AAAAAAAABNo/XSRroQnF7po/s320/DSCF8042.JPG" width="320" /></a> Το ταξίδι μέχρι την Μονή Δαμάστας ήταν μονορούφι δεν σταματήσαμε ούτε για νερό. Όταν φτάσαμε μπήκαμε στο μοναστήρι, πήγαμε στην εκκλησία, μια μοναχή μας προσκάλεσε σε μια μεγάλη αίθουσα με ένα μακρουλό τραπέζι γεμάτο κουλουράκια, λουκούμια και δροσερό νερό.<br />
<br />
Σε λίγο μας έφεραν και καφέδες. Ήταν ένα εκπληκτικό καλωσόρισμα. Το μοναστήρι αποτελεί ένα αξιοθέατο από μόνο του, είναι φορτωμένο βέβαια και με πολλή ιστορία από τον αγώνα του 21.<br />
Έχει δε και μια μεγαλειώδη θέα προς την πεδιάδα του Σπερχειού και στο βάθος βλέπεις την Λαμία και δεξιά την θάλασσα του Ευβοϊκού.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-A_2XOtSh3M8/UeebatKWoMI/AAAAAAAABN4/c5zEsPkW65I/s1600/DSCF8057.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-A_2XOtSh3M8/UeebatKWoMI/AAAAAAAABN4/c5zEsPkW65I/s320/DSCF8057.JPG" width="320" /></a></div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-6Fgh6WpLNPw/UeebevyZ32I/AAAAAAAABOA/M92VTbjjl54/s1600/DSCF8070.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-6Fgh6WpLNPw/UeebevyZ32I/AAAAAAAABOA/M92VTbjjl54/s320/DSCF8070.JPG" width="320" /></a>Πριν το μοναστήρι αρχίζει το μονοπάτι που ανeβαίνει το Καλλίδρομο. Βουνό όνομα και πράμα. Με ομαλό μονοπάτι που δεν σε κούραζε, χωρίς απότομες εναλλαγές στην κλίση του εδάφους.<br />
<br />
Υπήρχαν όμως πολλές εναλλαγές στο τοπίο που είχε απ' όλα. Συστάδες δένδρων, πολλά οπωροφόρα εγκαταλειμμένα, κορομηλιές, αμυγδαλιές, αλλά και κουμαριές και πουρνάρια. Πράσινα λιβάδια διέκοπταν την βλάστηση αλλά η θέα ήταν περιορισμένη γιατί περπατούσαμε ανάμεσα σε κατάφυτους λόφους. Κάπου βγήκαμε από το μονοπάτι για να φτάσουμε στην κορυφή ενός βράχου με καταπληκτική θέα προς τα ανατολικά.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-HiRlLXSCnb4/Ueebk2d3n0I/AAAAAAAABOI/2rNHsgLPTmI/s1600/DSCF8076.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-HiRlLXSCnb4/Ueebk2d3n0I/AAAAAAAABOI/2rNHsgLPTmI/s320/DSCF8076.JPG" width="320" /></a>Πολύ ψηλότερα και δεξιά μας φαινόταν μια κορυφή που είχε κάτι σαν κιόσκι πάνω της, κάποιοι μου είπαν πως είναι μια άλλη όμορφη διαδρομή που περνάει από το Ελευθεροχώρι.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2NN4XGLSLW0/UeeboVj_2fI/AAAAAAAABOQ/XnqRjm_SEnc/s1600/DSCF8062.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-2NN4XGLSLW0/UeeboVj_2fI/AAAAAAAABOQ/XnqRjm_SEnc/s320/DSCF8062.JPG" width="320" /></a>Κάποιες λιμνούλες από δω και από κει ομόρφαιναν το τοπίο. Βρήκαμε και μια μεγαλούτσικη μέσα στο δάσος αργότερα. Φτάσαμε σε ένα οροπέδιο καταπράσινο με παχύ σαν χαλί χορτάρι με μια βρύση και κάναλο όπως λένε στο χωριό μου (όπου πίνουν νερό τα ζώα).<br />
<br />
Ξαπλώσαμε, βγάλαμε το κολατσιό και φάγαμε, ήπιαμε νερό, γεμίσαμε και τα παγούρια μας από τη βρύση και δρόμο.<br />
<br />
Μετά από λίγο το μονοπάτι κατηφόρισε προς τις Θερμοπύλες με ένα άγριο φαράγγι δεξιά μας. Αν οι Πέρσες έκαναν την φασαρία που κάναμε εμείς με την φλυαρία μας και το ποδοβολητό μας θα τους έπαιρνε χαμπάρι ο Λεωνίδας.και δεν θα είχαν τύχη.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-K0YExNbpaio/UeebwhZjn0I/AAAAAAAABOY/tfHJe0nQ5e8/s1600/DSCF8096.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-K0YExNbpaio/UeebwhZjn0I/AAAAAAAABOY/tfHJe0nQ5e8/s320/DSCF8096.JPG" width="320" /></a>Το μονοπάτι τελείωνε στο χωριό Θερμοπύλες, όπου μας περίμενε το πούλμαν για να πάμε στα Καμένα Βούρλα. Εκεί κλείσαμε την μέρα μας με σαρδέλες στη σχάρα, χόρτα και κρασάκι.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QHGTzfTWWo8/UeebSgeQmiI/AAAAAAAABNw/Htw6pA3Qns4/s1600/DSCF8048.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-QHGTzfTWWo8/UeebSgeQmiI/AAAAAAAABNw/Htw6pA3Qns4/s320/DSCF8048.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Θερμοπύλες 350 09, Ελλάδα38.7993824 22.54446910000001538.793194899999996 22.534384100000015 38.8055699 22.554554100000015tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-35227156978736113692013-03-12T10:41:00.000+02:002013-03-12T15:55:02.292+02:00Τουρκοβούνια. Μια βόλτα στα περιξ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-MkSUzB2SFVs/UT7jxVBezvI/AAAAAAAABGs/Td0lArHxgJg/s1600/DSCF7997.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-MkSUzB2SFVs/UT7jxVBezvI/AAAAAAAABGs/Td0lArHxgJg/s320/DSCF7997.JPG" width="320" /></a>Πολλές φορές νιώθω την επιθυμία να περπατήσω και να ξεμουδιάσω από το καθησιό. Αν μένεις στο κέντρο της Αθήνας δεν έχεις πολλές επιλογές.<br />
<br />
Μπορείς να πας στο πάρκο της γειτονιάς σου, που όμως δεν ξεπερνάει το επίπεδο του βγάζω τον σκύλο μου βόλτα και φυσικά δεν είναι αρκετό για τα γκάζια σου. Η διπλανή πλατεία δεν συζητιέται. Μια καλή βόλτα που την κάνω συχνά είναι και η περιοχή Μοναστηράκι, θησείο, θέατρο Ηρώδου Αττικού, μουσείου Ακρόπολης, Πλάκα και κατάληξη σε μάσα.<br />
<br />
Αυτές όμως είναι της παρηγοριάς αν θέλεις να καταναλώσεις μερικά χιλιόμετρα.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-mxL7uSsIRV4/UT7j2lM58YI/AAAAAAAABG4/n3kPT340z-U/s1600/DSCF7994.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-mxL7uSsIRV4/UT7j2lM58YI/AAAAAAAABG4/n3kPT340z-U/s320/DSCF7994.JPG" width="320" /></a>Μας μένει η Πάρνηθα, την οποία φάγαμε στη μάπα και τα Τουρκοβούνια. Πολλοί με ρωτάνε που είναι αυτά, αρκετοί έχουν ανεβεί αποσπασματικά σε γνωστά τους σημεία, αλλά δεν φαντάζομαι να είναι πολλοί που κάνουν την διαδρομή σε όλο το μήκος από το Πολύγωνο έως την άκρη του Γαλατσίου.<br />
<br />
Είναι καμιά δεκαριά χιλιόμετρα με μεγάλες διαφορές στην ποικιλομορφία του εδάφους.<br />
Τα έχει όλα: Δασύλλια νταμάρια, στάνες, εγκαταλειμμένα εργοτάξια, πίστες ποδηλατοδρομίας, πολλά λουλούδια την άνοιξη.<br />
<br />
Έχω κάνει αρκετές φορές κομμάτια της διαδρομής και τώρα αποφάσισα να κάνω την διαδρομή σε όλο το μήκος ξεκινώντας από την Κυψέλη και επιστροφή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-mIxqkmeX1gA/UT7j2qhI0yI/AAAAAAAABG0/-DXqtAllYgg/s1600/DSCF7998.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-mIxqkmeX1gA/UT7j2qhI0yI/AAAAAAAABG0/-DXqtAllYgg/s320/DSCF7998.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Έκανα ανάρτηση στο facebook στην ομάδα <a href="http://www.facebook.com/groups/245838818879352/" target="_blank">Βόλτες</a> και ανταποκρίθηκε ένας. Ο Γιάννης Δροσίδης.<br />
<br />
Άλλοι είχαν ίωση και άλλοι δεν ήθελαν να αφήσουν τη ρουτίνα της Πάρνηθας<br />
Ξεκινήσαμε λοιπόν τρείς ( μαζί με την σκύλα μου την Ζωζώ) από την Φωκίωνος Νέγρη, περάσαμε την πλατεία Κυψέλης και πήραμε ένα δρόμο με κατεύθυνση το βουνό του Αττικού άλσους γνωστό και σαν οικισμός Παπανδρέου.<br />
<br />
Δεν ήμουν σίγουρος για την διαδρομή αλλά ήξερα ότι όποιο δρόμο κι αν πάρεις σε βγάζει στην περιμετρική του βουνού που ενώνει το Πολύγωνο με το Γαλάτσι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0OGTCK2Ma1U/UT7j22bCApI/AAAAAAAABG8/2kwgfWfPD4M/s1600/DSCF7993.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-0OGTCK2Ma1U/UT7j22bCApI/AAAAAAAABG8/2kwgfWfPD4M/s320/DSCF7993.JPG" width="320" /></a></div>
Αφού περάσαμε την περιμετρική πιάσαμε την ανηφόρα παίρνοντας ένα από το μονοπάτια προς την κορυφή. Κάθε φορά παίρνω και άλλο, δεν υπάρχει λόγος όμως να ανησυχήσεις για το αν θα χαθείς. εμείς χαθήκαμε βγήκαμε σε ένα αδιέξοδο, αλλά ρωτήσαμε εναν ευγενικό κύριο και μας έδειξε το δρόμο.<br />
<br />
Έξω από την εκκλησία που είχε λειτουργία, βρήκαμε κόσμο , Κυριακή πρωί γαρ και προσπερνώντας βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει την κορυφή του βουνού με κατηφοριά προς τον δρόμο του Γαλατσίου προς τo Ψυχικό.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZBAgYh2F-uU/UT7j8UKd13I/AAAAAAAABHM/q7hcaQ-7HhQ/s1600/DSCF8002.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZBAgYh2F-uU/UT7j8UKd13I/AAAAAAAABHM/q7hcaQ-7HhQ/s320/DSCF8002.JPG" width="320" /></a></div>
Διασχίσαμε τον δρόμο που είχε αρκετή κίνηση και βρεθήκαμε στον κύριο όγκο των βουνών με τα νταμάρια. Προσπαθήσαμε να βρούμε πρόσβαση προς το βουνό, αλλά ήταν φραγμένο με σύρμα.<br />
<br />
Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει το βουνό, αλλά δεν βλέπω για ποιο λόγο το φράζουν. Πήραμε ένα δρόμο στο πλάι ανάμεσα από τα σπίτια μέχρι που βρήκαμε ένα κενό στο φράχτη και βρεθήκαμε στην πλαγιά του βουνού. Το έδαφος είχε μικρή κλίση με ένα μονοπάτι που φαινόταν πολύ λίγο πατημένο και το ακολουθήσαμε.<br />
<br />
Μια ανοιξιάτικη βλάστηση μας καλωσόρισε, ήδη τα σφενδούκλια είχαν πλήρη ανθοφορία κίτρινες λαψάνες ζωντάνευαν το τοπίο, σου έδιναν την αίσθηση ότι φεύγει ο χειμώνας. Μια χελώνα που βρήκαμε ξύπνια (όχι σε χειμερία νάρκη) μας έπεισε γι αυτό.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-F2xLV0U1pGQ/UT7kBA0C7MI/AAAAAAAABHc/aJt2QXiq7jg/s1600/DSCF8004.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-F2xLV0U1pGQ/UT7kBA0C7MI/AAAAAAAABHc/aJt2QXiq7jg/s320/DSCF8004.JPG" width="320" /></a>Το μονοπάτι προχώρησε την ανηφόρα, φαινόταν μια κορυφή που την φτάσαμε, αλλά: Ωπ! Βρεθήκαμε σε έναν γκρεμό που ήταν το πάνω μέρος ενός νταμαριού. Το τοπίο φαινόταν σαν ένας κρατήρας ηφαιστείου με τεράστιους πέτρινους τοίχους ολόγυρα.<br />
<br />
Έπρεπε να κατεβούμε σε αυτόν το κρατήρα να πάμε στην απέναντι πλευρά να συνεχίσουμε προς την κατεύθυνση του Γαλατσίου Βρήκαμε ένα απότομο μέρος που κάναμε καταρρίχηση, μη νομίζετε τίποτα δύσκολο με σκοινιά και ραπέλ, απλα βάλαμε και λίγο χεράκι. Βρεθήκαμε σε μια επίπεδη αλάνα με δρομάκια, έναν περίεργο ασφάλτινο δρόμο τέλειο κύκλο και την διασχίσαμε περνώντας από χωματόδρομους και κάποιες ράμπες που πηδάνε τα ποδήλατα (υποθέτω).<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-j3WkrDOLK1U/UT7kAAAd0cI/AAAAAAAABHU/IlgGIQ54hes/s1600/DSCF8007.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-j3WkrDOLK1U/UT7kAAAd0cI/AAAAAAAABHU/IlgGIQ54hes/s320/DSCF8007.JPG" width="320" /></a>Περάσαμε ανάμεσα σε κάτι απότομες κορφές που έμοιαζαν όλίγο Mont Blanc, ολίγο Everest και βρεθήκαμε σε ένα εγκαταλειμένο εργοτάξιο, τριβείο αμμοχάλικου.<br />
<br />
Φαντάζομαι αυτά τα βουνά μετατράπηκαν στις πολυκατοικίες που βλέπαμε χαμηλότερα στην Κυψέλη και τις άλλες συνοικίες.<br />
<br />
Ακολουθήσαμε έναν ακόμα ασφαλτόδρομο και βρήκαμε ένα συρματόπλεγμα που μας έφραζε το από δω βουνό από το από κει βουνό. Δεν κατάλαβα γιατί αυτός που το έφραξε μπήκε στον κόπο να το κάνει, μας ανάγκασε όμως να κατέβουμε στον πρώτο δρόμο του Γαλατσιού και να παρακάμψουμε το συρματόπλεγμα και να ξανά ανεβούμε το Γαλατσιώτικο βουνό.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pvSKW_yNMIo/UT7kDxsnjqI/AAAAAAAABHk/a1yDjBX3gRo/s1600/DSCF8009.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-pvSKW_yNMIo/UT7kDxsnjqI/AAAAAAAABHk/a1yDjBX3gRo/s320/DSCF8009.JPG" width="320" /></a>Η σκύλα μου η Ζωζώ που ερχόταν από κουτάβι εδώ και ήταν μαζί μας πήρε το γνωστό της μονοπάτι κι εμείς ακολουθήσαμε.<br />
<br />
Βρήκαμε και κάποιες αμυγδαλιές που μας φιλεύανε κανένα αμύγδαλο, αλλά φέτος τα αμύγδαλα ήταν κούφια. Μαζεψα λίγο μάραθο που υπήρχε άφθονος, τώρα που γράφω μαγειρεύονται τα φρέσκα κουκιά με τον μάραθο, ένα θεϊκό φαγητό που μυρίζει άνοιξη. <a href="http://cooking-greek.blogspot.gr/2011/04/simple-easy-and-healthygreek-plates.html" target="_blank">Δείτε την συνταγή εδώ</a>..<br />
Κατεβήκαμε μερικά μέτρα τον λόφο διασχίσαμε ένα δασάκι και συνεχίσαμε την άκρη του πάρκου που αγγίζει την άκρη του Ψυχικού. Από κει έχει μια ανάβαση για την κορυφή, βρήκαμε άλλες δυο χελώνες και ένα όργιο ανθισμένων φυτών.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-LLsPx__ntv4/UT7kE5ko1iI/AAAAAAAABHs/yUfprq1vVvc/s1600/DSCF8010.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-LLsPx__ntv4/UT7kE5ko1iI/AAAAAAAABHs/yUfprq1vVvc/s320/DSCF8010.JPG" width="320" /></a></div>
Στην κορυφή έχει μια καταπληκτική θέα προς την απέραντη θάλασσα των πολυκατοικιών, μια και βρίσκεται στο κέντρο βλέπεις σχεδόν όλου του λεκανοπεδίου. Στην κορυφή υπάρχει ένα κτίσμα που θεωρείται οτι είναι τα θεμέλια του <span class="st">ναού του Διός Αγχεσμίου.</span><br />
<span class="st"><br /></span>
<span class="st">Κατηφορίσαμε από κει και αφου γυρίσαμε από την ίδια διαδρομή ως το τέλος του γαλατσιώτικου βουνού μπήκαμε στην πόλη μια και πέρασε το μεσημέρι και κάποιες μυρωδιές από τα γύρω σπίτια έκαναν το στομάχι να γουργουρίζει, αποφασίσαμε να πάρουμε τον συντομότερο δρόμο μέσω Αγίας Γλυκερίας και καταλήξαμε στην Κυψέλη. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Lb0ZpJWus3k/UT7kI8XnLTI/AAAAAAAABH0/sk1yJO23tzs/s1600/DSCF8012.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-Lb0ZpJWus3k/UT7kI8XnLTI/AAAAAAAABH0/sk1yJO23tzs/s320/DSCF8012.JPG" width="320" /></a></div>
<span class="st">Ήταν μια διαδρομή, που παρόλο βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της μεγάλης πόλης πέρασε την άνοιξη μέσα μας και μας γέμισε αισιοδοξία.</span><br />
<span class="st"><br /></span>
<span class="st"><a href="http://www.sports-tracker.com/#/workout/marpoly/chb1j8fmmvcnkiob" target="_blank">Η διαδρομή</a></span><br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-qtdaHglVPmY/UT7kN17o0LI/AAAAAAAABIE/fIX4Mxg6g1w/s1600/DSCF8014.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-qtdaHglVPmY/UT7kN17o0LI/AAAAAAAABIE/fIX4Mxg6g1w/s320/DSCF8014.JPG" width="320" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-wM4XHV5oUqE/UT7kORBDfbI/AAAAAAAABII/SdGNPBDL9dI/s1600/DSCF8017.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-wM4XHV5oUqE/UT7kORBDfbI/AAAAAAAABII/SdGNPBDL9dI/s320/DSCF8017.JPG" width="320" /></a><span class="st"><br /></span><br />
<span class="st"><br /></span>
<span class="st"><br /></span>
<span class="st"><br /></span>
<span class="st"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ev_4vezWbsE/UT7kKA4Px-I/AAAAAAAABH8/LARFR8ntuCU/s1600/DSCF8015.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-ev_4vezWbsE/UT7kKA4Px-I/AAAAAAAABH8/LARFR8ntuCU/s320/DSCF8015.JPG" width="320" /></a></div>
<span class="st"><br /></span></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Αθήνα, Ελλάδα37.9837155 23.72930969999993137.883602 23.567948199999929 38.083829 23.890671199999932tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-37044479650798320012013-02-13T13:00:00.002+02:002013-02-13T13:02:30.384+02:00Πάρνηθα: Λημέρια, Σκάλα, κορυφή Κυρά, Άγιος Γεώργιος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--3rv_IhoUH8/URtx6REVxfI/AAAAAAAABF4/4hKe1i-e0A8/s1600/DSCF7938.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/--3rv_IhoUH8/URtx6REVxfI/AAAAAAAABF4/4hKe1i-e0A8/s320/DSCF7938.JPG" width="320" /></a>Μια διαδρομή που οι περισσότεροι δεν την είχαμε ξανακάνει είναι προς Λημέρια, Σκάλα. Θα ήταν αυτονόητο να την ξέρουμε γιατί είναι εκεί μπροστά στα πόδια μας.<br />
<br />
Ξεκινάει από την αρχή της ασφάλτου που ανεβαίνει στην Πάρνηθα. Βέβαια στην ανάβαση βρίσκαμε αρκετούς που δεν ανήκαν στην ομάδα μας, που σημαίνει ότι μόνο για μας ήταν άγνωστη. Είναι ένα μονοπάτι πολύ ανηφορικό, σε μερικά κομμάτια είναι λιθόστρωτο και καλά σημαδεμένο με κίτρινο σημάδι.<br />
<br />
Πολλές φορές διακόπτεται από την άσφαλτο, τον κύριο δρόμο της Πάρνηθας που πάει ζιγκ ζαγκ και χρειάζεται να καβαλήσεις τα στηθαία του δρόμου για να περάσεις.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-tQDPSwdX5Fk/URtx7I4wCGI/AAAAAAAABGA/Lup4VYDwAdU/s1600/DSCF7926.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-tQDPSwdX5Fk/URtx7I4wCGI/AAAAAAAABGA/Lup4VYDwAdU/s320/DSCF7926.JPG" width="320" /></a>Σε μερικά μέρη είναι φαρδύς και μοιάζει με τις δημοσιές, τους παλιούς μουλαρόδρομους, πρέπει να ήταν ο κύριος δρόμος για να ανέβει κάποιος στην Πάρνηθα πριν γίνει η άσφαλτος.<br />
<br />
Είναι μονοπάτι με μεγάλα δένδρα που σε προστατεύουν από τον ήλιο και έτσι η ανηφόρα γίνεται υποφερτή. Στην τελευταία στροφή του ασφάλτινου δρόμου συνεχίζουμε αριστερά σε μια καμμένη έκταση ως τη θέση Σκάλα. Είναι το διάσελο μεταξύ της Κυράς και της κορυφής Αέρας.<br />
Από κει συνεχίσαμε προς την κορυφή Κυρά. Εδώ η θέα είναι καταπληκτική. Βοηθάει βέβαια και η καθαρή ατμόσφαιρα.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Su1Cd7l6Mb8/URtx8CJt77I/AAAAAAAABGI/V2oYqQIWgts/s1600/DSCF7931.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-Su1Cd7l6Mb8/URtx8CJt77I/AAAAAAAABGI/V2oYqQIWgts/s320/DSCF7931.JPG" width="320" /></a> Στην κορυφή του βρίσκεται το πυροφυλάκιο, περιμέναμε λίγο τους καθυστερημένους και κατηφορίσαμε για τον Αη Γιώργη το εκκλησάκι που έχω περιγράψει σε άλλες αναβάσεις.<br />
<br />
Πιάσαμε νερό στην πηγή και στρωθήκαμε στο τραπέζι του προαυλίου για κολατσιό. Συνεχίσαμε μετά από το πανέμορφο μονοπάτι για το πάρκινγκ του τελεφερικ που ήταν η αφετηρία μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www-fb.sports-tracker.com/u/marpoly/workout/entasqfsn42r9d5d" target="_blank">Διαδρομή</a><br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Πάρνηθα 136 72, Ελλάδα38.1521469 23.73658339999997238.1490254 23.731540899999974 38.1552684 23.741625899999971tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-48242986316260586882013-02-06T21:04:00.002+02:002013-02-07T20:55:06.565+02:00Ανάβαση στον Φαρμακά (Πάλι)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-L7zLCFuEUFo/URC_lzk4t_I/AAAAAAAABEs/Y-cTTjcLSXk/s1600/DSCF7852.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-L7zLCFuEUFo/URC_lzk4t_I/AAAAAAAABEs/Y-cTTjcLSXk/s320/DSCF7852.JPG" width="320" /></a>Ένα βουνό δεν το βαριέσαι εύκολα. Πρώτα απ'όλα το καθένα έχει τον χαρακτήρα από τη φύση του. Δεύτερο, έχει κι αυτό διάθεση ανάλογα με τον καιρό. Πότε είναι θυμωμένο, πότε κατσουφιασμένο, πότε λάμπει στην λιακάδα σαν στολισμένη νύφη.<br />
