Κίρφη

Πέρα από τα βουνά celebrities (Όλυμπος, Παρνασσός, Ταΰγετος) υπάρχουν και τα κοινά βουνά "της γειτονιάς". Η  Κίρφη είναι ένα απ' αυτά.
Δίπλα στον σταρ τον παρνασσό, έχει την δική του ομορφιά και την δική του βιοποικιλότητα.

Σύμφωνα με τον συνορειβάτη και γεωλόγο Νίκο Καρά, που ήταν στην παρέα μας πριν 35000000 χρόνια η Κίρφη ήταν μέρος του Παρνασσού. Μετά από καταβύθιση όμως της κοιλάδας του Ζεμενού χώρισε, υψώνοντας το  μπόϊ του δίπλα στον γίγαντα πατέρα.

Το μονοπάτι της ανάβασης ξεκινάει στο Ζεμενό από τον δρόμο Λιβαδειάς Αράχωβας στρίβει δεξιά πίσω από τις ταβέρνες και συνεχίζει στην πλαγιά της Κίρφης.
Χαμηλά έχει κάποια καταπράσινα αυτή την εποχή λιβάδια. Η χαρά του συλλέκτη χόρτων. Αγριοράδικα και πικραλίδες σε αφθονία! Βγήκαν κάποιες σακούλες και μαχαίρια για μάζεμα.
Λίγο πιο πάνω άρχιζε το δάσος των ελάτων. Πυκνό με πολλά πεσμένα έλατα, μάλλον πρέπει να τα ρίχνει το χιόνι που σχηματίζει χιονοστιβάδες μια και η κλίση είναι μεγάλη. Η κλίση που κάνει και το μονοπάτι αρκετά απότομο και την ανηφόρα σκληρή.

Αυτή η βόρεια πλευρά της Κίρφης λέγεται Ανήλιο για προφανείς λόγους και κρατάει πολλή υγρασία που κάνει την χλωρίδα να οργιάζει. Τα πάντα έχουν ένα κάλυμμα από βρύα σαν πράσινο χαλί.

Στην πλάτη μας δέσποζε ο όγκος του Παρνασσού, που η θέση μας τον πρόβαλε θεόρατο και πανέμορφο.
Η ανάβαση της απότομης πλαγιάς κράτησε 2 ώρες. Ψηλά στο διάσελο (1300 μ) κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα.

Μερικά χέρσα πλατώματα με τις άκρες του δάσους γυρω συνθέτουν ένα πανέμορφο τοπίο.

Από την άλλη άκρη του διάσελου αρχίζει και το μονοπάτι καθόδου από την νότια πλευρά του βουνού προς το Δίστομο.

Εδώ ξεχώρισαν μερικοί που δεν ήθελαν να ανέβουν στην κορυφή, άλλα 300 μ και συνεχίσαμε σε ένα χωματόδρομο γύρω από μια χαμηλή κορυφή.

Η Κίρφη έχει δυο κύριες κορφές. Τους Αη Λιάδες. Ως προς το όνομα δεν πρωτοτυπεί και πολύ. Εδώ κάπου ξεκόψαμε από τους μπροστινούς που τους χάσαμε και συνεχίσαμε μέχρι που είδαμε μερικούς στην ανατολική κορυφή.

Το μονοπάτι είχε χαθεί αλλά με την κορυφή να φαίνεται προχωρήσαμε προς την κατεύθυνση της χωρίς μονοπάτι μέσα από μια δύσβατη και βραχώδη διαδρομή. Δεν ήταν και πολύ μακριά αλλά μας πήρε μιαμισυ ώρα να φτάσουμε.

Από δω η θέα ειναι εκπληκτική. Βόρεια ολόκληρος ο Παρνασσός με ένα μακρουλό σύννεφο σαν ζωνάρι στην μέση του, στολισμένος στις πλαγιές του με την Αράχωβα, πιο αριστερά τους Δελφούς και με τα λιγοστά χιόνια της κορυφογραμμής του.


Στη κορυφή ο αέρας έτσουζε. Είχα ανεβεί με το κοντομάνικο. Φόρεσα ένα φλις και κατηφόρησα μερικά μέτρα στην νότια πλαγιά που ήταν απάγγειο και είχαν πιάσει θέση αυτοί που έφτασαν νωρίτερα και απολάμβαναν το κολατσιό τους.

Στο Νότο φαινόταν ο Κορινθιακός με ασημένιες ανταύγειες από την αντηλιά ο κολπος στα Ασπρα Σπίτια και Αντίκυρα, το Δίστομο στους πρόποδες και αριστερά τις δαντελωτές ακτές που σχηματίζονται από το ακούμπημα του Ελικώνα στη θάλασσα.

Ο ίδιος ο Ελικώνας πρροβαλε μέσα από μια γαλαζωπή ομίχλη, στεφανωμένος με τουφίτσες σύννεφων. Μπορούσες να διακρίνεις το Κυριάκι πάνω του και την ρεματια με τον δρόμο που κατηφορίζει προς τον Όσιο Λουκά.

Το φαράγγι πιο χαμηλότερα είναι το φαράγγι της Κλεισούρας που το περιγράφω σε παλιότερο post και ελπίζω να το ξαναπερπατήσω όταν μπει στο πρόγραμμα.

Ο αρχηγός μας ο γιατρός Γιώργος Παπαϊωάννου κατάγεται από το Δίστομο και μας ενημέρωσε με λεπτομέρειες γεωγραφικά και ιστορικά.
Η Κίρφη είναι ένα βουνό φυσικό παρατηρητήριο. Βλέπεις απο το ίδιο μέρος δυο πρωτεύουσες νομών. την Λιβαδειά και την Άμφισσα.

Τόσα μέρη που έχουν σημαντική ιστορία, όπως οι Δελφοί ο ομφαλός της Γης ο δρόμος που περνούσαν οι προσκυνητές και οι διαβατες προς τα κει. Το μέρος που συνάντησε ο Οιδίπους τον πατέρα του και τον σκότωσε.
η ώρα περνούσε ευχάριστα είχε μια λαμπρή λιακάδα που δεν σου έκανε καρδιά να σηκωθείς.

Τελικά δόθηκε το σύνθημα της κατάβασης. Κατηφορήσαμε το μονοπάτι εγώ μάζευα και χόρτα μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι οι μπροστινοί μου είχαν χαθεί και δεν ακολουθουσαν το κύριο σώμα της ομάδας.

 Κάποιος δεν ηξερε τον βασικό κανόνα ότι αν δεν βλέπεις κανέναν μπροστά σου δηλώνεις χαμένος και πρεπει βρεθεί το μονοπάτι και οι άλλοι.
Τέλος πάντων κάναμε κάποια χιλιόμετρα παραπάνω με ανηφόρα γιατί είχαμε κατηφορίσει την πλαγιά αρκετά μέχρι να πάρουμε είδηση οτι χαθήκαμε.
Ξαναβρήκαμε τους άλλους φτάσαμε στο διάσελο που ανέφερα νωρίτερα και κατηφορήσαμε για το Δίστομο. Εδώ ή προσήλια πλευρά του βουνού είναι πιο ξερή με βλάστηση από πουρνάρια και λίγες κουμαριές. Είναι αρκετά απότομη και συναντας αρκετες πέτρες και σάρες.

Το Δίστομο καθώς κατεβαίναμε φαινόταν σαν ζωγραφιά από ψηλά. Το Μαυσωλείο της σφαγής στη θέα του, μας έφερε δυσάρεστα συναισθήματα γι' αυτό που συνέβη εδώ.

Φτάσαμε στο Δίστομο μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει. Μπήκαμε στ πούλμαν και πήγαμε στο Ζεμενό για την συνέχεια στην ταβέρνα.

Μια εξόρμηση που την ευχαριστηθήκαμε όλοι.
Δείτε τη διαδρομή εδώ!