Ανάβαση στην κορυφή Κυρά (Πάρνηθα)

Κάποιες χονδρές σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν απειλητικά με το που βγήκα από το σπίτι μου κάνοντας με να ξεστομίσω ένα ωχ και γύρισα να πάρω το αδιάβροχο.
Ο συναγερμός αποδείχτηκε τζούφιος. Η ατμόσφαιρα άρχισε να καθαρίζει και ο ουρανός έπαιζε με την συννεφιά και τις νησίδες γαλάζιου.
Στην αφετηρία των πεζοποριών της Πάρνηθας βρήκα αρκετούς, αλλά δεν είχε βγεί κάποια απόφαση για το που θα πάμε. Ειπώθηκαν πολλά, οπότε πρότεινα την ανάβαση στην Κυρά. Με ακολούθησαν 13 (καλός αριθμός).
Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση δυτική πρός τον Άγιο Γεώργιο.
Στην αρχή αυτοί που προπορεύονταν πήραν λάθος δρόμο και μας πήρε μερικά λεπτά να διορθώσουμε την πορεία μας . Η διαδρομή είναι όμορφη. Διασχίζεις μια πευκόφυτη περιοχή μέχρι την αρχή του φαραγγιού. Εκεί το μονοπάτι είναι εύκολο, χρησιμοποιείται και σαν πίστα για τους ποδηλάτες, που τους συναντάμε κατά διαστήματα ανταλλάσσοντας καλημέρες. Τα πανύψηλα δένδρα δημιουργούν ένα δροσερό μικροκλίμα που κάνει το περπάτημα ευχάριστο. Βέβαια κρατούσαμε έναν αργό ρυθμό, γιατί είχαμε και νέους πεζοπόρους, προσπαθώντας συγχρόνως να φρενάρουμε και αυτούς που δεν κρατιόνταν. Είμαστε μια παρέα που οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, πιάσαμε να κουβεντιάζουμε διάφορα θέματα και καταλήξαμε από τα γέλια να δυσκολευόμαστε να περπατήσουμε.
Όσο περπατούσαμε μέσα στο δάσος είχε δροσιά, μόλις βγήκαμε στο καμένο ο ήλιος έγινε ανελέητος. Η διαδρομή μέχρι τον Αη Γιώργη όμως που έμεινε ήταν λίγη, έτσι βρεθήκαμε στο πλακόστρωτο της αυλής της εκκλησίας και απλωθήκαμε στα παγκάκια. Η Nεραϊδοπηγή δίπλα, μας ξεδίψασε και μας εφοδίασε με δροσερό νερό. Κάναμε ένα διάλειμμα μερικών λεπτών και συνεχίσαμε το μονοπάτι μέχρι να βγούμε στον αμαξιτό χωματόδρομο.. Μέχρι εδώ είναι ίδια και η διαδρομή για το Σπήλαιο του Πανός. Εμείς όμως κάναμε δεξιά και στο σταυροδρόμι που βρήκαμε ακολουθήσαμε μια ξύλινη πινακίδα που μας έδειχνε την Κυρά.
Απ' εδώ αρχίζει πιο άγρια ανηφόρα με το μονοπάτι να χάνεται εύκολα. Δεν χρειάστηκε όμως να το ακολουθήσουμε, μια και η κορυφή ήταν ορατή και το τοπίο φαλακρό από τις πυρκαγιές. Εδώ η παρέα τέντωσε λίγο, οι πιό δυνατοί εφτασαν στη κορυφή, ενω οι τελευταίοι ήταν ακόμα στη μέση. Με κανα δυο στάσεις όμως τελικά όλοι ανέβηκαν στην κορυφή. Η ατμόσφαιρα είχε αρκετή υγρασία που περιόριζε την ορατότητα, αλλά αυτή η κορυφή έχει πολύ ωραία θέα προς την λεκάνη της Αθήνας και τον κόλπο της Ελευσίνας.
Κάναμε τα συνηθισμενα της κορυφής δηλαδή κολατσιό, φωτογραφίες και  τα αστειάκια μας, μείναμε ένα 20λεπτο και ξεκινήσαμε από τον χωματόδρομο για κάτω. Ο αμαξιτός χωματόδρομος πάει μέχρι το γήπεδο του ΣΕΓΑΣ αλλά χωρίσαμε γιατί μερικοί πήραμε το μονοπάτι και άλλοι τον δρόμο.
Αυτοί που πήραν τον δρόμο έφυγαν μπροστά και τους βρήκαμε αργότερα στην Αγία Τριάδα εμείς καθηστερήσαμε γιατί πιασαμε κουβέντα από το πως καλλιεργούν τις ντομάτες μέχρι τα βότανα που βρίσκαμε στο δρόμο μας.

Έξω από το ερειπωμένο πρώην Ξενία συναντήσαμε ένα συνεργείο που έστηνε κάποια ξύλινα αγάλματα που έδιναν ζωή στο καμένο βουνό. Θαυμάσαμε το εικαστικό δέσιμο των κούτσουρων που ζωντάνεψαν μέσα στο νεκρό τοπίο, μερικά λεπτά και συνεχίσαμε από την άσφαλτο για την Αγία Τριάδα, όπου είχαν αρχίσει να ανησυχούν αυτοί που ήδη είχαν φτάσει. Εκει πάλι χωρίσαμε. Μερικοί από την άσφαλτο και οι άλλοι από το μονοπάτι.
Φτάσαμε στο Καζίνο εκτός από την Αργυρώ που κατεβηκε μόνη της το βουνό από τα "Σκαλάκια" και πήραμε το τελεφερικ.
Μια παρέα πήγαμε στο Μενίδι για τα περαιτέρω . Δηλαδή Ταβέρνα, μπύρα και φιλότιμο. Όμως σήμερα κάπως το παρακάναμε με τις μπύρες. Έφταιγε μάλλον αυτή η παλιοζέστη....

Η διαδρομή:
http://goo.gl/maps/aMlsR

Άλλες διαδρομές (Google Earth)