<br />
Στον Φαρμακά <a href="http://easy-hiker.blogspot.gr/2011/02/blog-post_23.html" target="_blank">ανέβηκα πριν 2 χρόνια</a>, όταν είχε αρκετό χιόνι ήδη στρωμένο, αλλά και να πέφτει ζωντανό και άφθονο. Τώρα η μετεωρολογία προέβλεπε αραιή συννεφιά, οπότε σκέφτηκα ότι άξιζε να τον δω και στις καλές του. Όχι πως το χιόνι είναι κακός καιρός, άλλωστε το προτιμώ από την βροχή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-sI02wD5Ih_E/URC_vnWLh8I/AAAAAAAABFI/fUjWtDctA58/s1600/DSCF7904.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-sI02wD5Ih_E/URC_vnWLh8I/AAAAAAAABFI/fUjWtDctA58/s320/DSCF7904.JPG" width="320" /></a></div>
Περνώντας από την Νεμέα βρεθήκαμε σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές, μέσα από λόφους με <br />
χαμηλή βλάστηση, μέχρι την πεδιάδα της Αλέας, Αργολίδα. Ένα οροπέδιο με μια λιμνούλα που έχει νερό μόνο το χειμώνα.<br />
<br />
Είναι ένα σπάνιο τοπίο, γιατί περιβάλλεται από ψηλά χιονοσκέπαστα βουνά που συνθέτουν ένα αλπικό τοπίο.<br />
<br />
Ένας στενός δρόμος μας οδήγησε στην μέση της πεδιάδας και με μια στροφή αριστερά βρεθήκαμε στο χωριό Άγιος Νικόλαος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZbWKkUzKPe4/URC_zBetxlI/AAAAAAAABFY/lH8h5obet-8/s1600/DSCF7907.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZbWKkUzKPe4/URC_zBetxlI/AAAAAAAABFY/lH8h5obet-8/s320/DSCF7907.JPG" width="320" /></a></div>
Τα περισσότερα σπίτια του χωριού είναι εγκαταλειμμένα σε πολλά στέκονται μόνο τα ντουβάρια με τα παράθυρα να χάσκουν χωρίς κασώματα, έχοντας όμως μια αρχοντιά από το παρελθόν τους.<br />
<br />
Έχουν μια αρχιτεκτονική που στην εποχή μας έχει διασωθεί μόνο λόγω της εγκατάλειψης μιας και ο χρόνος πάγωσε εδώ και 100 χρόνια πάνω τους και κανένας δεν τα βελτίωσε με αλουμινένια κουφώματα...<br />
<br />
Τα υπέρθυρα είναι μονόλιθοι με άλλες σκαλισμένες πέτρες πάνω τους που σχηματίζουν αψίδα. Τα άψογα σκαλισμένα αγγονάρια τους τους δίνουν μια αυστηρά απλή δωρική γραμμή όπως στους αρχαίους ναούς.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-9VW1VUlnUpE/URC_k2vNqvI/AAAAAAAABEo/0wKglNxMoCk/s1600/DSCF7880.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-9VW1VUlnUpE/URC_k2vNqvI/AAAAAAAABEo/0wKglNxMoCk/s320/DSCF7880.JPG" width="320" /></a>Το πούλμαν μας άφησε στην μέση του χωριού. Ετοιμάσαμε τον ρουχισμό μας και τα σακίδια και ανηφορίσαμε τον δρόμο προς το βουνό περνώντας από κατοικήσιμα, αλλά και εγκαταλειμμένα σπίτια.<br />
<br />
Περάσαμε μπροστά από την εκκλησία του χωριού, που κι' αυτή είχε ένα δικό της αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, με μια βρύση κάτω από το προαύλιο της και φτάσαμε σε μια ρεματιά με άφθονο νερό που την τροφοδοτούσε το κεφαλάρι του χωριού.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-x4ciA9qYKVU/URC_f9q6HtI/AAAAAAAABEg/uSvhf-2b9hw/s1600/DSCF7879.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-x4ciA9qYKVU/URC_f9q6HtI/AAAAAAAABEg/uSvhf-2b9hw/s320/DSCF7879.JPG" width="320" /></a></div>
Μια πηγή που σου έδινε την εντύπωση ότι παρ'όλο που οι άνθρωποι με διάφορες κατασκευές προσπαθούσαν να τιθασεύσουν τα ορμητικά νερά της, αυτά έβρισκαν τρύπες, ξεπηδούσαν πάνω από εμπόδια σχηματίζοντας μια γιορτή νερού με βουητό και δύναμη.<br />
<br />
Η παρουσία του παλιού νερόμυλου από κάτω, θύμιζε ότι χρησιμοποιούταν και σαν πηγή ενέργειας. Γεμίσαμε τα παγούρια μας και πιάσαμε το μονοπάτι που σε μεριές μεριές χανόταν. Δεν ήταν όμως πυκνή η βλάστηση, οπότε έβρισκες τον δρόμο προς τα πάνω.<br />
<br />
Στην αρχή η ανάβαση γινόταν με την τεχνική του γαϊδάρου δηλαδή διαδρομή ζιγκ ζάγκ. Αρχίσαμε να ζεσταινόμαστε βγάλαμε μερικά ρούχα και συνεχίσαμε με την ανηφόρα να παίρνει μεγαλύτερη κλίση μετά από το πρώτο χιλιόμετρο. Κάπου στην μέση της διαδρομής ήταν τόση που νόμιζες ότι θα ακουμπήσει η μύτη σου στο χώμα.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-s32q8awCOzc/URC_nIWGGQI/AAAAAAAABE4/sGye9Ee1uBI/s1600/DSCF7881.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-s32q8awCOzc/URC_nIWGGQI/AAAAAAAABE4/sGye9Ee1uBI/s320/DSCF7881.JPG" width="320" /></a><br />
Εδώ τα πουρνάρια και η θαμνώδης βλάστηση έδωσε τη θέση της στα έλατα. Τεράστιοι γίγαντες, μερικοί γερασμένοι που δεν άντεξαν όρθιοι, σωριασμένοι πάνω στα μικρότερα.<br />
Η ανάβαση συνεχιζόταν σε μια ανελέητη ανηφόρα, δεν υπήρχαν όμως καθυστερήσεις, για πολλούς από μας δεν ήταν η πρώτη τους ανάβαση στον Φαρμακά, που σημαίνει ότι μας άρεσε η σκληράδα της. Πονάω αλλά μου αρέσει που λένε.<br />
<br />
Σε ένα σημείο είχε ένα πλάτωμα σαν μεγάλο σκαλοπάτι στο βουνό όπου κάναμε μια στάση να πάρουμε ανάσα.<br />
Βγήκαν πάλι τα φαγώσιμα μπινελίκια,έσκασαν μύτη κι άλλα εξωτικά όπως χουρμάδες και λουκούμια, κάποια φρούτα, βγάλαμε και φωτογραφίες.<br />
Απ' εδώ εκτός από ανηφόρα το έδαφος γινόταν σαθρό, όλη η πλαγιά ήταν μια σάρα με νησίδες από μικροκαμωμένους κέδρους, αγριοτριανταφυλλιές και χιονούρες με φρέσκο χιόνι. Φτάσαμε στον αυχένα και κάναμε αριστερά να βρούμε την κορυφή. Συνήθως τα βουνά στο μεγάλο ύψος είναι καραφλά, ο Φαρμακάς όμως έχει δένδρα μέχρι την κορυφή.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-OmXF7H9cYgw/URC_vSf9fOI/AAAAAAAABFE/Fn54f6jWPbA/s1600/DSCF7890.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-OmXF7H9cYgw/URC_vSf9fOI/AAAAAAAABFE/Fn54f6jWPbA/s320/DSCF7890.JPG" width="320" /></a>Φτάσαμε στο κολονάκι της κορυφής είχε στρωμένο χιόνι γύρω που όμως πατιόταν και θαυμάσαμε την θέα και το μεγαλείο των γύρω βουνών. Έγινε μια προσπάθεια αναγνώρισης τους.<br />
<br />
Μερικά τα είχαμε ξαναδεί από άλλη γωνία και μας μπερδεύανε σχετικά με την ταυτότητα τους. Αναγνωρίσαμε με σιγουριά την Ζήρια βόρεια, τον Ολίγυρτο πιο κάτω και την Ντουρντουβάνα χαμηλότερα(;). Ο Χελμός με την κορμοστασιά του μας έκλεισε το μάτι στο βάθος (εντάξει ρε φίλε σε είδαμε).<br />
<br />
Είχαμε σκορπίσει στην κορυφή, έψαξα με το μάτι την παρέα μου τους βρήκα πιο κάτω, έπιασαν το απάγγειο έβγαλαν τους "ξηρούς καρποί" και το τσιπουράκι να κάνουν ατμόσφαιρα. Τελικά μεγάλη υπόθεση να έχεις καλή παρέα στο βουνό.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-YSJoJYpjUeo/URC_u0zcmpI/AAAAAAAABFA/JEiynwvb2Kk/s1600/DSCF7901.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-YSJoJYpjUeo/URC_u0zcmpI/AAAAAAAABFA/JEiynwvb2Kk/s320/DSCF7901.JPG" width="320" /></a>Η κάθοδος ήταν γρήγορη κουτρουβαλώντας και σερνάμενοι στη σάρα της πλαγιάς βρεθήκαμε στο χωριό σε χρόνο ρεκόρ.<br />
<br />
Μπήκαμε στο πούλμαν και πήγαμε στην Σκοτεινή στο χωριό απέναντι από τον Φαρμακά. Στην ταβέρνα του κυρ Κώστα χτύπησα πάλι το κατσικάκι κοκκινιστό με μακαρονάδα, με συνοδεία το υπέροχο κρασί του.<br />
<br />
Στο πούλμαν με τις στροφές και την επήρεια του κρασιού μετατράπηκα σε ζόμπι, τι να κάνουμε όμως αυτά έχει η παλιοζωή, μισοκοιμισμένος έφτασα στην Αθήνα, στο τέλος άλλης μιας υπέροχης εξόρμησης.<br />
<br />
<a href="http://www.sports-tracker.com/#/workout/marpoly/9203493v74uspo90" target="_blank">Η διαδρομή στο sports-tracker</a></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Αλέα 205 00, Ελλάδα37.7522891 22.42642460000001837.746011599999996 22.416339600000018 37.7585666 22.436509600000019tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-57638498978404759352013-01-21T13:59:00.000+02:002013-01-21T21:53:20.782+02:00Γεράνεια. Αλκυονίδες μέρες στις Αλκυονίδες νήσους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WALqmuatNjM/UP2PtBpLwWI/AAAAAAAABCw/s9lRVJSitEM/s1600/DSCF7731.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-WALqmuatNjM/UP2PtBpLwWI/AAAAAAAABCw/s9lRVJSitEM/s320/DSCF7731.JPG" width="320" /></a> Μετά από τους χιονιάδες, κάλιασε να φτιάξει ο καιρός και έτσι από το Μενίδι βρεθήκαμε στον μοναστήρι του Όσιου Πατάπιου στην δυτική πλευρά των Γερανείων να χαιρόμαστε μια ανοιξιάτικη μέρα.<br />
<br />
Το μοναστήρι είναι σαν μια αετοφωλιά πάνω από το Λουτράκι με θέα προς όλη την βόρεια Κορινθία και τον Κορινθιακό κόλπο.<br />
<br />
Έχω πάει αρκετές φορές, αλλά πάντα το χαίρομαι σαν να είναι η πρώτη φορά. Κάθε φορά ανάλογα την εποχή και τις καιρικές συνθήκες έχεις άλλη αίσθηση του χώρου και της περιοχής που βλέπεις.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-DhvlJ36LknA/UP2PwJ4GmbI/AAAAAAAABC4/nTTf-bLRU9k/s1600/DSCF7763.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-DhvlJ36LknA/UP2PwJ4GmbI/AAAAAAAABC4/nTTf-bLRU9k/s320/DSCF7763.JPG" width="320" /></a>Κάναμε μια βόλτα στον περίβολο της εκκλησίας, το ασκητήριο του Αγίου, βγάλαμε φωτογραφίες από το εκπληκτικό μπαλκόνι και ξεκινήσαμε τον ανήφορο από το δρομάκι που περνάει μέσα από το μοναστήρι.<br />
<br />
Το μοναστήρι μοιάζει με χωριουδάκι. Ένα πλήθος γάτες, άλλα ζώα μας καλωσόρισαν με απορία, δεν θα βλέπουν και πολλές φορές φαντάζομαι πλήθος βιαστικών ανθρώπων να διαταράσσουν την ήρεμη ρουτίνα τους.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-jctJZAuke64/UP2P3CU_q6I/AAAAAAAABDI/IWJZeDXCibA/s1600/DSCF7761.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-jctJZAuke64/UP2P3CU_q6I/AAAAAAAABDI/IWJZeDXCibA/s320/DSCF7761.JPG" width="320" /></a> Μια μοναχή μεγάλης ηλικίας πιο πάνω μας ρώτησε με απορία για που το βάλαμε, μας έδωσε την ευχή της και μπήκαμε στο μονοπάτι μέσα από κοντή βλάστηση, απ' όπου ξεπηδούσαν σκόρπια μερικά πεύκα, πιθανόν διασωθέντα από θαύμα μετά από τόσες πυρκαγιές.<br />
<br />
Την προηγούμενη ανάβαση την είχαμε κάνει αρχές Σεπτέμβρη με πολλή ζέστη Σήμερα όμως είχε ένα γλυκό καιρό, με ένα ξερό αεράκι που δρόσιζε. Θυμήθηκα ότι διανύουμε τις Αλκυονίδες μέρες και βρεθήκαμε στο κατάλληλο μέρος.<br />
<br />
Σύμφωνα με τον μύθο ο Δίας όταν μεταμόρφωσε την Αλκυόνη σε πουλί τις χάρισε μερικές μέρες με καλό καιρό τον Γενάρη να κλωσήσει τα αυγά της.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-WEXbQAyP-gk/UP2PyaGj5nI/AAAAAAAABDA/O1SJe6kKvpo/s1600/DSCF7771.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-WEXbQAyP-gk/UP2PyaGj5nI/AAAAAAAABDA/O1SJe6kKvpo/s320/DSCF7771.JPG" width="320" /></a></div>
Έτσι δικαιολογείται το όμορφο μικρό καλοκαιράκι που απολαμβάναμε.'<br />
<br />
Οι Αλκυονίδες νήσοι είναι τα νησάκια στον κόλπο πίσω από τα Γεράνεια<br />
<br />
Η ανάβαση συνεχίστηκε όλο και ψηλότερα με τον Κορινθιακό στην πλάτη μας να κατεβαίνει ώσπου χωθήκαμε σε μια μικρή κοιλάδα που υπάρχουν οι εγκαταστάσεις ενός μοναστηριού. Των Αγίων Αποστόλων.<br />
Μας εξήγησε κάποιος ότι η εκκλησία βρίσκεται πιο πάνω Δεν την βρήκαμε όμως. Κάποιος είπε ότι τα Γεράνεια είναι το βουνό με τα περισσότερα μοναστήρια μετά το Άγιο Όρος. Υπερβολικό μου φάνηκε.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-s8fZqxVMKak/UP2P5R9a9LI/AAAAAAAABDQ/lqybzx-EhOI/s1600/DSCF7778.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-s8fZqxVMKak/UP2P5R9a9LI/AAAAAAAABDQ/lqybzx-EhOI/s320/DSCF7778.JPG" width="320" /></a>Ξεκουραστήκαμε λίγο εκεί μέχρι να έρθουν κι' αυτοί που είχαν μείνει πίσω και συνεχίσαμε με λιγότερη τώρα ανηφόρα γιατί την πολλή την φάγαμε.<br />
<br />
Διασταυρωθήκαμε με κάποιες μηχανές που κατηφόριζαν το μονοπάτι εξοργίζοντας μερικούς δικούς μας με τον θόρυβο που έκαναν αλλά εξαφανίστηκαν πίσω μας<br />
<br />
Ένας χαδιάρης σκύλος ξεπρόβαλε από το πουθενά, καλοζωισμένος με το λουρί του και μας ακολούθησε λες και μας ήξερε από τα παλιά.<br />
<br />
Κάνα δυο χιλιόμετρα ακόμα και φτάσαμε στην κορυφή, στο κολονάκι ο μικρός μας στόχος της ημέρας. Βγάλαμε φωτογραφιές και κατεβήκαμε 100 μέτρα στην βόρεια πλευρά του βουνού, όπου υπάρχει μια πηγή (με νερό Λουτρακίου;).<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/--3o5rYPRFRk/UP2P41_5OOI/AAAAAAAABDU/elM2cCEJTO8/s1600/DSCF7783.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/--3o5rYPRFRk/UP2P41_5OOI/AAAAAAAABDU/elM2cCEJTO8/s320/DSCF7783.JPG" width="320" /></a> Η θέα τώρα άλλαξε προς τον κόλπο των Αλκυονίδων με τον Ελικώνα απέναντι και τον Παρνασσό στο βάθος που ξεμύτιζε κάτασπρος μέσα από τα σύννεφα.<br />
<br />
Άλλοι βρήκαν μια πέτρα να καθίσουν άλλοι ξάπλωσαν στο παχύ χορτάρι. Ο ήλιος ήταν απόλαυση. Είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου να τον χαρείς. Φαντάζομαι οι αρχαίοι κάτι τέτοιες μέρες σκέφτηκαν να τον θεοποιήσουν και να τον ταυτίσουν με τον Απόλλωνα.<br />
<br />
Μετά από ένα μισάωρο πήραμε τον κατήφορο με τον Απόλλωνα να μας χαμογελά ακόμα και μέσα από ένα μικρό ελατοδάσος με θαμνοειδείς κέδρους σκορπισμένους εδώ κι εκεί φτάσαμε στα Πίσια. ένα όμορφο χωριό με κατοίκους που μας καλωσόρισαν και με αρκετό χιούμορ μας εξήγησαν διάφορα σχετικά με την περιοχή.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-hn7WgdV2jWM/UP2QBdvDeUI/AAAAAAAABDo/J9bPXcIZ4V4/s1600/DSCF7798.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-hn7WgdV2jWM/UP2QBdvDeUI/AAAAAAAABDo/J9bPXcIZ4V4/s320/DSCF7798.JPG" width="320" /></a>Εκεί περιμέναμε τους τελευταίους κάτω από κάποιες αμυγδαλιές που τα μύγδαλα μιας και δεν τα μάζεψε κανείς ήταν πεσμένα στο έδαφος΄Εγώ και ο Περικλής πήραμε από μια πέτρα και σπάζοντας τα, τα τιμήσαμε.<br />
<br />
Από τα Πίσια με το πούλμαν αφήνοντας τον φουκαρά τον σκύλο που πιθανόν περίμενε κανενα μεζεδάκι, διανύσαμε μια σχετικά μικρή απόσταση μέχρι το ακρωτήριο Μελαγκάβι.<br />
<br />
Από το 1897 εκεί βρίσκεται ένας φάρος που συνθέτει ένα όμορφο σκηνικό πάνω στα επιβλητικά βράχια όπου κάθεται.<br />
Δίπλα είναι τα ερείπια του αρχαίου ναού της Ήρας με τον πανέμορφο κολπίσκο μπροστά και πελώρια βράχια ολόγυρα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-HUQByYIVirA/UP2P-OiZ5DI/AAAAAAAABDg/2Ctnsnx5LDQ/s1600/DSCF7791.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-HUQByYIVirA/UP2P-OiZ5DI/AAAAAAAABDg/2Ctnsnx5LDQ/s320/DSCF7791.JPG" width="320" /></a></div>
Το Ηραίο αποτελείται από δύο τμήματα, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία και
στην Ήρα Λιμενία αντίστοιχα. Η λατρεία της θεάς άρχισε στη
Γεωμετρική περίοδο, ενώ το 800 π.Χ. οικοδομήθηκε προς τιμήν της ο πρώτος
αψιδωτός ναός.<br />
<br />
Ανεβήκαμε - κατεβήκαμε τα βράχια, βγάλαμε φωτογραφίες και μετά κατευθυνθήκαμε προς την λίμνη της Βουλιαγμένης. Μια λίμνη που επικοινωνεί με την θάλασσα με ένα μικρό κανάλι και με πολύ διαυγή νερά για λίμνη.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZP__R7bboEU/UP2QFx9Pp8I/AAAAAAAABD4/ZKRzj74Ykag/s1600/DSCF7816.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZP__R7bboEU/UP2QFx9Pp8I/AAAAAAAABD4/ZKRzj74Ykag/s320/DSCF7816.JPG" width="320" /></a>Την προηγούμενη φορά είχα κολυμπήσει σ' αυτήν σκέφτηκα πως αν είχα μαγιώ θα τολμούσα μια βουτιά, άλλωστε ο καιρός δεν ήταν απαγορευτικός.<br />
<br />
Η ταβέρνα που καθίσαμε δίπλα στον γιαλό της λίμνης μας απάλλαξε από τέτοιες σκέψεις. Δοκιμάσαμε γαρίδες, μαρίδα, μπακαλιάρο φρέσκο τηγανητό, και υπέροχο κρασί.<br />
<br />
Τέλος για σήμερα.<br />
Χωθήκαμε στο πούλμαν γεμάτοι ενέργεια να περάσουμε όλη την βδομάδα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-UjZwm_fJ9b0/UP2QOLJEHqI/AAAAAAAABEA/xbtn7pOU5Ds/s1600/DSCF7806.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-UjZwm_fJ9b0/UP2QOLJEHqI/AAAAAAAABEA/xbtn7pOU5Ds/s320/DSCF7806.JPG" width="320" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/-2g68BXHmj7I/UP2QBnRUwMI/AAAAAAAABDs/Z7aWcKGdpHU/s1600/DSCF7803.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-2g68BXHmj7I/UP2QBnRUwMI/AAAAAAAABDs/Z7aWcKGdpHU/s320/DSCF7803.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Loutraki, Greece37.9759033 22.97745889999998837.9508693 22.937118399999989 38.0009373 23.017799399999987tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-52114967528546076572012-12-10T12:45:00.000+02:002013-01-21T20:45:11.302+02:00Βόρεια Πάρνηθα, Σφενδάλη, Αγελαδοκορφή, Σκίμθι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-j8NnpDGpehM/UP2JjJBvXsI/AAAAAAAABCU/V6znyF7609k/s1600/DSCF7518.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-j8NnpDGpehM/UP2JjJBvXsI/AAAAAAAABCU/V6znyF7609k/s320/DSCF7518.JPG" width="320" /></a></div>
Μου αρέσει το τρένο κι έτσι βρέθηκα πάλι στο σταθμό για το τρένο στη Σφενδάλη (Μαλακάσα). Η εξόρμηση ήταν οργανωμένη από τον ΕΟΣ Αχαρνών.<br />
<br />
Αυτή τη φορά φτάσαμε στη Σφενδάλη και βρήκαμε ένα μεγάλο πλήθος πεζοπόρων να συγκεντρώνεται πίσω από το σταθμό.<br />
<br />
Αποφασίστηκε να γίνουν δύο ομάδες. Μία με εύκολη διαδρομή και αρχηγό τον Νίκο Καρρά και η άλλη που περιλαμβάνει και ανάβαση στην κορυφή Σκίμθι με την Σοφία Πάλλη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-4ezqKAA3JJc/UP2JWPJtrLI/AAAAAAAABBk/nrZefKgrH1k/s1600/DSCF7485.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-4ezqKAA3JJc/UP2JWPJtrLI/AAAAAAAABBk/nrZefKgrH1k/s320/DSCF7485.JPG" width="320" /></a></div>
Από την Σφενδάλη κάναμε δεξιά και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την πλαγιά, μια καλή ανηφόρα ανάμεσα σε κουμαριές και πουρνάρια.<br />
Κατά διαστήματα το τοπίο άλλαζε σε συστάδες πεύκων με ξέφωτα ανάμεσα τους και σκόρπια θαμνοειδή όπως φασκόμηλα και ασφάκες.<br />
<br />
