Ξεκινήσαμε από την Μονή Μαλεβής που βρίσκεται στην βόρεια πλαγιά του Πάρνωνα. Διασχίσαμε το μοναδικό στην Ελλάδα δάσος κέδρων και μετά από μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στους πρόποδες του Κάστρου της Ωριάς.
Το όνομα το πήρε από μια ωραία πριγκήπισα που για να μη πέσει στα χέρια των Τούρκων πήδησε στον γκρεμό του καταρράκτη. Υπάρχουν και άλλα κάστρα με αυτό το όνομα που αναπαράγουν τον μύθο. Είναι γνωστό και δημοτικό τραγούδι, που περιγράφει τον δόλιο τρόπο που χρησιμοποίησε κάποιος από τους εχθρούς μεταμφιεσμένος σε καλόγερο να του ανοίξουν την πύλη οπότε:
Όσο ν’ ανοίξ’ η πόρτα χίλιοι εμπήκανε
κι’ όσο να μισανοίξει, γέμισ’ η αυλή
κι’ όσο να καλοκλείσει, η χώρα πάρθηκε.
Ανεβήκαμε από την απότομη νότια πλευρά όπου δεν υπήρχε διακριτό μονοπάτι και βρεθήκαμε ιδρωμένοι μια και η ζέστη είχε αρχίσει να σφίγγει στην κορυφή. Τα λουλούδια του Απρίλη οργίαζαν και γέμιζαν την ατμόσφαιρα με την πιπεράτη μυρωδιά του αγριολούλουδου. Η θέα πάνω από το "Ξηροκάμπι" είναι εκπληκτική. Σε μια άκρη της ανατολικής πλευράς του κάστρου έχεις θέα προς τους καταρράκτες της Λεπίδας.
Περνώντας από μια χτιστή και μικρή πύλη στην βόρεια πλευρά κατηφορίσαμε προς του καταρράκτες του Αη Γιάννη
Η διαδρομή είχε ένα σχετικά δύσκολο πέρασμα, φτάσαμε όμως στους καταρράκτες και το σκηνικό μας αποζημίωσε.
Από κεί αφού περάσαμε έναν ακόμα καταρράκτη φτάσαμε στη όχθη του ποταμού Τάνου. Εκεί χωρίσαμε σε δυο ομάδες. Στους κουρασμένους και τους ορεξάτους. Οι κουρασμένοι πήγαν στο πούλμαν.
Οι ορεξάτοι ανηφορίσαμε τον ποταμό Τάνο μέσα από μια εκπληκτική διαδρομή με πισίνες κρυστάλλινων νερών και μικρούς καταρράκτες μέχρι που φτάσαμε στον μεγάλο καταρράκτη που με μεγαλοπρέπεια άφηνε μια στήλη νερού 50μ ύψος να σκάει μες την ποταμιά με ένα θηριώδες βουητό.
Περισότερες φωτογραφίες
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Το όνομα το πήρε από μια ωραία πριγκήπισα που για να μη πέσει στα χέρια των Τούρκων πήδησε στον γκρεμό του καταρράκτη. Υπάρχουν και άλλα κάστρα με αυτό το όνομα που αναπαράγουν τον μύθο. Είναι γνωστό και δημοτικό τραγούδι, που περιγράφει τον δόλιο τρόπο που χρησιμοποίησε κάποιος από τους εχθρούς μεταμφιεσμένος σε καλόγερο να του ανοίξουν την πύλη οπότε:
Όσο ν’ ανοίξ’ η πόρτα χίλιοι εμπήκανε
κι’ όσο να μισανοίξει, γέμισ’ η αυλή
κι’ όσο να καλοκλείσει, η χώρα πάρθηκε.
Ανεβήκαμε από την απότομη νότια πλευρά όπου δεν υπήρχε διακριτό μονοπάτι και βρεθήκαμε ιδρωμένοι μια και η ζέστη είχε αρχίσει να σφίγγει στην κορυφή. Τα λουλούδια του Απρίλη οργίαζαν και γέμιζαν την ατμόσφαιρα με την πιπεράτη μυρωδιά του αγριολούλουδου. Η θέα πάνω από το "Ξηροκάμπι" είναι εκπληκτική. Σε μια άκρη της ανατολικής πλευράς του κάστρου έχεις θέα προς τους καταρράκτες της Λεπίδας.
Από κεί αφού περάσαμε έναν ακόμα καταρράκτη φτάσαμε στη όχθη του ποταμού Τάνου. Εκεί χωρίσαμε σε δυο ομάδες. Στους κουρασμένους και τους ορεξάτους. Οι κουρασμένοι πήγαν στο πούλμαν.
Οι ορεξάτοι ανηφορίσαμε τον ποταμό Τάνο μέσα από μια εκπληκτική διαδρομή με πισίνες κρυστάλλινων νερών και μικρούς καταρράκτες μέχρι που φτάσαμε στον μεγάλο καταρράκτη που με μεγαλοπρέπεια άφηνε μια στήλη νερού 50μ ύψος να σκάει μες την ποταμιά με ένα θηριώδες βουητό.
Περισότερες φωτογραφίες
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Υπέροχες φωτογραφίες, Μάριε!
ΑπάντησηΔιαγραφή