Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Ανάβαση Όχης, Δρακόσπιτα, Φαράγγι του Δημοσάρη


Συνάντηση με τους υπόλοιπους του Ε.Ο.Σ. Αχαρνών στο Λιμάνι της Ραφήνας απόγευμα Παρασκευής, απ'όπου περάσαμε στο Μαρμάρι με το καράβι. Από κει με λεωφορείο πήγαμε στους Μύλους Καρύστου. Άρχισε να σουρουπώνει, ετοιμάσμε τα σακιδια μας και αρχίσαμε την ανάβαση. Όταν φτάσαμε στην πηγή είχε ήδη σκοτεινιάσει. Το φεγγάρι ήταν ακριβώς στην μέση του και το φως του ήταν αρκετό.
Η πεζοπορία στο φεγγαρόφωτοείναι μια άλλη εμπειρία. Μετά από λίγο τα μάτια προσαρμόζονται στο λίγο φώς και περπατάς με άνεση. Μερικοί κράτησαν αναμένους τους φακούς κυρίως για την αίσθηση ασφάλειας, αυτό όμως σε ξεκόβει από το περιβάλλον και την μαγεία του.
Γύρω λουσμένα μέσα στο φεγγαρόφωτο έβλεπες τις εντυπωσικές φιγούρες των βράχων, αλλά και τις στολισμένες με φώτα ακτογραμμές της Αττικής των νησιών και των διερχόμενων πλοίων.
Φτάσαμε στο καταφύγιο της Όχης στις 1 την νύχτα. Πολλοί προτιμήσαμε να κοιμηθούμε στην σκηνή μας. Ο αέρας εκει πάνω ήταν δυνατός, ένα εφταράκι όπως λένε όσοι ασχολούνται με την ιστιοπλοΐα (7 μπωφόρ). Στην αρχή ανησύχησα ότι δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ με τον αέρα να ταρακουνάει την σκηνή, αλλά η κούραση της ανάβασης με βύθισε σε ύπνο που τον διέκοπταν κάτι ριπές του ανέμου που είχα την εντύπωση ότι θα με έπαιρναν μαζί με την σκηνή στον ουρανό σαν φύλλο χαρτιού.


Το πρωί ανεβήκαμε στο καταφύγιο που διανυκτέρευσαν οι υπόλοιποι και καταπιαστήκαμε με τα τσάγια και τους καφέδες.
Στο καταφύγιο διανυκτέρευσαν και κάποια παιδιά από την Κάρυστο, που μου μίλησαν για τις ευκαιρίες διασκέδασης στην περιοχή για αυτούς που αγαπούν την φύση. Στην πρόταση κάποιου από μας γιατί δεν κάνουν έναν ορειβατικό σύλλογο μας μίλησαν για τον πόλεμο που αντιμετώπισε κάποιος Σάκης που με πολυ ιδρώτα και αφιλοκερδώς εφτιαξε και οργάνωσε το καταφύγιο, που τον άνθρωπο τον ανάγκασαν να φύγει από την Κάρυστο. Τους ίδιους δε προσπαθούν να τους περιπαίξουν διάφοροι "μάγκες" που τους έχουν βάλει στο λούκι μερικοί πονηροί που κονομάνε από την εκμετάλλευση τους ποτιζοντάς τους μπόμπες, ουσίες και τα διάφορα γνωστά.
Για τα παιδιά αυτά πρέπει να είναι περήφανη η Κάρυστος και όλη η Ελλάδα γιατί όπως μας έχουν πνίξει τα λαμόγια είναι η ελπίδα μας. Γιατί αντι να αγανακτούν και να κλαψουρίζουν χαράζουν δικά τους μονοπάτια έχουν βάλει τις κορυφές που θέλουν να κατακτήσουν στο οπτικό τους πεδίο και θα τις κατακτήσουν.
Δεν χρειάζονται τζιπάρες για να περάσουν καλά. Ούτε να καταπατήσουν το βουνό για να φτιάξουν την βίλα τους. Δεν χρειάζεται να γίνουν οι ίδιοι λαμόγια. Το μόνο που χρειάζεται είναι κέφι για ζωή, να μην χρειάζεται να γλύψουν καμια κουφάλα για να τους διορίσει. Σε αυτούς τους νέους στηρίζει η Ελλάδα τις ελπίδες της να ορθωθεί.

Τους απευθύνω το ποίημα του Antonio Machado:

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;

Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.

Πεζοπόρε οι πατούσες σου
ο δρόμος και τίποτα περισότερο.

Πεζοπόρε δεν υπάρχει μονοπάτι
το μονοπάτι το ανοίγεις εσύ με το περπάτημα.

Αφιερώνεται επίσης και στα νέα παιδιά που ήταν στην παρέα μας, που γέμισαν γέλιο και χαρά της πλαγιές της Όχης μέσα στο φώς του μισού φεγγαριού.

Τέλος πάντων ψιλοπήρα ανάποδες με αυτά που άκουσα. Η ζωή συνεχίζεται.


Ανεβήκαμε στην Κορυφή της Όχης, όπου η θέα είναι εκπληκτική αλλά παρόλο που ήξερα τι θα βρώ αιφνιδιάστηκα με το ένα Δρακόσπιτο. Από κοντά σε εντυπωσιάζει η τελειότητα του έργου που και στην εποχή μας να γινόταν, ακόμα και με τα τεχνικά μέσα που έχουμε στην διαθεση μας είναι ακατόρθωτο να γίνει σε τέτοιο επίπεδο τελειότητας. Φανταστείτε ότι φτιάχτηκε την λίθινη εποχή.
Τώρα να τα ξαναπάρω;
Το Μάτσου Πίτσου στο Περού δεν πιάνει τίποτα μπροστά σ' αυτό. Εκεί λιώνουν οι πέτρες του από τους επισκέπτες και οι δικοί μας φοβούνται μη τρομάξουν οι επισκέπτες τα γίδια.

Από την κορυφή κατηφορίσαμε προς το φαράγγι του Δημοσάρη. ένα μνημείο της φύσης. Ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της Ελλάδας. Αυτό δεν το περιγράφω γιατί πρώτο πρέπει να το περπατήσετε και να το ζήσετε και δεύτερο η συγγραφική μου "δεινότητα" δεν φτάνει να το περιγράψει. Βέβαια κάποιες δραστηριότητες ανθρώπων μου γαργάλησαν τα νεύρα και εδώ αλλά μην το παρακάνω με την γκρίνια.
Ήταν μια υπέροχη εκδρομή, οι συνοδοιπόροι υπέροχοι, και προπαντός πολλοί υπέροχοι νέοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Facebook like

CURRENT MOON