Πολλά μανιτάρια ξεπηδούσαν από δω κι από κει, ένας παράδεισος για την Αργυρώ με το καλαμένιο παραδοσιακό καλαθάκι της περιφερόταν ανάμεσα στα δένδρα σαν τη κοκκινοσκουφίτσα μαζεύοντας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-PuJaS-lZXu0/UP2JVyjnMDI/AAAAAAAABBo/ZzNBOmJ3NUo/s1600/DSCF7480.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-PuJaS-lZXu0/UP2JVyjnMDI/AAAAAAAABBo/ZzNBOmJ3NUo/s320/DSCF7480.JPG" width="320" /></a></div>
Πιο ψηλά τα δένδρα χαμήλωσαν και αραίωσαν ανάμεσα στα καρστικά πετρώματα που κυριαρχούσαν στην περιοχή.<br />
<br />
Έτσι μας αποκαλύφθηκε ελεύθερα ο ορίζοντας και η καθαρή μετά τη βροχή ατμόσφαιρα άφηνε το μάτι να ταξιδεύει πάνω από τον Ευβοϊκό προς τα ανατολικά με τα βουνά της Εύβοιας να φοράνε τα συννεφένια σκουφάκια τους. Η θάλασσα είχε ένα ασημί χρώμα και στα βόρεια έβλεπες την Χαλκίδα πανέμορφη να λαμπυρίζει μέσα σε αυτό το ασήμι.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-4wj-FrIjJ8o/UP2JW47pQkI/AAAAAAAABBs/q6ZzyBUf-DU/s1600/DSCF7489.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-4wj-FrIjJ8o/UP2JW47pQkI/AAAAAAAABBs/q6ZzyBUf-DU/s320/DSCF7489.JPG" width="320" /></a>Ανηφορίσαμε μέχρι την κορφή του βουνού (την Αγελαδοκορφή), αλλά δεν μπορούσες να σταθείς γιατί ο αέρας έτσουζε.<br />
<br />
Λουφάξαμε πίσω απο όποιο βραχάκι μας κάλυπτε, η Κατερίνα εβγαλε ένα λαχταριστό σοροπιαστό γλυκό και απολαυσα ένα καλό κολατσιό.<br />
<br />
Μετά από ένα τέταρτο μαζευτήκαμε αυτοί που θαέκαναν την ανάβαση στο Σκίμθι και κατηφορίσαμε προς τον αυχένα που χώριζε την Αγελάδα(;) από το Σκίμθι.<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-EulnUuU-lbg/UP2JdEbxt9I/AAAAAAAABB8/5Rh5Ss0U0QQ/s1600/DSCF7496.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-EulnUuU-lbg/UP2JdEbxt9I/AAAAAAAABB8/5Rh5Ss0U0QQ/s320/DSCF7496.JPG" width="320" /></a>Η βροχή άρχισε να δυναμώνει. Δυνάμωσε και η μουρμούρα. Μερικοί έριξαν την ιδέα να πάμε με αυτούς που έκαναν τη εύκολη διαδρομη και από το σημείο που ήμασταν θα κατέβαιναν κατευθείαν στην Σφενδάλη.<br />
<br />
Μερικοί πιο αγριεμένοι πρότειναν να πάμε προς Αυλώνα και άφησαν να πλανάται στην ατμόσφαιρα η υπόσχεση μιας θαλπωρής στην ταβέρνα με το κρασάκι και τα παϊδάκια.<br />
Τελικά επικράτησαν "οι λογικοί" που επέμειναν ότι δεν εγκαταλείπουμε ένα στόχο και πρέπει να ανεβούμε στην κορυφή.<br />
<br />
Η βροχή δεν κράτησε πολύ η ανηφόρα όμως κράτησε και γίναμε μουσκεμα από τον ιδρώτα. Όταν η υγρασία είναι μεγάλη δεν εξατμίζεται ο ιδρώτας, οπότε βρέχει δεν βρέχει το ίδιο είναι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-SBtoxGFP8rk/UP2JgR1gxJI/AAAAAAAABCE/GZdUDufRj7Y/s1600/DSCF7498.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-SBtoxGFP8rk/UP2JgR1gxJI/AAAAAAAABCE/GZdUDufRj7Y/s320/DSCF7498.JPG" width="320" /></a></div>
Φτάσαμε στην κορυφή, κάναμε το συνηθισμένο διάλειμμα, μοιραστήκαμε τωρα άλλα φαγώσιμα και πιάσαμε ένα απάγγειο να ξαποστάσουμε. Η θέα ήταν η ίδια όπως στην Αγελαδοκορφή, απλά από άλλη γωνία και από ψηλότερα.<br />
<br />
Η ατμόσφαιρα είχε όμως καθαρίσει κι άλλο. Τα σύννεφα της βροχής πήγαν ψηλότερα και έτσι μας αποκάλυψαν και ένα κομμάτι της Πάρνηθας που δεν φαινόταν.<br />
Το μάτι έφτανε πέρα από τη Χαλκίδα, ξεχώριζες την παραλία της Νέας Αρτάκης στο βάθος. <br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-lKXF_vngTtE/UP2Jg-HdNrI/AAAAAAAABCI/ZH_gfkbxLGc/s1600/DSCF7516.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-lKXF_vngTtE/UP2Jg-HdNrI/AAAAAAAABCI/ZH_gfkbxLGc/s320/DSCF7516.JPG" width="320" /></a>Η επιστροφή έγινε από ένα κακοτράχαλο σχεδόν μονοπάτι που διακοπτόταν από διαστήματα που έπρεπε να κάνεις καταρρίχηση σε γλιστερά από την βροχή και την λάσπη βράχια.<br />
<br />
Φτάσαμε στο Παλιομήλεσι, κόμβος για διαδρομές στην Πάρνηθα, γνώριμο μέρος, έβγαλε ο Χρήστος Βαρελάς το μπουκάλι με το τσίπουρο, ήπιαμε κάνα δυο να μην το κουβαλάει άδικα ο άνθρωπος και βιαστικά πήραμε το μονοπάτι για την ταβέρνα στον σταθμό της Σφενδάλης για τα περαιτέρω.<br />
Το βιαστικά δεν το λέω σαν σχήμα λόγου, κυριολεκτικά, μερικοί δεν πιάνονταν!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-H29XkiZ_LDU/UP2JOUG__HI/AAAAAAAABBU/fUvsKNFKnqQ/s1600/DSCF7467.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-H29XkiZ_LDU/UP2JOUG__HI/AAAAAAAABBU/fUvsKNFKnqQ/s320/DSCF7467.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-b1uHhOY2bps/UP2JLHgiRHI/AAAAAAAABBE/6yoj2p__TzQ/s1600/DSCF7460.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-b1uHhOY2bps/UP2JLHgiRHI/AAAAAAAABBE/6yoj2p__TzQ/s320/DSCF7460.JPG" width="320" /></a></div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-gVjOTw6de54/UP2JQmgW43I/AAAAAAAABBc/aV2WforfaT0/s1600/DSCF7470.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-gVjOTw6de54/UP2JQmgW43I/AAAAAAAABBc/aV2WforfaT0/s320/DSCF7470.JPG" width="320" /></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-R-m-0fxcDd0/UP2JMnNhcXI/AAAAAAAABBM/Ov0apAgGCc0/s1600/DSCF7464.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-R-m-0fxcDd0/UP2JMnNhcXI/AAAAAAAABBM/Ov0apAgGCc0/s320/DSCF7464.JPG" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-75223937174675023972012-12-02T19:46:00.000+02:002012-12-18T19:49:12.266+02:00Καζίνο, Πύργος Λοιμικού, Αυλώνα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-274YYK8jApQ/UNCqp9iS26I/AAAAAAAABAA/Twyx5vcdckE/s1600/DSCF7437.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-274YYK8jApQ/UNCqp9iS26I/AAAAAAAABAA/Twyx5vcdckE/s320/DSCF7437.JPG" width="320" /></a>Να 'μαστε πάλι στον τόπο συγκέντρωσης των Παρνηθοδρόμων. Πως και πως περιμένουμε να έρθει η Κυριακή να περπατήσουμε. Λέτε να έχουμε εθιστεί;<br />
<div>
Πάντως κακό δεν μας κάνει. Μάλλον καλό.<br />
<br /></div>
<div>
Αυτή τη φορά συμφωνήσαμε όλοι με τον Νίκο Μακρή του ΕΟΣ Αχαρνών να πάμε προς Μόλα και καιρού επιτρέποντος μέχρι τον Πύργο Λοιμικού.<br />
<br /></div>
<div>
Ανεβήκαμε με το τελεφερικ στο καζίνο, συγκεντρωθήκαμε, μετρηθήκαμε να ξέρουμε πόσοι είμαστε και μετά πόσες απώλειες θα έχουμε (εντάξει πλάκα κάνω) και ξεκινήσαμε κάνοντας μια μεγάλη γραμμή πεζοπόρων στο μονοπάτι. Είμαστε αρκετοί.<br />
<br /></div>
<div>
Όλοι είχαν γρήγορο βήμα, στο πι και φι φτάσαμε στο καταφύγιο στο Μπάφι.</div>
<div>
Ήπιαμε τα τσάγια μας, τους καφέδες μας και ξεκινήσαμε για Μόλα.<br />
<br /></div>
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-opeALSTEaCs/UNCqsw52lGI/AAAAAAAABAI/k9RByXkYFoI/s1600/DSCF7438.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-opeALSTEaCs/UNCqsw52lGI/AAAAAAAABAI/k9RByXkYFoI/s320/DSCF7438.JPG" width="320" /></a>Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που χαζεύουν στο δρόμο με τα φυτά τα έντομα, τα μανιτάρια και έχασα τους προπορευόμενους <br />
<br />
Σχεδόν έτρεξα να τους προλάβω στον Άγιο Πέτρο, που όταν έφτασα είχαν ήδη φύγει. Ευτυχώς ήξερα την κατεύθυνση και σε 2 - 3 χιλιόμετρα τους έφτασα.</div>
<div>
Η ατμόσφαιρα ήταν γλυκιά χωρίς πολύ κρύο, μπόλικη υγρασία, και τα πράσινα λιβάδια της Μόλας ήταν ποίημα της φύσης. με τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος να ευφραίνει τις μύτες μας.<br />
<br />
Το μονοπάτι είναι αρχικά κατηφορικό, μέσα από πυκνή βλάστηση. παντού βρίσκαμε σκαψίματα πιθανά από γουρούνια. Άκουσα οτι υπάρχουν γουρούνια που ζουν ελεύθερα μέσα στο δάσος, αλλά δεν είδαμε κανένα. Φτάσαμε σε μια λάκα στο Λοιμικό όπου υπάρχει μια ταμπέλα που δείχνει τις κατευθύνσεις. Ανηφορίζοντας και 100 μετρα δεξιά μας είναι το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ftvGaHFC3eg/UNCqmIB7QRI/AAAAAAAAA_4/zBUZFjhQNJM/s1600/478251_307738429331053_2118645816_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-ftvGaHFC3eg/UNCqmIB7QRI/AAAAAAAAA_4/zBUZFjhQNJM/s320/478251_307738429331053_2118645816_o.jpg" width="320" /></a>Μερικοί πέρασαν από κει, άλλοι όμως κάναμε αριστερά, περνώντας μια ραχούλα και φτάσαμε στο οχυρό των αρχαίων Αθηναίων, γνωστό ως Πύργος Λοιμικού.<br />
<br />
Χτισμένο από πελεκημένους ογκόλιθους έπαιζε τον ρόλο προκεχωρημένου φυλακίου κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.<br />
<br />
Μερικοί σκαρφάλωσαν στην κορυφή του, οι άλλοι που είχαμε ξαναπάει πιάσαμε τη ρίζα του ανατολικού τοίχου που απάγκιαζε και βγάλαμε τα εφόδια να πάρουμε δύναμη. Φρούτα, ξηρούς καρπούς και το απαραίτητο τσίπουρο.<br />
<br />
Μείναμε αραχτοί για κάνα μισάωρο και κάποιοι που έχουμε το διάολο μέσα μας αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μέχρι τον Αυλώνα και να πάρουμε το τρένο για επιστροφή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-JL6U9sCh-wU/UNCqwnQ0pKI/AAAAAAAABAQ/dZ-Gq4Jn-1w/s1600/DSCF7446.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-JL6U9sCh-wU/UNCqwnQ0pKI/AAAAAAAABAQ/dZ-Gq4Jn-1w/s320/DSCF7446.JPG" width="320" /></a></div>
Δεν υπάρχει κίνδυνος να χαθείς, γιατί τα μονοπάτια είναι καλά σημαδεμένα, οπότε δεν θα κάναμε δα και καμιά παλικαριά.<br />
Έτσι οι μισοί ξεκίνησαν για την επιστροφή από τα ίδια κι εμείς πριν από τον Αη Γιώργη κατηφορίσαμε στο γλιστερό μονοπάτι μέχρι την λάκα Πύρεζα.<br />
<br />
Ένα όμορφο μέρος με μια θολή λιμνούλα και ένα πηγάδι με έναν φουκαρά λαγό πνιγμένο μέσα.<br />
<br />
Εκεί ξεκινούν δύο μονοπάτια. Το ένα από απέναντι που βγάζει Σαλονίκι και Σφενδάλη και το αριστερό βορειοανατολικά για Αυλώνα<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-A9A5v0cKIjo/UNCq0RLBBdI/AAAAAAAABAY/Eyt2tTQJZoY/s1600/DSCF7450.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-A9A5v0cKIjo/UNCq0RLBBdI/AAAAAAAABAY/Eyt2tTQJZoY/s320/DSCF7450.JPG" width="320" /></a></div>
Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες και πήραμε το αριστερό που μας έβγαλε στο εκκλησάκι του Αη Νικόλα. Μόλις φτάσαμε κι έπιασε μια καλή βροχή.<br />
<br />
Μπήκαμε μέσα στο εκκλησάκι εκτός από τον Δημήτρη που τυλιγμένος στο αδιάβροχο το απολάμβανε. και ο Γιάννης που το συνδύαζε με τσιγάρο (τσ τσ τσ). Η βροχή σταμάτησε μετά από ένα 10λεπτο και μπήκαμε στο μονοπάτι που ακολουθούσε τους πρόποδες του βουνού με το όνομα Μικρό Αρμένι. Εκεί βρήκαμε ένα τεράστιο αρσενικό ελάφι που ψυχορραγούσε τραυματισμένο στην κοιλιά που ή το πυροβόλησε κάποιος ή του επιτέθηκαν κάποια ζώα.<br />
<br />
Δεν μπορούσαμε να του προσφέρουμε κάποια βοήθεια, συζητώντας αργότερα περασε από το μυαλό μας μερικών ξεχωριστά να μπορούσαμε να του κάνουμε ευθανασία.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-c2m4PvEu6FM/UNCq3SB16fI/AAAAAAAABAg/kI91U38DLhc/s1600/DSCF7454.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-c2m4PvEu6FM/UNCq3SB16fI/AAAAAAAABAg/kI91U38DLhc/s320/DSCF7454.JPG" width="320" /></a>Το αφήσαμε στην σκληρή του μοίρα και συνεχίσαμε μέχρι τον χωματόδρομο κάτω πό το απότομο βουνό που φαίνεται από τον Αυλώνα το Μεγάλο Αρμένι.. Κόβοντας δρόμο από το μονοπάτι βγήκαμε στον άσφαλτινο δρόμο στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας. Περπατώντας στην ασφαλτο φτάσαμε στον Αυλώνα. Το τρένο το χάσαμε, οπότε μπήκαμε στην ταβέρνα να παρηγορηθούμε με παϊδάκια και κρασί.<br />
Τα χιλιόμετρα που διανύσαμε ήταν 20,3 σε 6.30 ώρες.<br />
<br /></div>
</div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Πάρνηθα 136 72, Ελλάδα38.1521469 23.73658339999997238.1490254 23.731540899999974 38.1552684 23.741625899999971tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-38430315917191687882012-11-26T12:28:00.000+02:002012-12-10T12:29:59.189+02:00Ανάβαση στο καζίνο χωρίς μονοπάτι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-E4XrO4zmehE/UMW3i1UUd4I/AAAAAAAAA-o/SJ-Hb5EsP5Q/s1600/DSCF7396.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-E4XrO4zmehE/UMW3i1UUd4I/AAAAAAAAA-o/SJ-Hb5EsP5Q/s320/DSCF7396.JPG" width="320" /></a></div>
Κανονίσαμε αυτή την Κυριακή να "κανονίσουμε" ένα κουνέλι που πρόσφερε ο Χρήστος και το έκανε στιφάδο η Μαρία, οπότε έπρεπε η πορεία μας να είναι σύντομη για να γυρίσουμε το μεσημέρι έγκαιρα.<br />
<br />
Έτσι με προτροπή του Χρήστου πήραμε τον χωματόδρομο κάτω από τα σύρματα του τελεφερίκ μέχρι τους πρόποδες του βουνού.<br />
<br />
Από κει ανηφορίσαμε ανάμεσα στα κλαριά και τα δένδρα προσπαθώντας να βρούμε προσπελάσιμο δρόμο.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-DJXzwZXNHaM/UMW39Z9nrSI/AAAAAAAAA-w/j8Yfha04WDg/s1600/DSCF7400.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-DJXzwZXNHaM/UMW39Z9nrSI/AAAAAAAAA-w/j8Yfha04WDg/s320/DSCF7400.JPG" width="320" /></a>Δύσκολο όμως. Κάναμε στην αρχή δεξιά, βρήκαμε αδιαπέραστο δάσος, γυρίσαμε προς τα αριστερά, ξανακατεβήκαμε λίγο μέχρι που βρήκαμε μια διαδρομή χωρίς κάποιο μονοπάτι, αλλά με λίγη αναρρίχηση σε κάποια βραχάκια και κόντρα ανηφόρα, βγήκαμε σε κάποιο είδος μονοπατιού, που εξυπηρετεί μάλλον αυτούς που έχουν βάλει τις κολώνες, πιθανά του ΟΤΕ.<br />
<br />
Πιο πάνω πέσαμε σε κάποιους θάμνους, κάναμε κάποια πέρα-δώθε και βγήκαμε σε ένα μονοπατάκι κάτω από το καζίνο που υπάρχει μια χωματερή. Δεν ξέρω αν το έχει υπ' όψη της η διεύθυνση του καζίνου, αλλά όλοι συμφωνήσαμε ότι είναι απαράδεκτο.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-8mWIe05NQwU/UMW4pxvHv0I/AAAAAAAAA-4/mp7brKcovRw/s1600/DSCF7407.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-8mWIe05NQwU/UMW4pxvHv0I/AAAAAAAAA-4/mp7brKcovRw/s320/DSCF7407.JPG" width="320" /></a> Βέβαια η περιοχή μάλλον είναι αρμοδιότητα του δασαρχείου, αλλά τα σκουπίδια είναι του καζίνου. Σαν να τα έκρυψε κάτω απο το χαλί. Τα σκουπίδια όμως τα βρήκαμε και σχεδόν κολλητά στους τοίχους του κτιρίου.<br />
<br />
Τέλος πάντων ανεβήκαμε και στην καφετέρια του καζίνου για καφέδες και απεριτίφ να τους ενισχύσουμε, μήπως και φιλοτιμηθούν και καθαρίσουν το μέρος.<br />
Από κει φύγαμε για το κουνέλι, το οποίο τιμήσαμε δεόντως<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-VL401Z4Vm8I/UMW4uIwWAlI/AAAAAAAAA_A/zReRRko1s0E/s1600/DSCF7409.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-VL401Z4Vm8I/UMW4uIwWAlI/AAAAAAAAA_A/zReRRko1s0E/s320/DSCF7409.JPG" width="320" /></a></div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-mcd8kd-_Ug0/UMW4x65wXOI/AAAAAAAAA_I/4JEwG6OnSlM/s1600/DSCF7411.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-mcd8kd-_Ug0/UMW4x65wXOI/AAAAAAAAA_I/4JEwG6OnSlM/s320/DSCF7411.JPG" width="320" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-pNtO5GyYn6A/UMW41vJnubI/AAAAAAAAA_Q/g0U4-jmQqfE/s1600/DSCF7412.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-pNtO5GyYn6A/UMW41vJnubI/AAAAAAAAA_Q/g0U4-jmQqfE/s320/DSCF7412.JPG" width="320" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/-XqwBtlZBHU4/UMW45w04Z-I/AAAAAAAAA_Y/z7hEkvmxmjk/s1600/DSCF7413.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-XqwBtlZBHU4/UMW45w04Z-I/AAAAAAAAA_Y/z7hEkvmxmjk/s320/DSCF7413.JPG" width="320" /></a><br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Πάρνηθα 136 72, Ελλάδα38.1521469 23.736583438.1490254 23.731647900000002 38.1552684 23.7415189tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-87809513516062780032012-11-19T20:50:00.000+02:002012-12-10T11:53:48.832+02:00Βόρεια Πάρνηθα. Αυλώνα, Μονή Στουδίου, Αγία Μαρίνα, Βούντημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-xjjgB3_uihA/UKvH-AS2jzI/AAAAAAAAA4U/3b1AgxOIe2g/s1600/DSC00615.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-xjjgB3_uihA/UKvH-AS2jzI/AAAAAAAAA4U/3b1AgxOIe2g/s320/DSC00615.JPG" width="320" /></a></div>
Αυτή την Κυριακή το πρόγραμμα του ΕΟΣ Αχαρνών είχε μια διαδρομή συνηθισμένη πια, την έχω κάνει 2-3 φορές ως προς την περιοχή. Η διαφορά από τις άλλες διαδρομές της Πάρνηθας είναι ότι παίρνουμε το τρένο για να πάμε στην αφετηρία της πορείας.<br />
Σχεδόν φαινόταν ρουτινιάρικη, το καλό ήταν πως θα ερχόταν όλη η παρέα ακόμα και ένας φίλος ο Τάσος που είχα 25 χρόνια να τον δω.<br />
Το πρωί στις 9 και κάτι, βρέθηκα στον σταθμό του Αγίου Στεφάνου με παλιούς συνοδοιπόρους που γνωριζόμασταν φατσικά και μια φίλη να ανταλλάσσουμε παλιές ιστορίες για πεζοπορίες και περασμένα.<br />
Το τρένο ήρθε στην ώρα γεμάτο, τόσο που ψάχναμε σε ποια πόρτα να σφηνωθούμε. Τέλος πάντων σφηνωθήκαμε στην πόρτα του τελευταίου βαγονιού, βρεθήκαμε μισοκρεμασμένοι από ότι έφτανε το χέρι μας και συνεχίσαμε την μικρή απόσταση μέχρι τον Αυλώνα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-VE5G8yVFH7E/UKvIcogEXmI/AAAAAAAAA4c/426L9M1KcFI/s1600/DSCF7312.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-VE5G8yVFH7E/UKvIcogEXmI/AAAAAAAAA4c/426L9M1KcFI/s320/DSCF7312.JPG" width="320" /></a></div>
Το τρένο σχεδόν άδειασε στον Αυλώνα και μαζευτήκαμε πίσω από τον σταθμό.<br />
Πολύς κόσμος, σκέφτηκα, θα έχουμε καθυστερήσεις, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Διαψεύστηκα αργότερα.<br />
Ξεκινήσαμε κατά τις 10 και ανηφορίσαμε ανάμεσα από τις αυλές και τα σπίτια του Αυλώνα, με τα σκυλιά να μας γαβγίζουν αναστατωμένα από το πλήθος.<br />
Στο 1,5 χιλιόμετρο έξω από το χωριό σταματήσαμε στην παραδοσιακή βρύση να οργανωθούμε και να εφοδιαστούμε με νερό.<br />
Από κει συνεχίσαμε για ένα χιλιόμετρο μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, πήραμε μια ανάσα και μπήκαμε στο μονοπάτι προς νότια Πάρνηθα. Από κει πάμε και για Σαλονίκι, Λοιμικό.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-_BaoF3NFUpQ/UKvIq2R8AUI/AAAAAAAAA4k/ppasOYZ0gOI/s1600/Boletus_suilus.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-_BaoF3NFUpQ/UKvIq2R8AUI/AAAAAAAAA4k/ppasOYZ0gOI/s200/Boletus_suilus.jpg" width="195" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small; text-align: left;">Boletus suilus</span></td></tr>
</tbody></table>
