Ξεκινήσαμε από το ύψος της Εθνικής οδού στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας με κατεύθυνση την Ευλογιά ένα μέρος μέσα στα πλατάνια και με μια πηγή που εφοδίασε τα παγούρια μας με νερό. Η μέρα προμηνυόταν ζεστή. Ανεβήκαμε σε ένα λόφο όπου υπάρχουν ερείπια ενός κάστρου και υπέροχη θέα προς τον Ευβοϊκό. Μέσα από άγρια βλάστηση που είχε θεριέψει από τις τελευταίες βροχές κατηφορίσαμε προς την κοίτη του ποταμού Ξηριά. Οι βροχές το είχαν κάνει θολό και ορμητικότερο απ' ότι συνήθως.
Δεν έιμαστε οργανωμένοι για τόσο νερό, οπότε βγάζαμε τα παπούτσια μας για να περνάμε από τη μια όχθη στην άλλη. Χρειάστηκε να το κάνω δυο φορές και να παίρνω δύσκολες διαδρομές με αναρρίχηση στα βράχια, για να μη βρέξω τα παπούτσια μου, ώσπου πήρα την απόφαση να πατάω στο νερό χωρίς να τα βγαζω. Έτσι τσαλαβουτώντας στο δροσερό νερό συνεχίσαμε την πορεία στο πανέμορφο φαράγγι ώσπου φτάσαμε στο μέρος που στενεύει. Εκεί δημιουργεί μία πύλη με πανύψηλα τοιχώματα και άγρια ομορφιά.
Κάναμε το διάλειμμα, ξεκουραστήκαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με μεγαλύτερη ταχύτητα, γιατί είχαμε όλοι βρεγμένα τα παπούτσια και ως γνωστό ο βρεγμένος νερό δεν φοβάται.
Από κει πήγαμε στα ιαματικά λουτρά του Κονιαβίτη, όπου κάναμε το μπάνιο μας να απαλλαγούμε από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (εμένα μου λές;).
Φάγαμε στην ταβέρνα εκτός από το φαγητό και δύο ώρες και γυρίσαμε στα σπίτια μας.
Οι αρχηγοί μας Βαρβάρα και Κωστής άψογοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου