Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Φαράγγι Κλεισούρας Βοιωτία


Μουντός καιρός, βαριά σύννεφα. Φτάσαμε στο εργοστάσιο Αλουμίνας στα Άσπρα Σπίτια με ψιλή ψιχάλα. Η ανθισμένη φύση ερχόταν σε αντίθεση με την γκρίζα ατμόσφαιρα και τόνιζε τα χρώματα των λουλουδιών. Το μωβ της κουτσουπιάς, το κίτρινο του φασκόμηλου που επικρατούσαν, αλλά και των άλλων λουλουδιών που πρόσθεταν πινελιές στο τοπίο. Το φαράγγι είχε άγρια ομορφιά και το ρέμα σχημάτιζα καταρράκτες με τα φουσκωμένα από τη βροχή νερά. Η ανάβαση είχε μικρή κλίση εκτός από μια- δυο ανηφόρες. Περάσαμε το γεφύρι του μοναχού Λεόντιου, κατασκευασμένο τα βυζαντινά χρόνια.(φωτο) Στον Όσιο Λουκά στρίψαμε δεξιά κι αρχίσαμε μια δύσκολη ανάβαση που την έκανε δυσκολότερη η βροχή που δυνάμωσε. Φτάσαμε στο Κυριάκι πάνω στον Ελικώνα βρεγμένοι και βρίσκοντας μια θερμοκρασία 6 βαθμών. Αλλάξαμε τα ρούχα μας που ήταν μούσκεμα και πιασαμε τραπέζι στην ταβέρνα. Το αρνί στην γάστρα και το ροζέ κρασί με λίγο αρωμα μοσχάτου έδινε γεύση από Παράδεισο μετα από μια τέτοια πορεία.








Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Κάστρο της Ωριάς. Καταρράκτες της Λεπίδας

Ξεκινήσαμε από την Μονή Μαλεβής που βρίσκεται στην βόρεια πλαγιά του Πάρνωνα. Διασχίσαμε το μοναδικό στην Ελλάδα δάσος κέδρων και μετά από μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στους πρόποδες του Κάστρου της Ωριάς.

Το όνομα το πήρε από μια ωραία πριγκήπισα που για να μη πέσει στα χέρια των Τούρκων πήδησε στον γκρεμό του καταρράκτη. Υπάρχουν και άλλα κάστρα με αυτό το όνομα που αναπαράγουν τον μύθο. Είναι γνωστό και δημοτικό τραγούδι, που περιγράφει τον δόλιο τρόπο που χρησιμοποίησε κάποιος από τους εχθρούς μεταμφιεσμένος σε καλόγερο να του ανοίξουν την πύλη οπότε:
Όσο ν’ ανοίξ’ η πόρτα χίλιοι εμπήκανε
κι’ όσο να μισανοίξει, γέμισ’ η αυλή
κι’ όσο να καλοκλείσει, η χώρα πάρθηκε.
Ανεβήκαμε από την απότομη νότια πλευρά όπου δεν υπήρχε διακριτό μονοπάτι και βρεθήκαμε ιδρωμένοι μια και η ζέστη είχε αρχίσει να σφίγγει στην κορυφή. Τα λουλούδια του Απρίλη οργίαζαν και γέμιζαν την ατμόσφαιρα με την πιπεράτη μυρωδιά του αγριολούλουδου. Η θέα πάνω από το "Ξηροκάμπι" είναι εκπληκτική. Σε μια άκρη της ανατολικής πλευράς του κάστρου έχεις θέα προς τους καταρράκτες της Λεπίδας.
Περνώντας από μια χτιστή και μικρή πύλη στην βόρεια πλευρά κατηφορίσαμε προς του καταρράκτες του Αη Γιάννη



Η διαδρομή είχε ένα σχετικά δύσκολο πέρασμα, φτάσαμε όμως στους καταρράκτες και το σκηνικό μας αποζημίωσε.



Από κεί αφού περάσαμε έναν ακόμα καταρράκτη φτάσαμε στη όχθη του ποταμού Τάνου. Εκεί χωρίσαμε σε δυο ομάδες. Στους κουρασμένους και τους ορεξάτους. Οι κουρασμένοι πήγαν στο πούλμαν.
Οι ορεξάτοι ανηφορίσαμε τον ποταμό Τάνο μέσα από μια εκπληκτική διαδρομή με πισίνες κρυστάλλινων νερών και μικρούς καταρράκτες μέχρι που φτάσαμε στον μεγάλο καταρράκτη που με μεγαλοπρέπεια άφηνε μια στήλη νερού 50μ ύψος να σκάει μες την ποταμιά με ένα θηριώδες βουητό.

Περισότερες φωτογραφίες


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Πεζοπορία στο Μαίναλο


Μια διαδρομή πολύ λάϊτ. Ξεκινήσαμε από το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου που δεν είχε καθόλου χιόνι και κατευθυνθήκαμε προς νότιοδυτικά. Αφήσαμε πίσω μας τον όγκο της Οστρακίνας μιας κορυφής του Μαινάλου, που "κάθεται" πάνω στο χιονοδρομικό και μπήκαμε σε μια πλαγιά με σχετικά αραιή βλάστηση. Περάσαμε κανα δυο σάρες με μικρή κλίση και μπήκαμε σε ένα πιο πυκνό ελατοδάσος. Σταματήσαμε σε μια πηγή για μισή ώρα και το υπόλοιπο δίωρο πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε. Στο τέλος της διαδρομής βρεθήκαμε στην Αλωνίσταινα, ένα χωριό συνδεδεμένο με τους Κολοκοτρωναίους. Γραφικό χωριό με πλούσια νερά και με ένα νερόμυλο στο κέντρο του.


Τελικά έχω ρημάξει τα κοκόρια της Πελοποννήσου. Αν βρεθείτε στην Αλωνίσταινα παραγγείλετε κόκκορα με χυλοπιτες και πιείτε ένα ποτήρι στην υγειά μου που σας τον σύστησα.

Facebook like

CURRENT MOON