Όταν φτάσαμε όμως στην λιμνούλα που σχηματίζεται από τα σκαψίματα της εταιρίας φυσικού αερίου κάναμε δεξιά προς την Μονή Νέου Στουδίου. Ένα μικρό γραφικό μοναστήρι που πολλοί έκαναν μια στάση. Το δασάκι που βρήκαμε μετά ήταν γεμάτο μανιτάρια. Συνήθως έχω μια τσάντα μαζί μου για ότι ήθελε προκύψει και την γέμισα με μανιτάρια τα λεγόμενα Boletus suilus. Φυσικά αυτά που δεν γνωρίζω ούτε τα αγγίζω. Μαζεύοντας μανιτάρια έμεινα τελευταίος, έτρεξα σχεδόν να φτάσω τους άλλους που είχαν πέσει όμως για πλιάτσικο στις κουμαριές. Δεν μου αρέσουν τα κούμαρα, αλλά βοήθησα τους φίλους μου στην κατανάλωση τους.<br />
Το ρίξαμε και λίγο στην βοτανολογία μέχρι που φτάσαμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.<br />
Εκεί βρήκαμε τους προπορευόμενους που έκαναν διάλειμμα. Τα καλά παιδιά της παρέας μου ήδη είχαν βγάλει το μπουκάλι με το τσίπουρο και έπαιρναν από ένα ποτηράκι για έξτρα δύναμη. Μπορεί οι φίλοι ορθόδοξοι ορειβάτες να φρικάρουν με τον τρόπο ζωής μας, εμείς όμως ανήκουμε στους light ορειβάτες (εγώ όχι ιδιαίτερα ελαφρύς ως προς το βάρος) και ο σκοπός δεν είναι κάποια κορυφή, αλλά να περάσουμε καλά. Με μέτρο βέβαια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-b3Vhwzni22g/UKvJUJeSRtI/AAAAAAAAA4s/3muFtkFKYXo/s1600/DSCF7331.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-b3Vhwzni22g/UKvJUJeSRtI/AAAAAAAAA4s/3muFtkFKYXo/s320/DSCF7331.JPG" width="320" /></a></div>
Μερικά λεπτά ξεκούραση και μια ομάδα γρήγορων ξεκίνησε πρώτη με φούρια, πιθανόν μην πατήσει εμάς τους αργούς. Έφυγε άλλη μια ομάδα με καθυστέρηση μερικών λεπτών. Καλή τακτική μη γίνει κυκλοφοριακή συμφόρηση στο στενό μονοπάτι.<br />
Τελευταίοι φύγαμε εμείς το μεγαλύτερο μπουλούκι.<br />
Ανηφορίσαμε λίγο έχοντας στο πλάι μας ένα φρέσκο οργωμένο χωράφι που ακόμα ανέδυε το μεθυστικό άρωμα του βρεγμένου χώματος και μετά από μερικά λιοστάσια με φορτωμένες ελιές που τις ζηλέψαμε για την ποσότητα καρπού μπήκαμε σε ένα θεϊκό φαράγγι. Ένα φαράγγι που σου έδινε την εντύπωση ότι δεν έβλεπε ποτέ ανθρώπους παρά μόνο νεράιδες, δρυάδες και νύμφες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Hvnxkl3D3kQ/UKvLO2GiVRI/AAAAAAAAA5s/EZI5byM2opA/s1600/DSCF7330.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-Hvnxkl3D3kQ/UKvLO2GiVRI/AAAAAAAAA5s/EZI5byM2opA/s320/DSCF7330.JPG" width="320" /></a></div>
Ένα όμορφο δάσος από νεαρά πεύκα που την μονοτονία την έσπαζαν μια ποικιλία από κουμαριές και κουτσουπιές που τα φθινοπωρινά τους χρώματα ξεχώριζαν μέσα στην την πρασινίλα των πεύκων. Κάτω στη ρεματιά τα πλατάνια με τα κιτρινοκόκκινα φύλλα ακολουθούσαν τη ροή του ποταμιού και τραβούσαν την ανηφόρα.<br />
Περπατήσαμε στην δεξιά μεριά της κοιλάδας μέχρι που συναντήσαμε την κοίτη του ρέματος χωρίς νερό με μεγάλες στρογγυλεμένες πέτρες. Συνεχίσαμε μέχρι που βρήκαμε πάλι το μονοπάτι που παλιότερα θα περνούσε από το κατεστραμμένο σήμερα τοξωτό γεφύρι.<br />
Στη ρίζα του γεφυριού υπήρχε ένα όρυγμα σαν πηγάδι, που σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, το άνοιξαν κυνηγοί θησαυρών.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-IF6xDsNfpek/UKvKBXbdeyI/AAAAAAAAA48/hQC0oX1v6SQ/s1600/DSCF7347.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-IF6xDsNfpek/UKvKBXbdeyI/AAAAAAAAA48/hQC0oX1v6SQ/s320/DSCF7347.JPG" width="320" /></a>Ανηφορίσαμε την κόντρα με υπέροχη θέα στα δεξιά μας στην κοιλάδα με το παρθένο δάσος μέχρι που φτάσαμε σε έναν απόκρημνο βράχο που υψωνόταν σαν μονοκόμματη πέτρα. Από το στενό μονοπάτι πάνω από τον γκρεμό βρεθήκαμε σε μια σκάλα χτιστή από τούβλα που κατέβαινε στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας με το προαύλιο - μπαλκόνι πάνω από τον γκρεμό. Πιστεύω ότι είναι από τα πιο όμορφα τοπία της Ελλάδας. Βρίσκεται πάνω από τη συμβολή τριών ρεμάτων με βλάστηση τριγύρω που οργιάζει και το μάτι να χάνεται στο πράσινο των γύρω βουνών.<br />
Είμαστε τόσοι πολλοί που έπρεπε να φύγουν οι πρώτοι για να προχωρήσουμε. Βγάλαμε τις φωτογραφίες ξεκουραστήκαμε λίγο και μετά κάναμε το διάλειμμα στην πίσω πλευρά του βράχου όπου υπήρχε χώρος να κάτσουν όλοι.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-X5CKcETzZGs/UKvKVU9A6_I/AAAAAAAAA5E/MZk4cJbtwlI/s1600/DSCF7348.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-X5CKcETzZGs/UKvKVU9A6_I/AAAAAAAAA5E/MZk4cJbtwlI/s320/DSCF7348.JPG" width="320" /></a>Βγάλαμε όλοι τα φαγώσιμα. Διαπίστωσα ότι ήμουν πολύ λίγο οργανωμένος σήμερα σε σχέση με τους άλλους που είχαν φέρει του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά. Φυσικά τσίπουρο τριών λογιών, μάρκας Μελετούδη, Νάνη και Κατσιαούνου (μην τα ψάχνετε στα μαγαζιά) και κρασί Βετσόπουλου.<br />
Δεν το παρακάναμε, αλλά μας έδωσε τα απαραίτητα φτερά να πετάξουμε προς το Βούντημα.<br />
Το Βούντημα είναι ένα όμορφο οροπέδιο με βοσκοτόπια και πολλά γίδια. όλες οι βουκολικές μυρωδιές μας ήρθαν στα ρουθούνια, αρώματα μοναδικά, ακόμα και μια νότα κοπριάς στις άλλες μυρωδιές δίνει κάτι στο οσφρητικό μεγαλείο της φύσης. Περάσαμε δίπλα από τα κοπάδια, κάποια τσοπανόσκυλα μας κοίταξαν λοξά, καταλάβαιναν όμως ότι είμαστε φιλικοί και μας σνομπάρησαν γυρνώντας μας τα νώτα.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-MQbEabWPMKA/UKvLYZyX7-I/AAAAAAAAA50/t8LowVj_3w8/s1600/DSCF7342.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-MQbEabWPMKA/UKvLYZyX7-I/AAAAAAAAA50/t8LowVj_3w8/s320/DSCF7342.JPG" width="320" /></a>Διασχίσαμε το οροπέδιο και φτάσαμε στην διασταύρωση με το σκάμα της εταιρίας φυσικού αερίου, απ' όπου κατηφορίσαμε για τον Αυλώνα. Στο σταθμό έγινε μια γρήγορη σύσκεψη και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στις Αφίδνες (Κιούρκα). Εκεί έγινε ένα παϊδάκια πάρτυ γιατί νοιώσαμε ήδη την έλλειψη των θερμίδων που χάσαμε στο δρόμο.<br />
Σαν επίλογο θα ήθελα να προσθέσω ότι υπάρχουν φανταστικά μέρη δίπλα μας και δεν τα ξέρουμε. Συζητήσαμε να κάνουμε και μια διάσχιση από την Βόρεια πλευρά της Πάρνηθας στην Νότια. Θα κανονιστεί στο μέλλον.<br />
Μη χαθούμε! Stay tuned! (Ρίξαμε και το γαλλικό μας)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a 1em="1em" href="http://4.bp.blogspot.com/-zcCMXpIM7l4/UKvKgrWxsaI/AAAAAAAAA5M/4c-CbM8Sl4s/s1600/DSCF7362.JPG" imageanchor="1" margin-bottom:="margin-bottom:" margin-left:="margin-left:" style="float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-zcCMXpIM7l4/UKvKgrWxsaI/AAAAAAAAA5M/4c-CbM8Sl4s/s320/DSCF7362.JPG" width="320" /></a>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-6ZANDMlgIvM/UKvK0ps_kvI/AAAAAAAAA5c/Gidwf-0Tr24/s1600/DSCF7376.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-6ZANDMlgIvM/UKvK0ps_kvI/AAAAAAAAA5c/Gidwf-0Tr24/s320/DSCF7376.JPG" width="320" /></a>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Wp6sS87W_Po/UKvLAw_SXII/AAAAAAAAA5k/Q2W6Ki5Erxo/s1600/DSCF7385.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-Wp6sS87W_Po/UKvLAw_SXII/AAAAAAAAA5k/Q2W6Ki5Erxo/s320/DSCF7385.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-xA0-Vc-5O2M/UKvKpgMuFQI/AAAAAAAAA5U/scn2EDqfXeY/s1600/DSCF7371.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-xA0-Vc-5O2M/UKvKpgMuFQI/AAAAAAAAA5U/scn2EDqfXeY/s320/DSCF7371.JPG" width="320" /></a></div>
</div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-91994670528908825022012-11-06T14:14:00.000+02:002012-11-06T14:27:56.919+02:00Παρνασσός. Μονή Ιερουσαλήμ, Ακρινό νερό, Ζεμενό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Q_xCtVaplmw/UJj9tZUHEYI/AAAAAAAAAx4/oOA7wZs43D4/s1600/DSCF7195.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-Q_xCtVaplmw/UJj9tZUHEYI/AAAAAAAAAx4/oOA7wZs43D4/s320/DSCF7195.JPG" width="320" /></a></div>
Καλή η Πάρνηθα, αλλά το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο Θεός.<br />
Όλοι στην παρέα αποζητήσαμε μια εξόρμηση, λίγο πιο πέρα. Να ξεκολλήσουμε λίγο από την Πάρνηθα.</div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-abXiwZjisZk/UJj90QSERWI/AAAAAAAAAyI/lCLdMZ5LvHo/s1600/DSCF7205.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-abXiwZjisZk/UJj90QSERWI/AAAAAAAAAyI/lCLdMZ5LvHo/s320/DSCF7205.JPG" width="320" /></a>Το πρόγραμμα του ΕΟΣ Αχαρνών μας γαργάλησε την όρεξη.<br />
Παρνασσός. Ένα πανέμορφο βουνό, άγριο μεγαλοπρεπές, προσωπικά τον θεωρώ όπως τον Όλυμπο και τον Ταΰγετο σαν κάτι που ξεφεύγει από την έννοια ενός καρούμπαλου πάνω στην επιφάνεια της Γης και αποκτά ιερή, θεϊκή υπόσταση.<br />
Άλλωστε για τους Αρχαίους Έλληνες οι Δελφοί που είναι φωλιασμένοι στην νότια πλευρά του ήταν ο ομφαλός τη Γης.<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-XttxjQSxqxU/UJj93QT1mAI/AAAAAAAAAyQ/JJpSQQAv3dA/s1600/DSCF7213.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-XttxjQSxqxU/UJj93QT1mAI/AAAAAAAAAyQ/JJpSQQAv3dA/s320/DSCF7213.JPG" width="320" /></a>Κυριακή πρωί λοιπόν έξω από το Δημαρχείο των Αχαρνών βρέθηκε η ομάδα μας να περιμένει το πούλμαν που έρχεται μισογεμάτο από την Ομόνοια με τους άλλους ορειβάτες. Η μέρα προμηνυόταν υπέροχη και οι ενημερωμένοι από τα δελτία της μετεωρολογίας ήταν αισιόδοξοι.<br />
Ήρθε το πούλμαν και φύγαμε με κατεύθυνση την Δαύλεια Βοιωτίας.<br />
Λίγο πριν την Δαύλεια κάναμε αριστερά με κατεύθυνση τον μεγαλειώδη όγκο του Παρνασσού. Κάπου στους πρόποδες του φαινόταν από μακριά μια όαση με μια μεγαλύτερη ποικιλία δένδρων, όχι βέβαια ότι γύρω ήταν έρημος, αλλά ήταν εντυπωσιακό το "πνίξιμο" στο πράσινο αυτού του κομματιού.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-BhzyvvTrX1Q/UJj96SK55BI/AAAAAAAAAyY/jOp3srhrwmE/s1600/DSCF7218.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-BhzyvvTrX1Q/UJj96SK55BI/AAAAAAAAAyY/jOp3srhrwmE/s320/DSCF7218.JPG" width="320" /></a>Κάποια κτίρια φάνηκαν ανάμεσα τους και καταλάβαμε ότι αυτό ήταν το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ιερουσαλήμ. Μεγάλο και ιστορικό μοναστήρι. Δεν είχαμε πολύ χρόνο, έκανα μια πολύ γρήγορη περιήγηση στο χώρο του, ήταν εντυπωσιακά περιποιημένο και νοικοκυρεμένο.<br />
Ένας χαδιάρης σκύλος με καλωσόρισε του μίλησα και με ακολούθησε, δηλαδή ακολούθησε όλους μας γιατί όσο και αν σας φανεί παράξενο μας συνόδεψε σε όλη την πορεία μας. Φαινόταν ότι ειχε ξανακάνει την διαδρομή γιατί ήξερε απο που θα πάμε.<br />
>
Ετοιμαστήκαμε στο πάρκινγκ του μοναστηριού βάλαμε-βγάλαμε ρούχα, φορτωθήκαμε το βιος μας και πήραμε το μονοπάτι που ανηφόριζε μέσα στο πυκνό ελατοδάσος.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-OgIvUPe7gno/UJj993oxJ2I/AAAAAAAAAyg/ykbP22kVujY/s1600/DSCF7233.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-OgIvUPe7gno/UJj993oxJ2I/AAAAAAAAAyg/ykbP22kVujY/s320/DSCF7233.JPG" width="320" /></a>Η ανηφόρα ήταν μονότονα ατελείωτη για μια ανάβαση μεγάλης κλίσης και για 800 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Από τα 1500 μέτρα υψόμετρο η κλίση μετριάστηκε, μπήκαμε στην αλπική ζώνη και το μονοπάτι ανέβαινε με ζιγκ ζαγκ. Το οροπέδιο ήταν καλυμμένο με κοντό πράσινο χορτάρι σαν χαλί, απόλαυση για πόδι και το μάτι. Ο αέρας ξηρός, δεν φυσούσε, έκανε κάποιες μικρές ριπές που για το άναμμα της ανάβασης ήταν δροσιστικές. Εκεί πάνω όλα αποκτούν μια διαύγεια το νοιώθεις ακόμα και μέσα στο μυαλό σου, η ζωή σου χαμογελά, ανεξάρτητα από τι μιζέρια είμαστε λεκιασμένοι από την διαβίωση μας στην πόλη.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-JZwT6g2rdxE/UJj-BHFxOiI/AAAAAAAAAyo/NGAlg2XuEdo/s1600/DSCF7238.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-JZwT6g2rdxE/UJj-BHFxOiI/AAAAAAAAAyo/NGAlg2XuEdo/s320/DSCF7238.JPG" width="320" /></a>Το επίπεδο οροπέδιο μας έφερε προς την νότια πλευρά του βουνού, όπου υπάρχουν δυο πηγές. Εδώ είναι το Ακρινό νερό. Το μέρος που κάναμε το μεγάλο διάλειμμα.<br />
Αλλοι ξάπλωσαν στο χορτάρι, άλλοι πιάσαμε μια κοτρώνα, βγάλαμε τα φαγώσιμα, αρχίσαμε να μασουλάμε, βγήκε και το μπουκάλι με το κρασί. Ο Δημήτρης Βετσόπουλος μου προτεινε ενα ποτηράκι, δεν είχα όρεξη για κρασί εκείνη την ώρα, με ρώτησε αν είμαι σίγουρος, αλλά μου ήρθε η φλασιά ότι επρόκειτο για το δικό του υπέροχο κρασί από σταφύλια Cabernet και Μεσογείων, οπότε δεν ήθελα παρακάλια, έτσουξα κανα δυο ποτηράκια.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZQTVgpoEpNg/UJj-EhDPuSI/AAAAAAAAAyw/d9YTxR4ecSA/s1600/DSCF7256.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZQTVgpoEpNg/UJj-EhDPuSI/AAAAAAAAAyw/d9YTxR4ecSA/s320/DSCF7256.JPG" width="320" /></a>Ήπια και ένα μπουκαλάκι νερό από την πηγή το γέμισα πάλι για το δρόμο και κάθισα με την πλάτη σε ένα βράχο και τα πόδια τεντωμένα πάνω στο χορτάρι με κατεύθυνση το λιβαδάκι που απλωνόταν μπροστά μου. Το οροπέδιο είναι μια κοιλάδα που έχει προς την ανατολική πλευρά την κορυφή Κούβελος και από την άλλη την οροσειρά Μαύρα λιθάρια. Δεν ξέρω γιατί τα λένε μαύρα, εγώ άσπρα τα είδα. Αποτελούνται από μια μάζα ασβεστόλιθου με μεγάλες σάρες στα χαμηλότερα.<br />
Δεν υπήρχε προθυμία να σηκωθούμε για αρκετή ώρα. "Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα".<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-i0Cti2lHAYQ/UJj-H7UGd6I/AAAAAAAAAy4/zGD9oDPAgTE/s1600/DSCF7264.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-i0Cti2lHAYQ/UJj-H7UGd6I/AAAAAAAAAy4/zGD9oDPAgTE/s320/DSCF7264.JPG" width="320" /></a>Δεν ήταν να μας πιάσει όμως και η νύχτα εκεί πάνω, οπότε ο πολύ οργανωτικός αρχηγός μας, ο Παναγιώτης Μουστάκης έκανε προσκλητήριο για την συνέχιση της πορείας. Με πιο ελαφριά τα πόδια τώρα συνεχίσαμε μέχρι την νότια άκρη του οροπεδίου, όπου αντικρίσαμε τον Κορινθιακό και τα βουνά της Πελοποννήσου.<br />
Από κει με την πλάτη μας προς την κορυφή Μπαϊντανόραχη αρχισαμε να κατηφορίζουμε προς τον δρόμο Λειβαδιάς - Αράχωβας βλεποντας χαμηλά και δεξιά μας ένα μέρος της Αράχωβας.<br />
Η κατηφόρα ήταν απότομη μας καταπόνησε αρκετά τα πόδια μας. Υπάρχει μια παροιμία που λέει: Ο ανήφορος θέλει ψυχή και ο κατήφορος ποδάρια".<br />
Χαμηλότερα άρχιζε το δάσος με τα έλατα, ρουφούσαμε λαίμαργα την χαρακτηριστική οσμή του ελατοδάσους, άρχισε τόμως το βασανιστήριο της ανφοράς σε φαγητά σε τσικνες και λοιπά, οπότε είχαμε ένα κίνητρο να επιταχύνουμε το βήμα μας.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ii9Z5dh_upc/UJj-LifM4WI/AAAAAAAAAzA/682PEcJ2ZX4/s1600/DSCF7279.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-ii9Z5dh_upc/UJj-LifM4WI/AAAAAAAAAzA/682PEcJ2ZX4/s320/DSCF7279.JPG" width="320" /></a>Ισα που προλάβαμε όμως, ή ταβέρνα ό Άγγελος στο Ζεμενό έκλεινε, τους ξανανοίξαμε όμως εμείς και απόλαυσα το κοκκινιστό μου μοσχάρι με μακαρονάδα. Δοκίμασα όμως και καταπληκτικούς λαχανοντολμάδες.<br />
Το κρασάκι συμπλήρωσε την αίσθηση, του ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί να νοιώθουμε καλά.<br />
<br />
Ένας υπνάκος μέσα στο πούλμαν έκλεψε μερικά χιλιόμετρα από την διαδρομή, έτσι φτάσαμε στο Μενίδι μέχρι να πεις Παρνασσός.<br />
<br />
<a href="http://www.sports-tracker.com/#/workout/marpoly/8ocmb1d62iiu5gk5" target="_blank">Η διαδρομή</a></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Μονής Ιερουσαλήμ, Λειβαδιά 320 08, Ελλάδα38.5154614 22.728255338.5123554 22.723319800000002 38.5185674 22.7331908tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-5428010745341995412012-10-29T12:04:00.001+02:002012-10-29T20:19:15.119+02:00Ανάβαση της Χούνης με ομίχλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-QUJF5KhKRwM/UI5TJxuwtfI/AAAAAAAAAwE/spQ_lYHIBgo/s1600/DSCF7168.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-QUJF5KhKRwM/UI5TJxuwtfI/AAAAAAAAAwE/spQ_lYHIBgo/s320/DSCF7168.JPG" width="320" /></a></div>
Συμφωνήσαμε η παρέα να ανεβούμε την Πάρνηθα και να κάνουμε πικνικ κάπου στη Μόλα ή στην Αγία Τριάδα. Ετοιμάσαμε ο καθένας τα δικά του, με την Μαρία μα κερδίζει κατά κράτος με την προετοιμασία της που ήταν σαν catering για γάμο.<br />
<br />
Από το facebook τις προηγούμενες μέρες η συζήτηση άναψε με τα πως, τα που και τα τι. Απειλήθηκε ακόμα και αρπαγή του ταψιού του μουσακά της Μαρίας, αλλά τελικά επήλθε συνεννόηση και ειρήνη. Η μετεωρολογία όμως προέβλεπε βροχή όλο το πρωί με μια επιδείνωση μετά το μεσημέρι.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-jswJOwoZweQ/UI5TG8y4EjI/AAAAAAAAAv8/Imz7dCwDF2o/s1600/DSCF7164.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-jswJOwoZweQ/UI5TG8y4EjI/AAAAAAAAAv8/Imz7dCwDF2o/s320/DSCF7164.JPG" width="320" /></a></div>
Η ομάδα δεν πτοήθηκε. Στις 9 το πρωί της Κυριακής άπαντες παρόντες.<br />
<br />
Ενισχύθηκε με φίλους που δεν είχαν ενημερωθεί, αλλά βρέθηκαν στην αφετηρία και μπήκαμε στο μονοπάτι για το φαράγγι της Χούνης. Είχε νοτιά και η υγρασία ήταν αποπνικτική.<br />
<br />
Περπατούσαμε στην ανηφόρα και ο ιδρώτας έτρεχε. Πάνω ψηλά μια ομίχλη αιωρούνταν πάνω από τις κορυφές των βράχων του φαραγγιού με μια απειλή βροχής. Είχαμε μαζί μας αδιάβροχα, αλλά η βροχή δεν είναι κάτι που σε ενθουσιάζει, γιατί στην ανηφόρα με ζέστη και αδιάβροχο γίνεσαι μούσκεμα από τον ιδρώτα.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-tj27KUDkCWA/UI5TMo5XzFI/AAAAAAAAAwM/Qhc5GMGIfH0/s1600/DSCF7170.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-tj27KUDkCWA/UI5TMo5XzFI/AAAAAAAAAwM/Qhc5GMGIfH0/s320/DSCF7170.JPG" width="320" /></a>Η βροχή όμως δεν ήρθε. Πάνω ψηλά το μονοπάτι χωρίζεται στην κανονική και ήπια διαδρομή και στο μπλε μονοπάτι με πιο έντονη ανηφόρα.<br />
<br />
Διαλέξαμε την δύσκολη.<br />
<br />
Μας ταλαιπώρησε λίγο, αναρωτηθήκαμε μήπως ψήλωσε το βουνό μέχρι να φτάσουμε, αλλά ξαφνικά μέσα από την ομίχλη ξεπρόβαλαν τα κτίρια του καταφυγίου στο Φλαμπούρι. <br />
