Γεράνεια όρη

Σεπτέμβρης μήνας και ντάλα καλοκαίρι. Το να ανεβαίνεις βουνά θέλει περισσότερη αντοχή στη ζέστη ειδικά το μεσημέρι και χωρίς σκιά.
Έτσι ήταν οι συνθήκες στην ανάβαση των Γερανείων. Ξεκινήσαμε από τον Άγιο Πατάπιο και ανηφορίσαμε την πλαγιά σχετικά αργά. Η ζέστη είχε γίνει ενοχλητική και μέχρι να φτάσουμε στα πρώτα δένδρα ζοριστήκαμε λίγο.

Στο μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων που είναι κοντά στην κορυφή αράξαμε κάτω από τα μεγάλα πεύκα και συνήλθαμε με το δροσερό αεράκι που φυσούσε. Μετά από λίγα λεπτά συνεχίσαμε για την κορφή με άνεση. Από κει η κατηφόρα μέχρι τα Πίσια ήταν διασκεδαστική. Παρατήρησα ότι στην ανηφόρα δεν μίλαγε κανείς, αλλά στην κατηφόρα η φλυαρία μας γέμιζε το δάσος με ένα βουητό που το τόνιζαν και το σούρσιμο των ποδιών μας πάνω στο χαλαρό έδαφος.

Από τα Πισια πήραμε το πούλμαν και πήγαμε στο Ηραίο, στο φάρο και μετά στη λίμνη, όπου κάναμε το μπανάκι μας σην υπέροχη λίμνη. Η ταβέρνα δίπλα, μας ξεδίψασε και μας τάϊσε σε μια δροσερή ατμόσφαιρα.
Μετά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής που δεν ήταν και μακρύς.