Μπήκαμε στο καταφύγιο πιασαμε το τραπέζι δίπλα στο τζάκι να στεγνώσουμε και ο φίλος Μιχάλης Νάνης έκανε ένα θαύμα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-6ZnYau-arCI/UI5TO6joESI/AAAAAAAAAwU/VbWINg5hcUU/s1600/DSCF7172.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-6ZnYau-arCI/UI5TO6joESI/AAAAAAAAAwU/VbWINg5hcUU/s320/DSCF7172.JPG" width="320" /></a></div>
Έβγαλε από το σακίδιο μια καταπληκτική ηπειρώτικη χορτόπιτα που την έφτιαξε η μάνα του με τα χεράκια της και ένα μπουκάλι ηπειρώτικο τσίπουρο. Να πούμε ότι θελήσαμε να αντισταθούμε δεν θα μας πιστέψετε. Τα δικά μας τα φαγητά είχαν μείνει στα αυτοκίνητα κάτω. Ένα απεριτιφ στο βουνό χρειαζόταν. Το δεύτερο θαύμα ήταν που εξαφανίσαμε την πίτα, το τσίπουρο και κάτι ψιλά (γραβιέρες, μύγδαλα, ξερά σύκα κ.α). Μετά το απεριτίφ αφήσαμε την θαλπωρή του καταφυγίου και πήραμε τον συντομότερο δρόμο επιστροφής. Κατηφορίσαμε προς την Γούρνα και από κει ανεβήκαμε την πλαγιά για το τελεφερικ. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-YJ_RB-TmQVI/UI5TRjgreeI/AAAAAAAAAwc/1298NfTQXso/s1600/DSCF7178.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-YJ_RB-TmQVI/UI5TRjgreeI/AAAAAAAAAwc/1298NfTQXso/s320/DSCF7178.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Ο Χρήστος Βαρελάς μας προσκάλεσε στο κτήμα του στο Μενίδι όπου απλώσαμε τα φαγητά μας πάνω σε δυο τραπέζια και επιδοθήκαμε στο σπορ που έπεται της ορειβασίας με συνοδεία των γέλιων μας και τις φωνές των ζώων που φιλοξενεί ο Χρήστος στο κτήμα του. Πάπιες, χήνες, κότες γαλοπούλες, ελαφια.<br />
<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-kp-e231mxtI/UI5TUmsTI4I/AAAAAAAAAwk/0vmGhPFndqY/s1600/DSCF7180.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-kp-e231mxtI/UI5TUmsTI4I/AAAAAAAAAwk/0vmGhPFndqY/s320/DSCF7180.JPG" width="320" /></a>Δοκιμάσαμε και το νέο (απίθανο) κρασί από το γιοματάρι του Δημήτρη Βετσόπουλου και μια ακόμα Κυριακή έκλεισε με την αποχαύνωση της σωματικής και ψυχικής απόλαυσης.<br />
<br />
<a href="http://goo.gl/maps/couHC" target="_blank">Η διαδρομή</a> </div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-5442857759377297612012-10-17T15:04:00.001+03:002012-10-18T09:30:15.643+03:00Ανάβαση στην κορυφή Κυρά (Πάρνηθα)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Ny1Ds8bjEn8/UHvhr7-sLyI/AAAAAAAAAvE/yjEovXBXZME/s1600/DSCF7137.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-Ny1Ds8bjEn8/UHvhr7-sLyI/AAAAAAAAAvE/yjEovXBXZME/s320/DSCF7137.JPG" width="320" /></a>Κάποιες χονδρές σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν απειλητικά με το που βγήκα από το σπίτι μου κάνοντας με να ξεστομίσω ένα ωχ και γύρισα να πάρω το αδιάβροχο.<br />
Ο συναγερμός αποδείχτηκε τζούφιος. Η ατμόσφαιρα άρχισε να καθαρίζει και ο ουρανός έπαιζε με την συννεφιά και τις νησίδες γαλάζιου.<br />
Στην <a href="https://maps.google.gr/maps?q=38.137388,23.739607&hl=el&ll=38.137637,23.738751&spn=0.004498,0.010664&num=1&t=h&z=17" target="_blank">αφετηρία των πεζοποριών</a> της Πάρνηθας βρήκα αρκετούς, αλλά δεν είχε βγεί κάποια απόφαση για το που θα πάμε. Ειπώθηκαν πολλά, οπότε πρότεινα την ανάβαση στην Κυρά. Με ακολούθησαν 13 (καλός αριθμός).<br />
Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση δυτική πρός τον Άγιο Γεώργιο.<br />
Στην αρχή αυτοί που προπορεύονταν πήραν λάθος δρόμο και μας πήρε μερικά λεπτά να διορθώσουμε την πορεία μας . Η διαδρομή είναι όμορφη. Διασχίζεις μια πευκόφυτη περιοχή μέχρι την αρχή του φαραγγιού. Εκεί το μονοπάτι είναι εύκολο, χρησιμοποιείται και σαν πίστα για τους ποδηλάτες, που τους συναντάμε κατά διαστήματα ανταλλάσσοντας καλημέρες. Τα πανύψηλα δένδρα δημιουργούν ένα δροσερό μικροκλίμα που κάνει το περπάτημα ευχάριστο. Βέβαια κρατούσαμε έναν αργό ρυθμό, γιατί είχαμε και νέους πεζοπόρους, προσπαθώντας συγχρόνως να φρενάρουμε και αυτούς που δεν κρατιόνταν. Είμαστε μια παρέα που οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, πιάσαμε να κουβεντιάζουμε διάφορα θέματα και καταλήξαμε από τα γέλια να δυσκολευόμαστε να περπατήσουμε.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-pKgXYH2F3V0/UHviOnC9vuI/AAAAAAAAAvM/clPY12_p8v0/s1600/DSCF7146.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-pKgXYH2F3V0/UHviOnC9vuI/AAAAAAAAAvM/clPY12_p8v0/s320/DSCF7146.JPG" width="320" /></a>Όσο περπατούσαμε μέσα στο δάσος είχε δροσιά, μόλις βγήκαμε στο καμένο ο ήλιος έγινε ανελέητος. Η διαδρομή μέχρι τον Αη Γιώργη όμως που έμεινε ήταν λίγη, έτσι βρεθήκαμε στο πλακόστρωτο της αυλής της εκκλησίας και απλωθήκαμε στα παγκάκια. Η Nεραϊδοπηγή δίπλα, μας ξεδίψασε και μας εφοδίασε με δροσερό νερό. Κάναμε ένα διάλειμμα μερικών λεπτών και συνεχίσαμε το μονοπάτι μέχρι να βγούμε στον αμαξιτό χωματόδρομο.. Μέχρι εδώ είναι ίδια και η διαδρομή για το Σπήλαιο του Πανός. Εμείς όμως κάναμε δεξιά και στο σταυροδρόμι που βρήκαμε ακολουθήσαμε μια ξύλινη πινακίδα που μας έδειχνε την Κυρά.<br />
Απ' εδώ αρχίζει πιο άγρια ανηφόρα με το μονοπάτι να χάνεται εύκολα. Δεν χρειάστηκε όμως να το ακολουθήσουμε, μια και η κορυφή ήταν ορατή και το τοπίο φαλακρό από τις πυρκαγιές. Εδώ η παρέα τέντωσε λίγο, οι πιό δυνατοί εφτασαν στη κορυφή, ενω οι τελευταίοι ήταν ακόμα στη μέση. Με κανα δυο στάσεις όμως τελικά όλοι ανέβηκαν στην κορυφή. Η ατμόσφαιρα είχε αρκετή υγρασία που περιόριζε την ορατότητα, αλλά αυτή η κορυφή έχει πολύ ωραία θέα προς την λεκάνη της Αθήνας και τον κόλπο της Ελευσίνας.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-XuoI74o3dYM/UHviRSsRJ8I/AAAAAAAAAvU/VsriarhzZS4/s1600/DSCF7147.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-XuoI74o3dYM/UHviRSsRJ8I/AAAAAAAAAvU/VsriarhzZS4/s320/DSCF7147.JPG" width="320" /></a>Κάναμε τα συνηθισμενα της κορυφής δηλαδή κολατσιό, φωτογραφίες και τα αστειάκια μας, μείναμε ένα 20λεπτο και ξεκινήσαμε από τον χωματόδρομο για κάτω. Ο αμαξιτός χωματόδρομος πάει μέχρι το γήπεδο του ΣΕΓΑΣ αλλά χωρίσαμε γιατί μερικοί πήραμε το μονοπάτι και άλλοι τον δρόμο.<br />
Αυτοί που πήραν τον δρόμο έφυγαν μπροστά και τους βρήκαμε αργότερα στην Αγία Τριάδα εμείς καθηστερήσαμε γιατί πιασαμε κουβέντα από το πως καλλιεργούν τις ντομάτες μέχρι τα βότανα που βρίσκαμε στο δρόμο μας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-k0FqFFF03t8/UHviThOOV7I/AAAAAAAAAvc/SnyC3AWd0-4/s1600/DSCF7156.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-k0FqFFF03t8/UHviThOOV7I/AAAAAAAAAvc/SnyC3AWd0-4/s320/DSCF7156.JPG" width="320" /></a></div>
Έξω από το ερειπωμένο πρώην Ξενία συναντήσαμε ένα συνεργείο που έστηνε κάποια ξύλινα αγάλματα που έδιναν ζωή στο καμένο βουνό. Θαυμάσαμε το εικαστικό δέσιμο των κούτσουρων που ζωντάνεψαν μέσα στο νεκρό τοπίο, μερικά λεπτά και συνεχίσαμε από την άσφαλτο για την Αγία Τριάδα, όπου είχαν αρχίσει να ανησυχούν αυτοί που ήδη είχαν φτάσει. Εκει πάλι χωρίσαμε. Μερικοί από την άσφαλτο και οι άλλοι από το μονοπάτι.<br />
Φτάσαμε στο Καζίνο εκτός από την Αργυρώ που κατεβηκε μόνη της το βουνό από τα "Σκαλάκια" και πήραμε το τελεφερικ.<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-mcCZUX2FqMI/UHvihKBmxXI/AAAAAAAAAvk/02V-dot6oqU/s1600/DSCF7158.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-mcCZUX2FqMI/UHvihKBmxXI/AAAAAAAAAvk/02V-dot6oqU/s320/DSCF7158.JPG" width="320" /></a>Μια παρέα πήγαμε στο Μενίδι για τα περαιτέρω . Δηλαδή Ταβέρνα, μπύρα και φιλότιμο. Όμως σήμερα κάπως το παρακάναμε με τις μπύρες. Έφταιγε μάλλον αυτή η παλιοζέστη....<br />
<br />
Η διαδρομή:<br /><a href="http://goo.gl/maps/aMlsR" target="_blank">http://goo.gl/maps/aMlsR</a> <br />
<br />
<a href="http://www.marpoly.gr/diadromes.php" target="_blank">Άλλες διαδρομές</a> (Google Earth) </div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Τελεφερίκ Πάρνηθας, Ελλάδα38.137594518744905 23.73939514160156238.131350018744904 23.729524641601561 38.143839018744906 23.749265641601564tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-74692393207488896232012-10-05T20:40:00.003+03:002012-10-17T17:16:49.698+03:00Dry canyoning στη Μικρή Χούνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ORkmEsKE0e8/UG8aJ4mteqI/AAAAAAAAAuU/dO7fhDQmXnA/s1600/DSCF7107.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-ORkmEsKE0e8/UG8aJ4mteqI/AAAAAAAAAuU/dO7fhDQmXnA/s320/DSCF7107.JPG" width="320" /></a></div>
Αυτή την Κυριακή μαζευτήκαμε στην <a href="https://maps.google.gr/maps?q=38.137388,23.739607&hl=el&ll=38.137637,23.738751&spn=0.004498,0.010664&num=1&t=h&z=17" target="_blank">γνωστή αφετηρία</a> 6-7 άτομα. Ο καθένας είχε την αποψη του για το που θα πάμε. αποφασίσαμε τρεις από μας να ανεβουμε με το τελεφερικ και να κάνουμε τον γύρο της Πάρνηθας. Σκίπιζα, Άγιο Πέτρο, Μπάφι.<br />
Εξω από το τελεφερικ συναντήσαμε τον Χρήστο Βαρελά τον παλαίμαχο του ΕΟΣ Αχαρνών και καλό γνωστη της Πάρνηθας και μας πρότεινε να πάμε από τη Μικρή Χούνη. Δεν με πολυενθουσίασε η ιδέα, γιατί ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής περνάει μέσα από το καμένα και κάνει ακόμα πολλή ζέστη για να περπατάς στον ήλιο. Σκέφτηκα όμως ότι δεν θα ήταν άσχημα να ξεφύγουμε από τις συνηθισμένες διαδρομές και έτσι μπήκα στην ομάδα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-oCq2LjOn7oI/UG8aUzAPaVI/AAAAAAAAAuc/bg6KqSdyBcs/s1600/DSCF7110.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-oCq2LjOn7oI/UG8aUzAPaVI/AAAAAAAAAuc/bg6KqSdyBcs/s320/DSCF7110.JPG" width="320" /></a></div>
Πέρασαμε κάτω από τα σύρματα του τελεφερικ, τον αμαξιτό χωματόδρομο μέχρι την αρχή του ρέματος της Μικρής Χούνης. Ένα μονοπάτι φάνηκε μπροστά μας ευκολοδιάβατο που ακολουθούσε την κοίτη του ρέματος. Η βλάστηση ήταν αρκετά πυκνή και μας κρατούσε σε σκιά.<br />
Είχαμε αποφασίσει απο την προηγούμενη να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα μετά το βουνό. Έτσι φορούσαμε μερικοί σορτσάκια. Εγώ φορούσα ένα βρακί γενικής χρήσης, όπως το αποκαλώ που είναι σορτς - μαγιό. Τα βάτα του μονοπατιού όμως με καλωσόρισαν χαιρέκακα και με πηραν τα αίματα με τις γρατσουνιές. Οχι τίποτα σοβαρό βέβαια, αλλά ενοχλητικό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-08CiS2j4mYA/UG8anHA2snI/AAAAAAAAAuk/dFbVgDWALdk/s1600/DSCF7116.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-08CiS2j4mYA/UG8anHA2snI/AAAAAAAAAuk/dFbVgDWALdk/s320/DSCF7116.JPG" width="320" /></a></div>
Η ανηφόρα μετά απο λίγο έγινε απότομη. Περνούσαμε από τη μια όχθη στην άλλη. Το μονοπάτι χανόταν κατα διαστήματα και εμείς ακολουθουσαμε την κοίτη. Σε μερικά κομάτια βγαίναμε σε κάποιες σάρες που ηθελαν προσοχή. Αλλού έπρεπε να αναρριχηθούμε σε βράχους λειασμένους από το νερό και ψιλογλυστρούσαν.<br />
Δίναμε ένα χέρι σε όποιον δυσκολευόταν και σιγά σιγά βγήκαμε στο καμένο δάσος όπου περνούσαμε κάτω ή πάνω από πεσμένα δένδρα. Το μονοπάτι χωριζόταν σε παράλληλες διαδρομές. που χώριζε την ομάδα σε κάθε παρέα και άλλο μονοπάτι. Μερικοί είχαν φύγει μπροστά και τους χάσαμε στο δασάκι της Αγίας Τριάδας. Εγώ και η Ευθυμία είδαμε τον δρόμο πάνω απο τα κεφάλια μας και σκεφτήκαμε να κάνουμε ζαβολιά να βγούμε στο δρόμο και να πάμε τα 200 μέτρα από άσφαλτο μέχρι την Αγία Τριάδα.<br />
Εκεί γινόταν ένας χαμός.<br />
Ο ΕΟΣ Αχαρνων διοργάνωνε τον 29ο Γύρο της Πάρνηθας και οδρόμος ήταν γεμάτος από δρομείς θεατές και διοργανωτες. Βρήκαμε μερικούς γνωστους χαζέψαμε λίγο ήπιαμε νερό από την πηγή και πιασαμε το μονοπάτι για το καζίνο.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-3U1Ht4sU5Ew/UG8bZvepwtI/AAAAAAAAAus/H_NVVcvqLUg/s1600/DSCF7128.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-3U1Ht4sU5Ew/UG8bZvepwtI/AAAAAAAAAus/H_NVVcvqLUg/s320/DSCF7128.JPG" width="320" /></a>Οι περισότεροι δεν είχαν μαγιο μαζί τους, οποτε βρεθήκαμε τρεις, που αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο στο Σέσι. Το Σέσι έχει δυο παραλίες διαλέξαμε την δεξιά ή μικρή όπως την λένε, πηραμε φόρα βουτήξαμε και το δροσερό νερό του Ευβοϊκού μας μας τύλιξε σοκάροντας μας ελαφρά. Ίσως μας φάνηκε κρύο γιατί ειχαμε παραζεσταθεί στο βουνό. Μετά από λίγο όμως χαλαρώσαμε και ήταν όνειρο.<br />
Στη συνέχεια πηγαμε στην άλλη παραλία όπου είχαμε ραντεβού με σαρδέλες στη σχάρα, καλαμαράκια, τα σχετικά και μπύρες.<br />
Ομολογήσαμε ότι ήταν δύσκολο να ξεκολλήσουμε και να πάμε στα σπίτια μας.<br />
Υπέροχη μέρα</div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Πάρνηθος, Αχαρνές 136 72, Ελλάδα38.173972478978044 23.71639251708984438.149007978978041 23.676910517089844 38.198936978978047 23.755874517089843tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-57467214050319784142012-09-24T11:26:00.002+03:002012-10-17T17:17:45.122+03:00Πάρνηθα. Το Γελαστό βουνό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλη τη βδομάδα τρέχω μέσα στην Αθήνα να δω τους πελάτες μου να νταραβεριστώ με υπηρεσίες, τράπεζες και ανθρώπους. Παντού βρίσκω το αχ και βαχ. Θα πεις με αυτή την κρίση τι περιμένεις να βρεις. Κατήφεια και ψυχισμό κουρέλια.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-uO_Dqtb6ClA/UGAXbLOls4I/AAAAAAAAAtY/TcH5mZcJb1s/s1600/DSCF7092.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-uO_Dqtb6ClA/UGAXbLOls4I/AAAAAAAAAtY/TcH5mZcJb1s/s200/DSCF7092.JPG" width="200" /></a>Εγώ πάντως και πολλοί άλλοι βρήκαμε το φάρμακο μας. Βόλτα στο βουνό.<br />
Η Αθήνα έχει τα όμορφα βουνα της που την τριγυρίζουν και η πρόσβαση είναι εύκολη. Η Πάρνηθα, το Γελαστό βουνό μεταδίδει το γέλιο της στα πρόσωπα των αναβατών, που στην ανηφόρα της εκπνέουν λυτρωτικά τα άγχη και τις σκοτούρες τους.<br />
Το βουνό δεν το κάνουν γελαστό μόνο τα έλατα του, τα ελάφια του και ο αέρας του. Το κάνουν και οι χαρούμενες φάτσες των ανθρώπων της που το γεμίζουμε μια - δυο μέρες την βδομάδα και μετα το αφηνουμε στην ησυχία του.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-wHF-wdqn7r0/UGAXDvbqTKI/AAAAAAAAAtQ/2Zuh_zHrKzg/s1600/DSCF7088.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-wHF-wdqn7r0/UGAXDvbqTKI/AAAAAAAAAtQ/2Zuh_zHrKzg/s200/DSCF7088.JPG" width="200" /></a>Αυτή την Κυριακή οργανώθηκε μια έξτρα ανάβαση από το Facebook από τον Γιώργο Σπυράκη και τον ΕΟΣ Αχαρνών, πέρα από το κανονικό των 9 κάθε Κυριακής.<br />
Η συγκέντρωση έγινε στις 10 το πρωί.<br />
Για Σεπτέμβρη είναι αργά γιατί η ζέστη έχει αρχίσει να δαγκώνει. Δεν χαμπαριάζουμε βεβαια εμείς από τέτοιες λεπτομέρειες και έτσι μαζευτήκαμε 65 άτομα και ένας σκύλος, ο Άρης.<br />
Άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλων των σωματότυπων.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-7auzNe7AAFg/UGAYBCnL3QI/AAAAAAAAAtg/_OIUBpXA9rY/s1600/DSCF7094.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-7auzNe7AAFg/UGAYBCnL3QI/AAAAAAAAAtg/_OIUBpXA9rY/s200/DSCF7094.JPG" width="200" /></a></div>
Πήραμε το μονοπάτι της Χούνης στην αρχή και περάσαμε στους Θρακομακεδόνες. Το μονοπάτι που πάει κατευθείαν στο Φλαμπούρι. Είχε πέσει η ιδεα την προηγούμενη μέρα να πάμε από την Κόψη, αλλά τελικά δεν θα ήταν καλή επιλογή, γιατί η παντελής έλλειψη δένδρων (ίσκιου) θα έκανε την ανάβαση δύσκολη. Έτσι πήραμε το κανονικό μονοπάτι που η βλάστηση στα χαμηλά έκανε ένα τουνελ που παρείχε τον απαραίτητο ίσκιο.<br />
Το καλό και το κακό όταν υπάρχουν πολλά άτομα σε ένα στενό μονοπάτι, είναι οτι χάνεις τους φίλους σου, αλλά φτιάχνεις νέους. Το μπλα μπλα πάει κι έρχεται. Μερικοί νέοι, που ήταν οι πρώτη τους φορά με ρωτούσαν συχνά πόσο μακριά ειναι ακόμα το καταφύγιο. Τους εξήγησα ότι στις αναβάσεις ισχύει η αρχή του "σκάσε και περπάτα". Αν σκεπτεσαι ποτε θα φτάσεις γινεται ενοχλητικό και κουραστικό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-wZPfHMpOaUA/UGAYVpiSnvI/AAAAAAAAAto/q69GT8rpCJk/s1600/DSCF7097.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://4.bp.blogspot.com/-wZPfHMpOaUA/UGAYVpiSnvI/AAAAAAAAAto/q69GT8rpCJk/s200/DSCF7097.JPG" width="200" /></a></div>
Τους είπα οτι έχουμε άλλη μια ώρα δρόμο ακόμα, τους κακοφάνηκε, αλλά μόλις ξεπρόβαλε το καταφύγιο στα δέκα λεπτά, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Μόλις έφτασα βρήκα μερικούς φίλους που είχαν φτάσει πρώτοι, στρωμένους στο τραπέζι με χορτόπιτες μπύρες, ξηρούς καρπούς και φρούτα, είχαν στήσει γυμναστήριο κοιλιακών. Έκατσα μαζί τους, ήρθε κι άλλος γύρος από μπύρες, μόνο τα κλαρίνα μας έλειπαν να γίνει το πανηγύρι κομπλέ. Μετά από αρκετή ώρα έγινε η σύναξη για επιστροφή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-D2XBgkKNCgs/UGAYjFHzlPI/AAAAAAAAAtw/Ss-iqljuhxo/s1600/DSCF7098.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://4.bp.blogspot.com/-D2XBgkKNCgs/UGAYjFHzlPI/AAAAAAAAAtw/Ss-iqljuhxo/s200/DSCF7098.JPG" width="200" /></a></div>
Η απόφαση των διοργανωτών ήταν κατάβαση του φαραγγιού της Χούνης.<br />
Αλλά... Σας είπα φιλαράκια μη με ταΐζετε και με ποτίζετε εκει πάνω γιατί δεν είμαι για φαράγγια μετά.<br />
Ανακοίνωσα ότι θα πάω στο Καζίνο να πάρω το τελεφερικ να κατέβω, μαζευτηκαν μια ομάδα που με ακολούθησαν, όσοι είχαν βαρύ στομάχι, τραυματίες ή απλα βαριόνταν. Κατηφορίσαμε το μονοπάτι για Χούνη αρχικά, αλλά πιάσαμε το μονοπάτι μέσω Γούρνας για το Καζίνο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-bSzJh_2vpRA/UGAZGQqhj6I/AAAAAAAAAt4/vsndKdVd7KM/s1600/DSCF7102.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-bSzJh_2vpRA/UGAZGQqhj6I/AAAAAAAAAt4/vsndKdVd7KM/s200/DSCF7102.JPG" width="200" /></a></div>
Περπατήσαμε με αργό ρυθμό φτάσαμε στο τελεφερικ και αφού κατεβήκαμε τρέξαμε στο Μενίδι για την γνωριμη ψησταριά να συμπληρώσουμε το κενό που είχε αρχήσει να δημιουργείται ήδη. Μετά από περπάτημα μεσα σε μια ζεστή μέρα, η μπύρα είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπου.<br />
Καλή βδομάδα!<br />
<br />
Η <a href="http://www.gps-sport.net/trainings/climbing_973100" target="_blank">διαδρομή</a> (αυτή που έκανε μια ομάδα στο γυρισμό) όπως καταγράφηκε με GPS από τον Νίκο Ξένο <br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-71336711357374638952012-09-11T07:14:00.002+03:002012-09-11T09:34:22.084+03:00Καλό φθινόπωρο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-orfuywIrADk/UE7JrBX13wI/AAAAAAAAAro/IeS9L8b7jRk/s1600/DSCF7060.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-orfuywIrADk/UE7JrBX13wI/AAAAAAAAAro/IeS9L8b7jRk/s320/DSCF7060.JPG" width="320" /></a></div>
Ξαναγύρισα στην Αθήνα. Ώρα να στρωθούμε στη δουλειά. Δύσκολοι καιροί και πρέπει να μαζευτούμε. Το περπάτημα είναι μια απλή και για μένα φθηνή διασκέδαση. Δεν λέω ωραίες οι θάλασσες και τα ακρογιάλια, αλλα πεθυμισα και το θρόϊσμα του αέρα στα κλαδιά των ελάτων. Βέβαια δεν έχει έλατα στην Ομόνοια, αλλά έχει λίγο πιο πέρα.<br />
Με τη πρώτη επαφή, όμως με τους φίλους πεζοπόρους αντί να με τραβήξουν στο βουνό με τράβηξαν στην παραλία της Βούλας, όπου άλλοι φίλοι από τον ΕΟΣ Αχαρνών, ο Γιώργος Σπυράκης και Γιάννης Αποστόλου οργάνωσαν πάρτυ μέσα στην όμορφη νύχτα με μπουνατσα θάλασσα και δροσερό αεράκι.<br />
Φορούσα το μαγιώ μου, αλλά ξεκίνησα νωρίς τις μπύρες και η θάλασσα δεν με ενέπνευσε να μπω στην αγκαλιά της. Άλλωστε ο Σπυράκης με την μουσική του μας έβαλε σε άλλη διάσταση. Μας έριξε και μερικά latinas (las mejores canciones cubanas) και μας έστειλε ταξίδι. <br />
Μετά τα μεσάνυχτα και αφού ο χορός είχε ανάψει αποφάσισα να φύγω, γιατί ειχα αποφασίσει να περπατήσω στην Πάρνηθα (τα ελατάκια μου βλέπετε) και να μπορώ να πάρω τα πόδια μου.<br />
Εννιά το πρωί ήμουν στο τελεφερικ. Οι επιλογές; Η εξής μία. Να πάω με το γκρουπ των αρχαρίων και τον κύριο Γιώργο.<br />
Ο κύριος Γιώργος είναι ο ειδικός γι' αυτούς που έρχονται για πρώτη φορά για πεζοπορία. Θα τους κανακέψει, θα τους προσέξει μη γρατσουνιστούν και τρομάξουν, θα τους μιλήσει για τα ρομαντικά μονοπάτια, τις ρομαντικές πετρούλες και τα ρομαντικά δένδρα.<br />
Για μας τους "παλιούς" είναι μια ευκαιρία να κάνουμε ένα ξεμούδιασμα μετά από ενα μακρύ καλοκαίρι (τουλάχιστον για μένα).<br />
Περπατήσαμε από το καζίνο στο Μπάφι ήπιαμε το καφεδακι μας, οι κοπελίτσες οι καινούργιες αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω και οι υπόλοιποι συνεχισαμε για Κορομηλιά και από κει στο Φλαμπούρι, όπου υποκύψαμε στην κραιπάλη και πήραμε ένα μπιμπερό τσίπουρο (για όσους δεν ξέρουν το τσίπουρο στο καταφύγιο του Φλαμπουριού το σερβίρουν σε μπιμπερό). Δεν είναι και τόσο καλή ιδέα αν πρέπει να περπατήσεις μετα και να κατέβεις το φαράγγι της Χούνης όπως κάναμε εμείς, αλλά η ζωή έχει και τις ταλαιπωρίες της. Κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε στο μονοπάτι είναι το πολυ γέλιο. Ακούτε συνοδοιπόροι; Η ταλαιπωρία συνεχίστηκε και μετά, που αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο στον Μαραθώνα με κατάληξη στο κάτω Σούλι στην ταβέρνα, αλλα είπαμε "παλιοζωή".<br />
Σ' αυτό τον ορυμαγδό που γίνεται γύρω μας πρέπει να βρίσκουμε διεξόδους και να περνάμε καλά. Η Ελλάδα παρ' όλη την προσπάθεια μερικών Ελλήνων να την ασχημήνουν παραμένει όμορφη και σου δίνει την δυνατότητα να έχεις βουνό και θάλασσα την ίδια μέρα.<br />
Καλό φθινόπωρο λοιπόν, ευωδιαστά μονοπάτια και εμπρός για τις κορφές.</div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-12168771283080406902012-05-22T00:03:00.001+03:002012-09-11T06:13:19.124+03:00Ταΰγετος. Ανάβαση με τον Ε.Ο.Σ. Πάτρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-NG-mwH9HYXw/T7qanJdE_MI/AAAAAAAAAnw/7XwKriiJte0/s1600/DSCF4909.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-NG-mwH9HYXw/T7qanJdE_MI/AAAAAAAAAnw/7XwKriiJte0/s320/DSCF4909.JPG" width="320" /></a></div>
Εδώ και μερικές μέρες μετακόμισα στην Πάτρα.<br />
Πρώτη μου ενέργεια για εξωεπαγγελματικές δραστηριότητες ήταν να έλθω σε επαφή με τον ορειβατικό σύλλογο. Καιρός να γνωρίσω τον τόπο μου. Όταν οι Αθηναϊκοί σύλλογοι είχαν εξόρμηση στα βουνά γύρω από την Πάτρα δεν πήγαινα, γιατί θα τα είχα σαν ψωμοτύρι όταν θα ερχόμουν. Την προ προηγούμενη Κυριακή το πρόγραμμα είχε Ερύμανθο, αλλά αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας. Την περασμένη είχε Ταΰγετο. Δεν έχασα την ευκαιρία. Μπήκα στην ομάδα.<br />
Στην ομάδα ήταν άλλοι 2 που έρχονταν πρώτη φορά με τον ΕΟΣ Πάτρας. Οι παλιοί, ευχάριστοι άνθρωποι μας δέχτηκαν με θέρμη και φιλικότητα και γίναμε πολύ εύκολα μέλη της παρέας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-1QKNLT2ecuY/T7qbCkKTy_I/AAAAAAAAAn4/u1-uyfWWsXQ/s1600/DSCF4917.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-1QKNLT2ecuY/T7qbCkKTy_I/AAAAAAAAAn4/u1-uyfWWsXQ/s320/DSCF4917.JPG" width="320" /></a></div>
Ένα πουλμανάκι 18 θέσεων μας μας φόρτωσε και ξεχύθηκε στην "Εθνική" προς Κόρινθο. Από κει με μια στάση στο Αρτεμίσιο βρεθήκαμε στην Σπάρτη. Καφεδάκι στην πλατεία και μετά το πουλμανάκι μας ανέβασε στην Πηγή Μαγγανιάρη στα 1000 μέτρα υψόμετρο. Ένα μέρος με υποδομή για πικνικ, ψησταριά και βρύσες με κρυστάλλινο νερό.<br />
Εφοδιαστήκαμε νεράκι φορτωθήκαμε τα σακίδια, λίγο βαριά, γιατί είχαμε εφόδια σε τροφή δύο ημερών συν διάφορα αντι λιγουρικά, αντι υπογλυκαιμικά (δικαιολογίες που ακούστηκαν για καραμέλες, λουκουμάκια, παστελάκια), αλλαξιές ρούχα, υπνόσακο κλπ. και ανηφορίσαμε μέσα από ένα μεγαλειώδες δάσος ελάτων.<br />
Το μονοπάτι είχε τις άριστες προδιαγραφές των μονοπατιών της Λακωνίας, όπως και του Πάρνωνα. Καθαρισμένα, σημαδεμένα, τέλεια. Αν ο ΕΟΣ Σπάρτης είναι υπεύθυνος γι' αυτό τους αξίζει το μπράβο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-VfJeoqU2aA0/T7qbjY2v9OI/AAAAAAAAAoA/-ms4fmVrwpA/s1600/DSCF4924.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-VfJeoqU2aA0/T7qbjY2v9OI/AAAAAAAAAoA/-ms4fmVrwpA/s320/DSCF4924.JPG" width="320" /></a></div>
Στην καρδιά του Μάη η ζέστη ήταν αισθητή παρόλο το υψόμετρο. Ο ιδρώτας έτρεχε, το νερό ήταν ότι πολυτιμότερο είχαμε και το καταναλώναμε. Στο μονοπάτι όμως συναντούσαμε βρύσες με άφθονο νερό και δεν μας έλειψε. Σε 2 ώρες φθάσαμε στο καταφύγιο στα 1600 μ. Το καταφύγιο δεν έχει πόσιμο νερό γι' αυτό εφοδιαστήκαμε για το υπόλοιπο της ημέρας και το βράδυ από την πηγή Βαρβάρα 200 μ πριν φτάσουμε.<br />
Το καταφύγιο έχει τα βασικά ενός καταφυγίου. Κουκέτες, κουβέρτες, σαγιονάρες. Δύο σόμπες. Η μια κηροζίνης που έμεινε από καύσιμα όμως μετά από μισή ώρα. Η άλλη έμοιαζε με ξυλόσομπα και μερικοί μάζεψαν ξύλα να την γεμίσουμε. Φέγγοντας με τον φακό το εσωτερικό της διαπίστωσα ότι ήταν πετρελαίου και έτσι γλύτωσε τον υποβιβασμό της σε ξυλόσομπα. Δεν έκανε πολύ κρύο, αλλά χρειαζόταν λίγη θέρμανση να σπάσει λίγο η βραδινή ψύχρα. Πήρα μια πλαστική καρέκλα και κάθισα στο καταπληκτικό μπαλκόνι. Όλη η Λακωνία στα πόδια μου Από το ακρωτήριο Μαλέας τον Λακωνικό κόλπο ως τις παρυφές της Σπάρτης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-EZmjcil8984/T7qcf50ftPI/AAAAAAAAAoQ/rVui6Jj0v1U/s1600/DSCF4930.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-EZmjcil8984/T7qcf50ftPI/AAAAAAAAAoQ/rVui6Jj0v1U/s320/DSCF4930.JPG" width="320" /></a></div>
Πιάσανε και οι άλλοι από μια θέση, είπαμε διάφορα και απολαύσαμε το δειλινό. Σε λίγο καθίσαμε στην τραπεζαρία που υπάρχει στον υπνοθάλαμο, βγάλαμε τα φαγητά μας, βγήκαν τσίπουρα, κρασιά, και διάφορα μεζεδάκια και η ζεστασιά της παρέας ακύρωσε την έλλειψη σόμπας. Ανέβηκε και το κέφι, αρχίσανε και τα τραγουδάκια, τα ανεκδοτάκια μέχρι που διαπιστώσαμε ότι η ώρα πήγε 11 και όλα τα παιδάκια πηγαμε στα κρεβάτια μας. Την νύχτα ξύπνησα για λόγους πεζούς που δεν σας ενδιαφέρουν και βγήκα έξω. Η νύχτα ήταν αφέγγαρη αλλά ο Ουρανός ήταν στις ομορφιές του. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή, έβλεπες αστέρια που σπάνια τα βλέπεις με γυμνό μάτι. Κάτω η Λακωνία πλουμισμένη με τα φώτα της ανταγωνιζόταν τον έναστρο ουρανό. Κάθισα στα σκαλοπάτια του καταφυγίου θαυμάζοντας αυτό το μεγαλείο. Στο μυαλό μου ήρθαν άνθρωποι που ύμνησαν τον Ταΰγετο όπως ο <a href="http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0CGEQFjAA&url=http%3A%2F%2Fel.wikipedia.org%2Fwiki%2F%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2586%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582_%25CE%2592%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582&ei=Pa26T-zOFpD-8QOL3ciUCg&usg=AFQjCNHBhIPMPP4ntbgUywF1pbOtqvFDnw&sig2=DG_WF1P4GfDbnaqBTA6bLw" target="_blank">Νικηφόρος Βρεττάκος</a> και ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82" target="_blank">Λιαντίνης</a> που τον διάλεξε σαν την πύλη εξόδου από τον κόσμο μας.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-j3NCtPPS7Xg/T7qcAvP0f4I/AAAAAAAAAoI/XMbxG8O-YBs/s1600/DSCF4929.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-j3NCtPPS7Xg/T7qcAvP0f4I/AAAAAAAAAoI/XMbxG8O-YBs/s320/DSCF4929.JPG" width="320" /></a>Σηκώθηκα από τα σκαλοπάτια, χρησιμοποίησα τον φακό να περάσω μέσα από κάποια τεράστια δένδρα και βρέθηκα στο λιβαδι πάνω από το καταφύγιο. έσβησα το φακό, στεκόμουν όρθιος με το δάσος να βγάζει που και που απίθανους ήχους μέσα σε μια απόλυτη ησυχία. Ήμουν με τις σαγιονάρες, πάτησα σε μια λακούβα και η μια βγήκε, το χορτάρι ήταν μούσκεμα. Το πάτησα και λες και με ράντισε με αγιασμό το αποδέχτηκα σαν ευλογία.<br />
Έμεινα για λιγο ακόμα και γύρισα στο κρεβάτι μου.<br />
Το πρωί άρχισαν να χτυπάνε ξυπνητήρια, κινητά και κανένας δεν κουνιόταν.<br />
Σηκώθηκα βρήκα καφέ στη κουζίνα, είχε και μια νοτισμένη ζάχαρη, γιατί καποιοι χρησιμοποιούν το βρεγμένο κουταλάκι ή χειρότερα βρεγμένο με καφέ και η ζάχαρη γίνεται χάλια.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QPEoA4O8fEY/T7qdB4FZoOI/AAAAAAAAAoY/46o-xmwunoQ/s1600/DSCF4954.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-QPEoA4O8fEY/T7qdB4FZoOI/AAAAAAAAAoY/46o-xmwunoQ/s320/DSCF4954.JPG" width="320" /></a></div>
Πήρα μια καρέκλα τα παστελάκια μου και πρώτο τραπέζι πίστα στο μπαλκόνι. Κάτω στην πεδιάδα μια αχνή ομίχλη σκέπαζε την φύση που έπαιρνε ζωή. Ο ουρανός στην ανατολή πήρε ένα τριανταφυλλί χρώμα και σε λίγο νά σου και ο ήλιος. Έριχνε μια ελαφριά ζεστασιά που ζέσταινε περισσότερο την ψυχή παρά το σώμα.<br />
Άρχισαν να βγαίνουν σιγά σιγά και οι άλλοι ορειβάτες, πέσαν οι συνηθισμένες καλημέρες και έπιασαν όλοι από μια θέση απολαμβάνοντας το πρωινό.<br />
Ετοιμαστήκαμε, πήγαμε στην πηγή Βαρβάρα να φουλάρουμε από νερό και μπήκαμε στο μονοπάτι για την ανάβαση στην κορυφή.<br />
Μετά από λίγα λεπτά αφήνοντας το δάσος από έλατα και υπεραιωνόβιες ρομπόλες, βγήκαμε στην αλπική ζώνη. Η βλάστηση εδώ αποτελείται από κοντό χορτάρι και διάφορα βότανα. Τσάι του βουνού, κρόκοι ανθισμένοι, άλλα άγνωστα φυτά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-f-_bdWAtYjo/T7qdaLLMSkI/AAAAAAAAAog/MCoIXKFhwd0/s1600/DSCF4964.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-f-_bdWAtYjo/T7qdaLLMSkI/AAAAAAAAAog/MCoIXKFhwd0/s320/DSCF4964.JPG" width="320" /></a></div>
Το μονοπάτι είχε αρκετή κλίση και σε αρκετά μέρη διακοπτόταν από χιονούρες που έπρεπε να τις περάσουμε. Η ανάβαση αν και απότομη ήταν απολαυστική. Η καθαρή ατμόσφαιρα, η τέλεια θερμοκρασία, η θέα που έφτανε μέχρι την Κρήτη έκαναν να ξεχνιέται η κούραση. Φτάσαμε στην θέση Πόρτες, όπου ηταν στο διάσελο και μόλις την πέρναγες εμφανιζόταν η περιοχή με τις άλλες κορυφές και ένα κομμάτι του Μεσσηνιακού κόλπου. Καθίσαμε να ξεκουραστούμε μια και τώρα μας έμενε η Πυραμίδα που η κορυφή της είναι και κορυφή όλης της Πελοποννήσου. Βγήκαν πάλι κάτι λουκουμάκια ήπιαμε λίγο νερό και βουρ για πάνω. Παρόλο που περάσαμε μια μικρή χιονούρα η ανάβαση ήταν γρήγορη. Εφτασα νομίζω πρώτος στην κορυφή και βρέθηκα σε ετοιμόρροπα κτίσματα, από τα οποία το ένα ήταν το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία καμπριολέ. δηλαδή δεν είχε σκεπή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-guoT8mWun-s/T7qd7aqzmBI/AAAAAAAAAoo/efPNEWgwIA0/s1600/DSCF4969.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-guoT8mWun-s/T7qd7aqzmBI/AAAAAAAAAoo/efPNEWgwIA0/s320/DSCF4969.JPG" width="320" /></a></div>
Η θέα εδώ ήταν καταπληκτική. Τα βουνά του Ταινάρου προς τον Νότο, άγρια και απόκρυμνα. Στα ανατολικά σύννεφα είχαν ρίξει κουρτίνα και δεν έβλεπες τίποτα. Δυτικά όμως έβλεπες τον Μεσσηνιακό κόλπο και τα χωριά του.<br />
Συνήθως στις κορυφές σπάνια καθόμαστε πολύ, γιατί ή φυσάει πολύ ή το κρύο είναι ανυπόφορο.<br />
Εδώ όμως η παραμονή ήταν απόλαυση. Έξω από το εκκλησάκι είχε κάποια χαμηλά κτίσματα, δεν το έπιανε ο αέρας καθίσαμε, κουβεντούλα, φωτογραφίες και κολατσιό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-rzYCt6uqYZY/T7qrBu6otsI/AAAAAAAAAo0/mc6Zqw91LrE/s1600/DSCF4991.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-rzYCt6uqYZY/T7qrBu6otsI/AAAAAAAAAo0/mc6Zqw91LrE/s320/DSCF4991.JPG" width="320" /></a></div>
Πέρασε μια ώρα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η κατηφόρα μας έφερε γρήγορα στο καταφύγιο πήραμε κάποια πράγματα μη αναγκαία στην ανάβαση, που τα αφήσαμε εκεί και συνεχίσαμε για την πηγή Μαγγανιάρη, όπου μας περίμενε το αυτοκίνητο. Άλλη μια στάση στη Σπάρτη και γυρισμός στην Πάτρα.<br />
Τώρα είμαι σε αναμονή για την επόμενη εξόρμηση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-DKVPqDRDUFY/T7qrgN6G54I/AAAAAAAAAo8/PiQdAF_rv4g/s1600/DSCF5012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-DKVPqDRDUFY/T7qrgN6G54I/AAAAAAAAAo8/PiQdAF_rv4g/s320/DSCF5012.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Qt6RsSoNbFQ/T7qrwINr_rI/AAAAAAAAApE/n0lP0HPchwU/s1600/DSCF5016.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-Qt6RsSoNbFQ/T7qrwINr_rI/AAAAAAAAApE/n0lP0HPchwU/s320/DSCF5016.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-_hvPn_tcEpk/T7qsGG018OI/AAAAAAAAApM/owH55CJhVm0/s1600/DSCF5024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-_hvPn_tcEpk/T7qsGG018OI/AAAAAAAAApM/owH55CJhVm0/s320/DSCF5024.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br /></div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-63277543632429598802012-04-18T13:08:00.000+03:002012-04-18T13:12:45.666+03:00Κοτύλαια όρη, Κύμη, Εύβοια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-0H521CUyELY/T46MwXA4i5I/AAAAAAAAAmY/rSKSF-kWYYo/s1600/DSCF4617.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-0H521CUyELY/T46MwXA4i5I/AAAAAAAAAmY/rSKSF-kWYYo/s320/DSCF4617.JPG" width="320" /></a></div>
Το κάλεσμα τ'Απρίλη με φώναξε να τον χαρώ έξω από την πόλη και τα συνηθισμένα της.<br />
Στις 8 το πρωί της Κυριακής βρέθηκα στο Μενίδι να καλημερίζω τους γνωστούς και αγνώστους συνεπιβάτες του πούλμαν του ΕΟΣ Αχαρνών για την Εύβοια.<br />
Ανταλλάξαμε τις προβλέψεις για τον καιρό και φύγαμε να πιάσουμε την Άνοιξη.
Κάναμε μια στάση στο δρόμο για νερά και προμήθειες, περάσαμε από την Χαλκίδα και πήραμε τον δρόμο για την Νότια Εύβοια.<br />
Η φύση είχε απλώσει τα πράσινα χαλιά της που τα στόλιζαν σαν κεντήματα οι κουτσουπιές με τα μοβ τους, και οι λαψάνες με τα κίτρινα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-lsK_Q23DCAw/T46N0RoHI_I/AAAAAAAAAmg/06L_sy9KE2M/s1600/DSCF4620.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-lsK_Q23DCAw/T46N0RoHI_I/AAAAAAAAAmg/06L_sy9KE2M/s320/DSCF4620.JPG" width="320" /></a></div>
Οι περισσότεροι είμαστε ζαβλακωμένοι, άλλοι από ξενύχτια, άλλοι ειχαν φορτώσει το στομάχι την προηγούμενη με ξίδια και διάφορα ανθυγιεινά, πέσαμε και σε κάτι στροφές μετά την Ερέτρια, οπότε λίγοι πρόσεχαν την φύση. Κάπου κοντά στο Αλιβέρι περάσαμε δίπλα από τη θάλασσα, η θέα του κρυστάλλινου νερού της μας άνοιξε την όρεξη για μπανάκι, πολλοί είχαμε πάρει μαγιό μαζί μας δεν θέλαμε και παρακάλια να πέσουμε, το πρόγραμμα όμως μας πίεζε χρονικά, (ειχαμε ήδη αργήσει, έτσι αφήνοντας την θάλασσα πίσω μας ανηφορίσαμε τα βουνά για το χωριό Ανδρονιάνοι. Όμορφο χωριό με πετρόκτιστα παραδοσιακά σπίτια και στολισμένο με όλων των ειδών ανθισμένα δένδρα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-YqNIin8fXg0/T46OPLNjZtI/AAAAAAAAAmo/E_IdsZt7LrM/s1600/DSCF4631.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-YqNIin8fXg0/T46OPLNjZtI/AAAAAAAAAmo/E_IdsZt7LrM/s320/DSCF4631.JPG" width="320" /></a></div>
Φορτωθήκαμε τα σακίδιά ήρθε ο Αστέρης ο οδηγός μας στο βουνό και περνώντας μέσα από το χωριό, πιάσαμε ένα αμαξιτό χωματόδρομο που σκαρφάλωνε στην πλαγιά. Φτάσαμε σε ένα ύψωμα, με το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, απ' όπου η ματιά αγκάλιαζε μια ανοιξιάτικη φύση σε οργασμό. Σπάνια να βρεις μέρος με τόση ποικιλία ανθισμένων φυτών. Ένα μωσαϊκό από ρείκια, κουτσουπιές, αχλαδιές, πασχαλιές, μια θάλασσα λουλουδιών. Τα αρώματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ακόμα και τα μη ανθισμένα σε ξάφνιαζαν με τα αρώματα τους, όπως η ρίγανη και τα μάραθα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-sQ8l-lnSf2c/T46OuBPWq7I/AAAAAAAAAmw/oCDDWo6WMMA/s1600/DSCF4637.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-sQ8l-lnSf2c/T46OuBPWq7I/AAAAAAAAAmw/oCDDWo6WMMA/s320/DSCF4637.JPG" width="320" /></a></div>
Μετά τον χωματόδρομο μπήκαμε στο παλιό μονοπάτι, απ'αυτά που οι παλιοί τα έλεγαν δημοσιά. Κάποτε πριν γίνουν οι αυτοκινητόδρομοι ήταν οι δημόσιοι δρόμοι, στρωμένοι με πέτρα (καλντερίμια) που εξυπηρετούσαν την συγκοινωνία με ζώα. Πολλά κομμάτια του δρόμου βρίσκονται σε άριστη κατάσταση.
Αυτά θα έπρεπε να τα προστατέψουμε, είναι μια άλλη εμπειρία να τα περπατάς, φεύγεις από την εποχή σου στο παρελθόν.<br />
Η πλαγιά είχε όμορφη, αλλά χαμηλή βλάστηση, η θερμοκρασία του Απρίλη γινόταν αισθητή, άρχισαν τα αγκομαχητά από τους τελευταίους, η ανάβαση γινόταν με πολύ αργό ρυθμό. Φτάσαμε σε μια συστάδα ελάτων όπου το κλίμα έγινε δροσερό και κάναμε διάλειμμα περιμένοντας τους αργοπορημένους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-uaJqfRVP8MY/T46PLEb3PzI/AAAAAAAAAm4/tjtveXFh-gU/s1600/DSCF4647.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-uaJqfRVP8MY/T46PLEb3PzI/AAAAAAAAAm4/tjtveXFh-gU/s320/DSCF4647.JPG" width="320" /></a></div>
Από κει άλλη μια ανηφόρα και φτάσαμε στο άλλοτε ορυχείο του Σκαλιστήρη. Τώρα μια βαθιά μαχαιριά στην πλάτη του βουνού.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-9oj0MfqZLCo/T46PbsGf0EI/AAAAAAAAAnA/3U3X9hyPBNQ/s1600/DSCF4648.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-9oj0MfqZLCo/T46PbsGf0EI/AAAAAAAAAnA/3U3X9hyPBNQ/s320/DSCF4648.JPG" width="320" /></a></div>
Η θέα προς τα πίσω είναι καταπληκτική. Η περιοχή έχει πολλά χωριά το ένα κοντά στο άλλο. Από το βουνό τα βλέπεις σαν πινελιές μέσα στο πράσινο. Εδώ ήταν και το τέλος της μεγάλης ανάβασης. Συνεχίσαμε μέσα σε ένα πανέμορφο ελατοδάσος με νησίδες άλιωτου χιονιού. Έβαλα λίγο καθαρό χιόνι στο νερό μου που είχε γίνει ζεστό για να φτιάξεις τσάι. Συνήθως τα περισσότερα βουνά αποτελούνται από ένα κύριο όγκο, το όνομα Κοτύλαια όρη σημαίνει πολλά βουνά σε σχήμα κότυλου (αβαθές πήλινο ποτήρι - σκύφος). Το μονοπάτι περνώντας ανάμεσα τους σου έδινε την εντύπωση ενός παραμυθένιου τόπου. Η κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος έλειπαν (χμ! αλήθεια έλειπαν;)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-iLz-1SsAbAQ/T46QKEhlL5I/AAAAAAAAAnI/XLPmS6nuD4Y/s1600/DSCF4667.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-iLz-1SsAbAQ/T46QKEhlL5I/AAAAAAAAAnI/XLPmS6nuD4Y/s320/DSCF4667.JPG" width="320" /></a></div>
Σε μια ρεματιά με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά στην τοποθεσία Εφταός πιάσαμε τον ίσκιο και βγάλαμε τα φαγώσιμα μας. Η Μαρία με το υπέροχο κέικ της με έκανε να παραφερθώ. Σηκωθήκαμε χορτασμένοι (δεν ξερω για τους άλλους, εγώ σίγουρα) και περπατήσαμε ένα χωματόδρομο μέχρι ένα πανέμορφο μέρος την Βρωμονέρα. Το όνομα δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις πετυχημένο γι' αυτό το ονειρικό τοπίο. Είναι μια πράσινη κοιλάδα ανάμεσα σε βουνά με μαύρο κεφαλληνιακό έλατο.
Κάναμε κι εκεί μια στάση, βγαλαμε φωτογραφίες και περιμέναμε τους καθυστερημένους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-J9_LYFbMreo/T46QbQ0s3gI/AAAAAAAAAnQ/lTa_7HGYkjY/s1600/DSCF4672.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-J9_LYFbMreo/T46QbQ0s3gI/AAAAAAAAAnQ/lTa_7HGYkjY/s320/DSCF4672.JPG" width="320" /></a></div>
Ένας λίγο ανηφορικός δρόμος μας έβγαλε στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, ένα γραφικό μέρος με υποδομή για πικ νικ. Βγαίνοντας από το πλάτωμα ανηφορίσαμε ένα πολυ πετρώδες βουνό με πολλές σάρες το οποίο έπρεπε να κατεβούμε για να φτάσουμε κάτω σε ένα δρόμο, όπου περίμενε το πούλμαν.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZAvLCykE42s/T46RJaztBAI/AAAAAAAAAnY/v2H9YG4s6-k/s1600/DSCF4687.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZAvLCykE42s/T46RJaztBAI/AAAAAAAAAnY/v2H9YG4s6-k/s320/DSCF4687.JPG" width="320" /></a></div>
Αν συνεχίζαμε τον αμαξιτό δρόμο θα έπρεπε να κάνουμε ένα μεγάλο γύρο.
Ήδη είχαμε αργήσει και βλέποντας το πούλμαν χαμηλά στο βουνό αποφασίσαμε μερικοί να κόψουμε δρόμο κατεβαίνοντας το βουνό χωρίς να υπάρχει μονοπάτι. Η κλίση ήταν μεγάλη και η βλάστηση γινόταν αδιαπέραστη. Μπλέξαμε σε ένα λαβύρινθο από θάμνους, δένδρα, βράχους, ώσπου πιάσαμε μια ρεματιά όχι χωρίς πισωγυρίσματα που μας έβγαλε στο δρόμο.<br />
Ο Αστέρης ο αρχηγός πήρε τηλέφωνο κάποιον απο τους Ανδρονιάνους που ήρθε με το φορτηγάκι και φόρτωσε τους αργοπορημένους, γιατί θα μας έπιανε νύχτα.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-cnUDqONKbbc/T46RhAVSigI/AAAAAAAAAng/-c1KY-0FSsg/s1600/DSCF4677.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-cnUDqONKbbc/T46RhAVSigI/AAAAAAAAAng/-c1KY-0FSsg/s320/DSCF4677.JPG" width="320" /></a>Πάντως έγινε κακή εκτίμηση του χρόνου γιατί η πρόβλεψη ήταν 4-5 ώρες, αλλά τις κάναμε 8! Θα πρέπει αυτοί που στην αρχή καθυστερούν υπερβολικά να μη συνεχίζουν γιατί και αυτοί ταλαιπωρούνται, αλλά και οι άλλοι που κάθε τόσο σταματούν να τους περιμένουν<br />
<br />
Φτάσαμε με το σούρουπο στους Ανδρονιάνους, είχαμε παραγγείλει το φαΐ μας από το τηλέφωνο, οπότε δεν καθυστερήσαμε στην ταβέρνα.<br />
Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες για τα περαιτέρω, το ότι είμαστε κουρασμένοι και πεινασμένοι (το κέικ το είχα κάψει)
έκανε το τραπέζι το απόλυτο φινάλε. Στην υγειά σας!</div>Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-51723462081589263222012-03-21T20:43:00.002+02:002012-03-24T04:48:39.785+02:00Πάρνηθα. Άγιος Γεώργιος, Σπήλαιο Πανός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ildj3Fq3Ml4/T2od8hBRTZI/AAAAAAAAAkI/axWzsXmGro4/s1600/DSCF4511.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ildj3Fq3Ml4/T2od8hBRTZI/AAAAAAAAAkI/axWzsXmGro4/s320/DSCF4511.JPG" width="320" /></a></div>Πάντα ονειρευόμαστε μακρινά ταξίδια και απάτητα βουνά. Δεν έχουμε όμως το χρόνο ή ελέω κρίσης και το "μαλλί" να πάμε.<br />
Η Πάρνηθα όμως είναι δίπλα μας αν και τραυματισμένη με τα βαριά εγκαύματα της, έτοιμη να μας δεχθεί φιλόξενα στην όση της έμεινε πράσινη αγκαλιά της.<br />
Ο Γιώργος Σπυράκης, και ο Γιάννης Αποστόλου του ΕΟΣ Αχαρνών, έβαλαν τη φιτιλιά στο facebook και μαζευτήκαμε 42 ενήλικες, 2 παιδιά και μια σκύλα (η Ζωζώ μου).<br />
Πήραμε το μονοπάτι δυτικά του δρόμου που ανεβαίνει στην Πάρνηθα για Άγιο Γεώργιο και μπήκαμε σε ένα πράσινο τούνελ που αφού περάσει μια ρεματιά ανεβαίνει την πλαγιά μεσα από πυκνό δάσος πεύκων, με διάσπαρτες κουμαριές και κέδρους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-U0YhAcG_Od0/T2oek8pRHaI/AAAAAAAAAkQ/1COgA6VLJXg/s1600/DSCF4526.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-U0YhAcG_Od0/T2oek8pRHaI/AAAAAAAAAkQ/1COgA6VLJXg/s320/DSCF4526.JPG" width="320" /></a></div>Φτάσαμε στον δασικό δρόμο, ανασυνταχθήκαμε, οι λιγούρηδες τσιμπίσαμε κατι τις μη μας πέσουν τα "ζάχαρα" και πήραμε τις πρώτες φωτογραφίες. Εκτός από τις παλιές καραβάνες είχαμε και αρκετούς αρχάριους, γι αυτό είχαμε έναν αργό ρυθμό περιπάτου.<br />
Ξαναμπήκαμε σε ένα δάσος πανύψηλων πεύκων που την διέκοψε ξαφνικά η ζώνη του καμμένου.<br />
Το συνηθισμένο σκηνικό των γκρίζων δένδρων φαντασμάτων. <br />
Στο εκκλησάκι του Αη Γιώργη κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα πιάσαμε νερό από την βρύση και συνεχίσαμε το μονοπάτι μέχρι τον αυχένα του βουνού απ' όπου κατηφορίσαμε την πλαγιά πάνω από το φαράγγι.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Rt_Nz71s7Cw/T2ofME2egxI/AAAAAAAAAkY/gvQHe9z8KrQ/s1600/DSCF4538.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-Rt_Nz71s7Cw/T2ofME2egxI/AAAAAAAAAkY/gvQHe9z8KrQ/s320/DSCF4538.JPG" width="320" /></a></div>Στα 50 μέτρα πάνω από την κοίτη δεν υπήρχε μονοπάτι και έπρεπε να καταρριχηθούμε ως το στόμιο της σπηλιάς του Πανός. Μερικοί δεν το επιχείρησαν και έμειναν εκεί.<br />
Η είσοδος του είχε 5-6 μέτρα ύψος και μια μικρή λιμνούλα βρισκόταν αμέσως μετά. Κάποιοι είχαν βάλει πέτρες μέσα στο νερό για πατήματα, έτσι περνούσες άνετα στην πρώτη μεγάλη αίθουσα που στο βάθος κατέληγε σε ένα είδους πατάρι. Πολλοί είχαμε φακούς κεφαλής, αλλά δεν πήγαμε πιο βαθιά, γιατί πρέπει να περάσεις από μια μικρή λασπωμένη τρύπα για να μπείς.<br />
Μετά απο ένα καλό γλίστρημα βγήκα στο φως της ημέρας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-CBzEdJqa_O8/T2ofz7WfjbI/AAAAAAAAAkg/F708juLxSg4/s1600/DSCF4543.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-CBzEdJqa_O8/T2ofz7WfjbI/AAAAAAAAAkg/F708juLxSg4/s320/DSCF4543.JPG" width="320" /></a></div>Κάναμε μια βόλτα ως το ποτάμι όπου το νερό βούιζε και μέσα από αφρισμένους καταρράκτες έβρισκε το δρόμο του μέσα σε ένα πανέμορφο φαράγγι με πανύψηλους τοίχους.<br />
Αναρριχηθήκαμε πάλι τον βράχο που είχε συρματόσχοινα μόνιμα πακτωμένα και από εκεί πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τα ίδια μέρη.<br />
<br />
Κοντά στο τέλος της διαδρομής η σκύλα μου η Ζωζώ με έχασε και νομίζοντας ότι ήμουν μπροστά έφτασε τρέχοντας μέχρι το Μενίδι όπου βρέθηκε δυο ώρες αργότερα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/--2cj-Fx3M9w/T2oghDdjk1I/AAAAAAAAAko/RWqix688A8Y/s1600/zDSCF4539.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://3.bp.blogspot.com/--2cj-Fx3M9w/T2oghDdjk1I/AAAAAAAAAko/RWqix688A8Y/s320/zDSCF4539.jpg" width="320" /></a></div>Κατά τα άλλα αν δεν χάσουμε το σκυλί μας είναι μια υπέροχη διαδρομή, δίπλα στο σπίτι μας.<br />
<br />
Ευχαριστώ την Αλέκα που βρήκε την Ζωζώ και τον Νίκο Μακρή που βοήθησε.<br />
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-C030ntCL_Vs/T2ohBXlnldI/AAAAAAAAAkw/dq_GKzn_pJE/s1600/DSCF4552.JPG" imageanchor="1"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-C030ntCL_Vs/T2ohBXlnldI/AAAAAAAAAkw/dq_GKzn_pJE/s200/DSCF4552.JPG" width="200" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/-F9jQkkwLILg/T2oh5WaDDEI/AAAAAAAAAk4/I35l9Pn7rCg/s1600/zDSCF4515.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="140" src="http://2.bp.blogspot.com/-F9jQkkwLILg/T2oh5WaDDEI/AAAAAAAAAk4/I35l9Pn7rCg/s200/zDSCF4515.jpg" width="200" /></a></div></div><iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/HoJtZKiChJc" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-11716019041076254802012-03-08T17:09:00.002+02:002012-03-09T08:43:25.606+02:00Ανάβαση στον Κλωκό. Αίγιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-JE0cHvr_9E8/T1jFjW24dUI/AAAAAAAAAi0/nz8HIHJhStk/s1600/DSCF4420.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-JE0cHvr_9E8/T1jFjW24dUI/AAAAAAAAAi0/nz8HIHJhStk/s200/DSCF4420.JPG" width="200" /></a></div>Μεγάλωσα στην Πάτρα. Οι αναμνήσεις μου σαν παιδί από την ύπαιθρο της Αχαϊας είναι γεμάτες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές και ήχους που τις έχει τυλίξει η ομίχλη των χρόνων που πέρασαν. Όταν πηγαίνω στα χωριά της τώρα προσπαθώ να ανακάλέσω αυτές τις εικόνες και να συγκρίνω του ήχους εκείνης της εποχής. Το πούλμαν του ΕΟΣ Αχαρνών έφτασε στην Φτέρη Αιγίου στις 11 το πρωί μετά το σλάλομ μέσα από το μπάχαλο που λέγεται εθνική Κορίνθου Πατρών.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-4v15gaOIz80/T1jGFBXDrfI/AAAAAAAAAi8/ptQuu_xyr_Y/s1600/DSCF4432.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-4v15gaOIz80/T1jGFBXDrfI/AAAAAAAAAi8/ptQuu_xyr_Y/s200/DSCF4432.JPG" width="200" /></a></div>Βρέθηκα στην βρύση του χωριού και μου ξανάρθε η εικόνα που τότε στα χωριά που δεν υπήρχαν ψυγεία έβαζαν σε μια γούρνα δίπλα στην βρύση τα αναψυκτικά, τις μπύρες και τα καρπούζια να παγώσουν. Θυμάμαι τα χρώματα από τις πορτοκαλάδες και λεμονάδες Λούξ που έδιναν κάτι το εξωτικό και παραδείσιο στα παιδικά μου μάτια. Στα αυτιά μου αντηχούν, όπως γινόταν τότε στα πανηγύρια, που αντηχούσαν στις πλαγιές τα κλαρίνα και τα δημοτικά σουξε της εποχής σαν το "μουρμούρα μου μουρμούρα μου"<br />
Το χιόνι βρισκόταν σε κατάσταση λιωσίματος και παντού υπήρχαν ρυάκια - που γέμιζαν ορμητικά ποτάμια.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-RH5fzWOUFZE/T1jGdAM-8UI/AAAAAAAAAjE/fC9MYAFJsNU/s1600/DSCF4435.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-RH5fzWOUFZE/T1jGdAM-8UI/AAAAAAAAAjE/fC9MYAFJsNU/s200/DSCF4435.JPG" width="200" /></a></div>Η παγωμένη ατμόσφαιρα έφτανε στα πνευμόνια σαν να είχε έξτρα οξυγόνο και μου οξύδωνε την ύπαρξη φτιάχνοντας την διάθεση.<br />
Μόλις κατεβήκαμε από το πούλμαν αρχίσαμε τις προετοιμασίες, αποφασίσαμε τι θα φορέσουμε για την ανηφόρα, εγώ κλασικά με το κοντομάνικο, γιατί ήξερα οτι ακόμα και με αυτό θα ίδρωνα, έχυσα το εμφιαλωμένο νερό που πήρα από τον Ισθμό (ξέχασα να πάρω παγούρι) και γέμισα το μπουκάλι φρέσκο της βρύσης.<br />
Μια κυρία από την ταβέρνα μας έκανε άνω κάτω πρωί πρωί. μας ανήγγειλε το μενού. Γίδα βραστή, κατσικάκι λαδορίγανη, τράγος ασπρογιάχνι. Δεν είναι να ακούς τέτοια πράματα 11 η ώρα το πρωί. Κινδυνεύεις να μή ξεκινήσεις την ανάβαση.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-1A66Lc6Ab7w/T1jHB_76I4I/AAAAAAAAAjM/Udx8lMl-3PM/s1600/DSCF4448.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-1A66Lc6Ab7w/T1jHB_76I4I/AAAAAAAAAjM/Udx8lMl-3PM/s200/DSCF4448.JPG" width="200" /></a></div>Τέλος πάντων κάναμε πέτρα την καρδιά και το στομάχι και ανηφορίσαμε την πλαγιά πάνω από το χωριό.<br />
Μέσα στο χωριό και λίγο πιο πάνω, το χιόνι σε μεγάλες επιφάνειες είχε λιώσει και άφηνε κομάτια γής που από το πάτημα μας, γινόταν λάσπη.<br />
Φτάσαμε σε ένα ξενοδοχείο που κάποτε ήταν και σανατόριο και είχε φιλοξενήσει, διάσημους κάποιας άλλης εποχής και τώρα βρισκόταν μισοερειπωμένο και σου έδινε την εντύπωση ενός ανελκυσθέντος Τιτανικού.<br />
Απο κει είχε μια πολύ ωραία θέα στον κάμπο του Αιγίου και τον Κορινθιακό.<br />
Το 2007 είχαν ξεσπάσει κι εδώ μεγάλες πυρκαγιές και τα απομεινάρια των δένδρων είχαν μεταμορφωθεί σε γκρίζα φαντάσματα. Αυτό το σκηνικό της καμμένης γης έχει γίνει κοινός τόπος τελευταία. Φαντάζομαι πως θα ήταν η περιοχή πριν τις φωτιές.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Dp6Rz4qp75k/T1jHccEw9HI/AAAAAAAAAjU/sYhrDKiQ_pM/s1600/DSCF4450.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-Dp6Rz4qp75k/T1jHccEw9HI/AAAAAAAAAjU/sYhrDKiQ_pM/s200/DSCF4450.JPG" width="200" /></a></div>Η ανηφόρα είχε μεγάλη κλίση και καταναλώναμε τα μέτρα κάτω από τα πόδια μας με δυσκολία. Πρέπει όμως να έιμασταν όλοι γυμνασμένοι ή η λαμπερή ανοιξιάτικη μέρα μας έκανε ορεξάτους και μας τράβαγε όλο και πιο ψηλά προς τον ήλιο.<br />
Το χιόνι πιο ψηλά ήταν αγνό, απάτητο, οι πορφυροί καρποί από τις αγριοτριανταφυλλιές ξεχώριζαν λαμποκοπώντας στο απόλυτο λευκό.<br />
Φτάσαμε σε ένα αυχένα του βουνού που το χιόνι ήταν πολύ, περπατούσαμε με δυσκολία γιατί βουλιάζαμε. Η κορυφή φαινόταν κοντά, έτσι βάλαμε τα δυνατά μας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-wnPGd2jIxcQ/T1jHzakACDI/AAAAAAAAAjc/l46c3CLBegU/s1600/DSCF4452.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://4.bp.blogspot.com/-wnPGd2jIxcQ/T1jHzakACDI/AAAAAAAAAjc/l46c3CLBegU/s200/DSCF4452.JPG" width="200" /></a></div>Κάτι που παθαίνουμε συχνά στα βουνά είναι ότι φαίνεται το τέρμα της πλαγιάς που ανεβαίνεις να είναι η κορυφή, μα όταν βρεθείς εκεί βλέπεις ότι υπάρχει άλλο ένα βουνό που αυτό έχει την κορυφή και πρέπει να το ανέβεις.<br />
Βέβαια τώρα το έχουμε συνηθίσει και αυτό, οπότε μουρμουρίζουμε διάφορα, το ρίχνουμε στην πλάκα και συνεχίζουμε.<br />
Η τελευταία πλαγιά μας πήρε μια ώρα ακόμα και βρεθήκαμε στην κορυφή του Κλωκού.<br />
Εκεί βρήκαμε την εκκλησία της Παναγίας που από ένα σπασμένο παράθυρο μπήκε το χιόνι μέσα και την γέμμισε.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-97ZTb5FVhuY/T1jIPzb8pEI/AAAAAAAAAjk/TzUmn177RpA/s1600/DSCF4457.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-97ZTb5FVhuY/T1jIPzb8pEI/AAAAAAAAAjk/TzUmn177RpA/s200/DSCF4457.JPG" width="200" /></a></div>Αρχίσαμε τα κλασικά: Φωτογραφίες μια έτσι, μια αλιώς, μια όλοι μαζί και ανοίξαμε το κολατσιό μας. Αγναντέψαμε τα γυρω βουνά δίπλα το Παναχαϊκό και ο Χελμός (ο Κλωκός είναι ανάμεσά τους) στο βάθος έβλεπες τον Ερύμανθο και Ανατολικά λίγο η Ζήρεια. Της Ρούμελης τα βουνά φαίνονταν σε παράταξη: Παρνασός, Γκιώνα, Βαρδούσια, τα βουνα της Φωκίδας. Αχνά λόγω ομίχλης φαινόταν και το χωριό μου Φιλοθέη Δωρίδας, αλά και τα παραθαλάσσια Μοναστηράκι, το νησάκι Τριζόνια και όλη η παραλία μέχρι την Ιτέα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-62GXNgrJLmI/T1jIpgHFDfI/AAAAAAAAAjs/ESSbQDuX1Zw/s1600/DSCF4458.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://4.bp.blogspot.com/-62GXNgrJLmI/T1jIpgHFDfI/AAAAAAAAAjs/ESSbQDuX1Zw/s200/DSCF4458.JPG" width="200" /></a></div>Στους πρόποδες χαμηλά περνά το ποτάμι ο Σελινούντας, τα παιδικά μου χρόνια έπινα νερό σε μια από τις πηγές του το Κεφαλόβρυσο στο Λεόντιο, στην δυτική πλευρά του Παναχαϊκού.<br />
Κάποιος μας είπε οτι η κοίτη του είναι ένα καταπληκτικό φαράγγι που αξίζει να το περπατήσεις. Ήδη το έβαλα στο πρόγραμμα μου.<br />
Ξαφνικά εκεί που ο καιρός ήταν χαρά θεού μια ομίχλη μας τύλιξε, μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν και μας έτρεψαν σε άτακτη υποχώρηση.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ubqM8u451D0/T1jJ_knbcPI/AAAAAAAAAj0/TIiGTmTzrF8/s1600/DSCF4483.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-ubqM8u451D0/T1jJ_knbcPI/AAAAAAAAAj0/TIiGTmTzrF8/s200/DSCF4483.JPG" width="200" /></a></div>Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής βιαστικά. Βέβαια ήταν άκυρος ο συναγερμός γιατί το ίδιο ξαφνικά τα σύνεφα έφυγαν και κατεβήκαμε κουτρουβαλώντας τις χιονισμένες πλαγιές μέσα σε 2 ώρες.<br />
Πηγαμε στην ταβέρνα που είχαμε το ραντεβού με τους τράγους, τα κατσικάκια λαδορίγανη, το πολύ καλό κρασί και ήρθαμε στα ίσια μας.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Hb71Up_qCic/T1jK_PtKpZI/AAAAAAAAAj8/rH3pB8vlX9s/s1600/DSCF4468.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-Hb71Up_qCic/T1jK_PtKpZI/AAAAAAAAAj8/rH3pB8vlX9s/s320/DSCF4468.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Επί του όρους!</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
</div>Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-61045194870602476012012-02-23T13:03:00.003+02:002012-10-17T17:21:44.922+03:00Πάρνηθα. Οδηγίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-lPdXWuYqn0E/T0YclJUjKII/AAAAAAAAAik/WlwU3-nQDdI/s1600/zDSCF3880.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="http://2.bp.blogspot.com/-lPdXWuYqn0E/T0YclJUjKII/AAAAAAAAAik/WlwU3-nQDdI/s320/zDSCF3880.jpg" width="320" /></a></div>
Έλαβα αρκετά email για πληροφορίες σχετικά με την Πάρνηθα. Εγώ έχω δύο βασικούς τρόπους πρόσβασης. Ο ένας είναι να πάω μόνος μου με τη μηχανή μου, όπου κάθε Κυριακή πρωί στις 9. μέλη ή μη του ΕΟΣ Αχαρνών έχουν ραντεβού <a href="https://maps.google.gr/maps?q=38.137388,23.739607&hl=el&ll=38.137637,23.738751&spn=0.004498,0.010664&num=1&t=h&z=17" target="_blank">έξω από το πάρκιν του τελεφερικ</a> και ο άλλος να πάω με φίλους που ανάλογα με τις δυνατότητες τους διαλέγουμε διαδρομή.<br />
<br />
Αν εσείς δεν έχετε δικό σας μέσο μπορείτε να πάρετε το λεωφορείο της γραμμής 724 για <a href="http://maps.google.com/maps?q=%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82,+%CE%98%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%82&hl=el&ie=UTF8&ll=38.135839,23.75345&spn=0.00854,0.016458&sll=38.135687,23.752077&sspn=0.00854,0.016458&oq=%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82&hnear=%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82,+%CE%98%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82+13676,+%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%82&t=m&z=16" target="_blank">Θρακομακεδόνες</a> να κατεβείτε στην στάση Καβάλας και να περπατήσετε ως το τελεφερικ. ή να πάρετε το λεωφορείο της γραμμής 727 για Αχαρνές <br />
Υπάρχουν βέβαια και τα λεωφορεία του καζίνου. Στον γυρισμό κάποιος της παρέας θα σας πάρει. Μερικές φορές γίνεται ανάρτηση στο facebook, οπότε μπορείτε να συνεννοηθείτε με κάποιον να σας πάρει από κάπου κοντά στην περιοχή σας<br />
Με τον ΕΟΣ Αχαρνών (είναι δωρεάν) συνήθως υπάρχουν δυο γκρουπ. Ένα για αρχάριους και ένα για προχωρημένους. Συνήθως και τα δυο γκρουπ αποφασίζουν επί τόπου την διαδρομή. Οι αρχάριοι παίρνουν το τελεφερίκ και αρχίζουν το περπάτημα από το καζίνο και οι άλλοι ανεβαίνουν το βουνό με τα πόδια. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αρχίσετε την πεζοπορία, να προσδιορίσετε τις δυνάμεις σας και να μπείτε σε ένα πραγματικά νέο τρόπο ζωής.<br />
Με τους φίλους, που δεν είναι για πολλά ανεβαίνουμε με το τελεφερικ το βουνό και καταλήγουμε στα καταφύγια στο Μπάφι ή στο Φλαμπούρι, όπου ασχολούμαστε με στομαχικές δραστηριότητες: Κανένα φαγοπότι να γυμνάσουμε τους κοιλιακούς. Υπάρχουν και κάποιοι φίλοι προχωρημένοι, που με ξεποδαριάζουν με τα χιλιόμετρα που γράφουμε στο βουνό.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/---BQJIIZJqE/T0Yc1DGKlDI/AAAAAAAAAis/u4rKHtRFdsk/s1600/zDSCF3898.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="222" src="http://1.bp.blogspot.com/---BQJIIZJqE/T0Yc1DGKlDI/AAAAAAAAAis/u4rKHtRFdsk/s320/zDSCF3898.jpg" width="320" /></a></div>
<b> Εξοπλισμός:</b><b> </b><b> </b><br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Τρέλα</li>
<li>Μποτάκια για να μη σας φύγει ο αστράγαλος</li>
<li>Μία μπλούζα φλίς (fleece)</li>
<li>Μπουφάν - αδιάβροχο </li>
<li>Μπαστούνια πεζοπορίας (μπατόν) η μια γκλίτσα (μη γελάτε βοηθάνε)</li>
<li>Σακίδιο με νερό, κολατσιό (παστέλι, φρούτα, μύγδαλα) και οτι θεωρείτε άξιο να το κουβαλάτε</li>
<li>Χαμόγελο και διάθεση</li>
<li>Χιούμορ </li>
</ul>
Μην πάρετε μαζί σας:<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Άγχος</li>
<li>Λογαριασμούς</li>
<li>Πολιτικές απόψεις</li>
<li>Δάνεια</li>
</ul>
Αυτά για την ώρα. Στον δρόμο θα πούμε κι άλλα. Άλλωστε εκτός από τα πόδια μας στην πεζοπορία χρησιμοποιούμε και την πολυλογία μας. Είναι και κάτι παρέες!<br />
<br />
<div>
Διαδρομές για το <a href="http://www.google.com/earth/index.html" rel="nofollow" target="_blank">Google Earth</a><br />
<a href="http://www.marpoly.gr/Avlonas-Sfendali.kmz" rel="nofollow" target="_blank">Αυλώνα - Σφενδάλη</a><br />
<a href="http://www.marpoly.gr/kazino-loimiko.kmz" rel="nofollow" target="_blank">Καζίνο - Λοιμικό</a><br />
<a href="http://www.marpoly.gr/Spilaio_panos.kmz" rel="nofollow" target="_blank">Σπήλαιο Πανός </a><br />
<br />
Το <a href="http://www.google.com/earth/index.html" rel="nofollow" target="_blank">Google Earth</a> είναι μια δωρεάν εφαρμογή, με την οποία μπορείτε να δείτε όπως φαίνεται από δορυφόρο οποιοδήποτε μέρος της Γής. Το σπίτι σας, τη γειτονιά σας κ.α.<br />
Τις διαδρομές κατεβάστε τις αφού εγκαταστήσετε το πρόγραμμα.<br />
<br />
Άλλες διαδρομές: <a href="http://www.marpoly.gr/diadromes.php" target="_blank">www.marpoly.gr/diadromes.php</a> <br />
<br />
<br /></div>
</div>
Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-65929237621151215582012-02-15T11:32:00.002+02:002012-02-15T13:10:07.029+02:00Μαίναλο ελαφρύ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-rTFQJFc13Y4/Tzt5nxRonyI/AAAAAAAAAhw/3H3Sm8AI-oQ/s1600/IMGP0317.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://3.bp.blogspot.com/-rTFQJFc13Y4/Tzt5nxRonyI/AAAAAAAAAhw/3H3Sm8AI-oQ/s200/IMGP0317.JPG" width="200" /></a></div>Η Μετεωρολογική υπηρεσία λύσσαξε. Εβγαλε πρόγνωση για την Κυριακή χιονόπτωση το πρωί, το μεσημέρι το βράδυ. Είχα κλείσει με τον ΕΟΣ Αχαρνών από την Τρίτη, οπότε λέω θα πάω, ο κόσμος να χαλάσει. Κυριακή πρωί έφθασα στο Μενίδι με τη μηχανή μέσα από μια καταιγίδα. Ήμουν οργανωμένος με αδιάβροχα και λοιπά κι έτσι δεν ήταν μεγάλη η ζημιά. Μπήκαμε στο πούλμαν με τους άλλους γενναίους που δεν τους τρόμαξε ο καιρός και πιάσαμε την Αττική οδό για Πελοπόννησο.<br />
<br />
Από το παρμπριζ του λεωφορείου προς την κατεύθυνση που πηγαίναμε μια μαυρίλα έπιανε όλο τον ουρανό προς τα δυτικά με μαύρα μαντάτα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-IqeCJzuulfw/Tzt53RT_CPI/AAAAAAAAAh4/IX0YmmglGU8/s1600/IMGP0323.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-IqeCJzuulfw/Tzt53RT_CPI/AAAAAAAAAh4/IX0YmmglGU8/s200/IMGP0323.JPG" width="200" /></a></div>Από την Κινέτα όμως ο ουρανός καθάρισε και μαζί και η ατμόσφαιρα, που μετά την βροχή σου δίνει μια διαύγεια και καθαρότητα που σου ανεβάζει το ηθικό.<br />
<br />
Μπήκαμε στην Τρίπολη, ψιλοχαθήκαμε μέχρι να βρούμε τον οδηγό του ΕΟΣ Τρίπολης που ήξερε το μονοπάτι. Τον βρήκαμε και φύγαμε για την Πιάνα ένα όμορφο χωριό πάνω στην πλαγιά του βουνού με παραδοσιακά σπίτια και λευκά σκουφάκια από αφράτο φρέσκο χιόνι.<br />
<br />
Εκεί ήδη είχαν φτάσει οι Τριπολιτσιώτες πεζοπόροι, οι πεζοπόροι του ΕΟΣ Σπάρτης, κάποιοι από το Ναύπλιο, δηλαδή γέμισε κόσμο η Πιάνα. Ο Κολοκοτρώνης (ο ανδριάντας του) στην πλατεία θα απόρησε με τέτοιο στρατό που μαζεύτηκε. Ξεκινήσαμε για μια συγκεκριμένη διαδρομή με ανάβαση σε κορυφή, αλλά χιόνιζε όλη τη βδομάδα και το βουνό δεν πατιόταν. Έτσι επιλέχτηκε μια εύκολη διαδρομή σε χαμηλό υψόμετρο με μπόλικο όμως χιόνι. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-UyOJ7eqQVAA/Tzt6Qsr365I/AAAAAAAAAiA/fE2oYAORGDQ/s1600/IMGP0326.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://3.bp.blogspot.com/-UyOJ7eqQVAA/Tzt6Qsr365I/AAAAAAAAAiA/fE2oYAORGDQ/s200/IMGP0326.JPG" width="200" /></a></div>Στην πλατεία μαζευτήκαμε πολλοί, αλλα όχι όλοι πιάσαμε την κουβεντούλα και τα χαχανίσματα με τους Λακεδαιμόνιους και Αρκάδες, περιμένοντας να μαζευτούν και κάποιοι καθυστερημένοι. Ήταν να έλθουν και Μεσσήνιοι του ΕΟΣ Καλαμάτας αλλά ο καιρός τους αποθάρρυνε.<br />
<br />
Από την πλατεία διασχίσαμε το χωριό προς νοτιοανατολικά και πιάσαμε ένα μονοπάτι κατηφορικό με 40 πόντους χιόνι. Εμείς είμαστε αρκετά πίσω, οι μπροστινοί πατώντας το χιόνι μας είχαν στρώσει το μονοπάτι.<br />
Το τέλος της κατηφόρας ήταν μια κοιλάδα, το φουσκωμένο από το λιώσιμο του χιονιού ποτάμι της μας έκοψε το δρόμο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-aPoYvR3vt1s/Tzt6rSKSkoI/AAAAAAAAAiI/T9jo3Jvbt4Q/s1600/IMGP0327.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-aPoYvR3vt1s/Tzt6rSKSkoI/AAAAAAAAAiI/T9jo3Jvbt4Q/s200/IMGP0327.JPG" width="200" /></a></div>Άρχισαν οι πατέντες με κούτσουρα να φτιάξουμε γεφύρωμα να περάσουμε, αλλά το ρεύμα ήταν μεγάλο. Αποφασίσαμε να το περάσουμε με δύο τρία γρήγορα βήματα μέσα στο νερό που έφτανε λίγο κάτω από το γόνατο. Ο Μάκης Τζωρτζίδης είχε πιάσει ένα πόστο να φωτογραφίσει όποιον θα έπεφτε. (Σε κάρφωσα Μάκη). Δεν του έκανε κανείς τη χάρη, φορούσαμε γκέτες και ίσα που προλάβανε να μπουν κάποιες σταγόνες στα δικά μου παπούτσια.<br />
Μετά το ποτάμι ανηφορίσαμε μια πλαγιά με ρουπάκια (δρύες) το μεγαλύτερο δάσος δρυών της Αρκαδίας, όπως μας είπαν οι Αρκάδες της παρέας.<br />
Ανεβήκαμε την πλαγιά μέσα στο κόκκινο φόντο των φύλλων των βελανιδιών (δρυών, σας μπέρδεψα ε; Το ρουπάκι η δρυς και η βελανιδιά είναι το ίδιο δένδρο).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-4v8e6XbM5Ag/Tzt7C0JVj6I/AAAAAAAAAiQ/NJoYXUUAXUA/s1600/IMGP0328.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://2.bp.blogspot.com/-4v8e6XbM5Ag/Tzt7C0JVj6I/AAAAAAAAAiQ/NJoYXUUAXUA/s200/IMGP0328.JPG" width="200" /></a></div>Στην κορυφή κάναμε στάση, βγάλαμε τα εφόδια μας και κάναμε ανταλλαγή τοπικών προϊόντων. Η Αθήνα δεν βγάζει τίποτα βέβαια, αλλά είχα πορτοκάλια Αγρινιώτικα, μια κυρία είχε Σπαρτιάτικα, έβγαλε και τα σύκα τσαπέλες από το χωριό της την νότια Λακωνία και έγινε μεγάλο "φαγοπότι". Ξεκουραστήκαμε λίγο και συνεχίσαμε μια κορυφογραμμή για λίγη ώρα μέσα σε ένα κατάλευκο τοπίο περιτριγυρισμένο από κάτασπρα βουνά.<br />
Στην άκρη της κορυφογραμμής η κατηφόρα μας έβγαλε σε ένα δρόμο που μας περίμενε το πούλμαν να μας πάει στη Δαβιά.<br />
"Το στέκι του παπά", η ταβέρνα που πήγαμε είχε πάμπολλες γευστικές αμαρτίες και υπέροχο άσπρο κρασί.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-q2sPPvodhxw/Tzt7ZdN1eSI/AAAAAAAAAiY/yCvsLWjivOg/s1600/IMGP0332.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-q2sPPvodhxw/Tzt7ZdN1eSI/AAAAAAAAAiY/yCvsLWjivOg/s320/IMGP0332.JPG" width="320" /></a></div>Ήταν μια εύκολη βόλτα ελαφριά και ευχάριστη</div></div>Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0Πιάνα, Φαλάνθου 22100, Ελλάς37.575095 22.2376779999999637.544318499999996 22.17679749999996 37.6058715 22.29855849999996tag:blogger.com,1999:blog-3825829998530617901.post-63276435634469437452012-02-06T19:44:00.002+02:002012-02-07T11:04:39.528+02:00Όλυμπος Εύβοιας. Ο Εναλλακτικός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-WLZtuD6cbWA/TzAMEoKoo9I/AAAAAAAAAgo/Yj7rgaw28Zk/s1600/DSCF4307.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-WLZtuD6cbWA/TzAMEoKoo9I/AAAAAAAAAgo/Yj7rgaw28Zk/s200/DSCF4307.JPG" width="200" /></a></div>Για μας που μένουμε στην Αθήνα ο Όλυμπος ο θεϊκός και μέγας μας πέφτει λίγο μακριά, άσε που θέλει να διαθέτεις λίγη ιπποδύναμη και αντοχή παραπάνω για να τον ανεβείς. Έχουμε στην γειτονιά μας στην Ερέτρια έναν ακόμα Όλυμπο (έναν από τους 6 που υπάρχουν στον κόσμο), που είναι εύκολα βατός από τον μέσο, αν όχι ορειβάτη, πεζοπόρο.<br />
Ανεβήκαμε με το πούλμαν την πλαγιά του Αλατιά, του βουνού που δεσπόζει πάνω από την Ερέτρια και σταματήσαμε κοντά στο χωριό Θεολόγος. Εκεί μας περίμενε ο Ταξιάρχης ο οδηγός μας του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας. Πριν από μας είχαν πάρει το μονοπάτι περίπου 40 Χαλκιδαίοι και ανέβαιναν.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-IxpLn4WOuYI/TzAMfP58gJI/AAAAAAAAAgw/-hcgpfiLki8/s1600/DSCF4308.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://4.bp.blogspot.com/-IxpLn4WOuYI/TzAMfP58gJI/AAAAAAAAAgw/-hcgpfiLki8/s200/DSCF4308.JPG" width="200" /></a></div>Πήραμε και εμείς το μονοπάτι που άρχιζε από μια ελεύθερη χωματερή (Στην Ελλάδα η ελευθερία ξεκινάει από το που πετάς τα σκουπίδια σου), και μπήκαμε σε μια πλαγιά με μικρά πεύκα. Η περιοχή είχε καεί πριν από μερικά χρόνια και τώρα τα δένδρα είχαν φτάσει στα τρια μέτρα ύψος. Μού ήλθε στο μυαλό η φράση του Κωνσταντάρα "το νού σας ρεμάλια" να μη το ξανακάψετε. Αλλά! Αλλά πιο πάνω το ξανακάψανε το 2007 στις μεγάλες φωτιές που ξεγύμνωσαν το κορμί της Εύβοιας και τώρα μένουν σαν φαντάσματα τα ασπρόμαυρα κούτσουρα να σου μιλούν για την φρίκη που έζησαν.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-JE61ihQlD9E/TzAM2S0B8cI/AAAAAAAAAg4/QuWPLcqX4oI/s1600/DSCF4309.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-JE61ihQlD9E/TzAM2S0B8cI/AAAAAAAAAg4/QuWPLcqX4oI/s200/DSCF4309.JPG" width="200" /></a></div>Τι είναι όμως η φύση! Ήδη πρώτα οι κουμαριές και μετά τα πεύκα σκόρπια σαν παιδάκια που ξεπετάχτηκαν μέσα σ' αυτό το νεκροταφείο το γεμίζουν ελπίδα και αισιοδοξία και το μετατρέπουν σε παιδική χαρά. Φυσούσε νοτιάς, ο Ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα και η ατμόσφαιρα είχε μια γλυκάδα στην αρχή, όσο ανέβαινες όμως το κρύο έτσουζε. Περάσαμε ένα όμορφο λιβάδι και συνεχίσαμε σε μια άλλη πλαγιά με καμμένα δένδρα. Όμως τα θαμνώδη φυτά είχαν πάρει τα πάνω τους και σε μερικά σημεία δεν μπορούσες να περάσεις. Από ένα υψόμετρο κι επάνω το βουνό ήταν τυλιγμένο σε ένα σκοτεινό σύννεφο προετοιμάζοντας μας ψυχολογικά να αντιμετωπίσουμε θύελλες.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-FVdqwqQ0jJQ/TzANNQtTgRI/AAAAAAAAAhA/o_1Rm7j3AvA/s1600/DSCF4305.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://2.bp.blogspot.com/-FVdqwqQ0jJQ/TzANNQtTgRI/AAAAAAAAAhA/o_1Rm7j3AvA/s200/DSCF4305.JPG" width="200" /></a></div>Στα αριστερά μας η Δίρφυς και το Ξεροβούνι ήταν κατάλευκα σαν νυφούλες. Μπαίνοντας μέσα στο σύννεφο βρήκαμε σκέτη πυκνή ομίχλη, χωρίς όμως βροχή. Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε μέσα στο σκηνικό από καμμένα κουφάρια δένδρων που θύμιζε ταινία με νεράιδες και μάγισσες χωρίς να έχουμε την αίσθηση του που βρισκόμαστε. Ψηλά ο οδηγός μας ο Ταξιάρχης με την σφυρίχτρα του μας έδινε την πορεία ώσπου τους βρήκαμε σε μια ράχη στο πουθενά όπου όλα καλύπτονταν από ομίχλη.<br />
Έγινε μια συγκέντρωση να έλθουν οι καθυστερημένοι και συνεχίσαμε σε μια ανηφόρα ώσπου βρεθήκαμε ξαφνικά σε κόσμο.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ABU9AJMqifA/TzAORBEf9HI/AAAAAAAAAhQ/BU63kbIuFw0/s1600/DSCF4330.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-ABU9AJMqifA/TzAORBEf9HI/AAAAAAAAAhQ/BU63kbIuFw0/s200/DSCF4330.JPG" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας</td></tr>
</tbody></table>Ήταν οι Χαλκιδαίοι που αφού είχαν ανέβει στην κορφή, τώρα κατέβαιναν από το μονοπάτι. Πρότεινα να μονοδρομήσουν το μονοπάτι και κάποιος Χαλκιδαίος είπε ότι την επόμενη φορά θα βάλουν και φανάρια. Ανεβήκαμε την τελευταία βραχώδη πλαγιά και βρεθήκαμε στην κορυφή. Απογοήτευση! Μια γκρίζα κουρτίνα από ομίχλη μας περιέβαλε. Μα τι τζάμπα ανεβήκαμε; <br />
Καθήσαμε ο καθένας στο πέτρινο μαξιλάρι του βγάλαμε τα φαγώσιμα μας και αρχίσαμε να μασουλάμε. Ξαφνικά ένα αόρατο χέρι τράβηξε την κουρτίνα και θαύμα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-8JuXuQLuMkU/TzAOvXRbGiI/AAAAAAAAAhY/qQ2fk969U58/s1600/DSCF4333.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-8JuXuQLuMkU/TzAOvXRbGiI/AAAAAAAAAhY/qQ2fk969U58/s200/DSCF4333.JPG" width="200" /></a></div>Ένα καταπληκτικό τοπίο ξεπρόβαλε μπροστά μας. Βρεθήκαμε σε μια κορυφή και κάτω έβλεπες έναν τόπο με βουναλάκια, δρόμους χωριά, ένιωθες σαν άγγελος που πετά από πάνω τους. Η κουρτίνα ερχόταν και έφευγε και κάθε φορά μας έδειχνε άλλες σκηνές προς άλλες κατευθύνσεις.Ο αέρας ήταν δυνατός και παγωμένος.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-X0N5B6FwaO0/TzAPJXjlWpI/AAAAAAAAAhg/CZ9evoFv9is/s1600/DSCF4343.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-X0N5B6FwaO0/TzAPJXjlWpI/AAAAAAAAAhg/CZ9evoFv9is/s200/DSCF4343.JPG" width="200" /></a></div>Αν με ρωτήσουν από την εμπειρία μου πως θα χαρακτήριζα την Εύβοια θα απαντούσα:<br />
όταν φυσάει. ΦΥΣΑΕΙ<br />
όταν βρέχει. ΒΡΕΧΕΙ (βλέπε <a href="http://easy-hiker.blogspot.com/2011_03_01_archive.html">Φαράγγι της Αγάλης</a>)<br />
όταν χιονίζει ΧΙΟΝΙΖΕΙ<br />
<br />
Ακραίο νησί. Αλλά και στην ομορφιά ακραίο είναι. <br />
Βγάλαμε φωτογραφίες και μετά από ένα μισάωρο πήραμε τον κατήφορο για την επιστροφή από τα ίδια.<br />
Η ομίχλη τώρα είχε φύγει και βλέπαμε το πανέμορφο τοπίο ή τουλάχιστον ξέραμε που πηγαίναμε.<br />
<br />
Φτάσαμε στο πούλμαν και όσοι ξέραμε την περιοχή προτείναμε ότι το καλύτερο μέρος για φαγητό είναι ή Νέα Αρτάκη με τους καταπληκτικούς ψαρομεζέδες. Φάγαμε και κάναμε την βόλτα μας να ψιλοχωνέψουμε.<br />
Ήταν ακόμα μέρα όταν φύγαμε από την Νέα Αρτάκη για την Αθήνα.<br />
<br />
Υ.Γ.<br />
Τα τελευταία άρθρα του μπλογκ τα γράφω στο <a href="http://www.concerto.gr/" target="_blank">Cafe Concerto</a> με την ανοχή του Θοδωρή και την βοήθεια στην έμπνευση του εξαιρετικού του εσπρέσο.<br />
<div><a href="http://1.bp.blogspot.com/-miV7VvFPHfw/TzANj9kzI_I/AAAAAAAAAhI/WXaBcgTbj3Y/s1600/DSCF4314.JPG" imageanchor="1"><img border="0" height="112" src="http://1.bp.blogspot.com/-miV7VvFPHfw/TzANj9kzI_I/AAAAAAAAAhI/WXaBcgTbj3Y/s200/DSCF4314.JPG" width="200" /></a> * <a href="http://3.bp.blogspot.com/-kh8E69W43i8/TzAPwVKnE0I/AAAAAAAAAho/WEa9EVVbeaw/s1600/DSCF4348.JPG" imageanchor="1"><img border="0" height="112" src="http://3.bp.blogspot.com/-kh8E69W43i8/TzAPwVKnE0I/AAAAAAAAAho/WEa9EVVbeaw/s200/DSCF4348.JPG" width="200" /> </a></div></div>Μάριος Πολυζώηςhttp://www.blogger.com/profile/10860132957765911037noreply@blogger.com0