Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Καλό φθινόπωρο!

Ξαναγύρισα στην Αθήνα. Ώρα να στρωθούμε στη δουλειά. Δύσκολοι καιροί και πρέπει να μαζευτούμε. Το περπάτημα είναι μια απλή και για μένα φθηνή διασκέδαση. Δεν λέω ωραίες οι θάλασσες και τα ακρογιάλια, αλλα πεθυμισα και το θρόϊσμα του αέρα στα κλαδιά των ελάτων. Βέβαια δεν έχει έλατα στην Ομόνοια, αλλά έχει λίγο πιο πέρα.
Με τη πρώτη επαφή, όμως με τους φίλους πεζοπόρους αντί να με τραβήξουν στο βουνό με τράβηξαν στην παραλία της Βούλας, όπου άλλοι φίλοι από τον ΕΟΣ Αχαρνών, ο Γιώργος Σπυράκης και Γιάννης Αποστόλου οργάνωσαν πάρτυ μέσα στην όμορφη νύχτα με μπουνατσα θάλασσα και δροσερό αεράκι.
Φορούσα το μαγιώ μου, αλλά ξεκίνησα νωρίς τις μπύρες και η θάλασσα δεν με ενέπνευσε να μπω στην αγκαλιά της. Άλλωστε ο Σπυράκης με την μουσική του μας έβαλε σε άλλη διάσταση. Μας έριξε και μερικά latinas (las mejores canciones cubanas) και μας έστειλε ταξίδι.
Μετά τα μεσάνυχτα και αφού ο χορός είχε ανάψει αποφάσισα να φύγω, γιατί ειχα αποφασίσει να περπατήσω στην Πάρνηθα (τα ελατάκια μου βλέπετε) και να μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
Εννιά το πρωί ήμουν στο τελεφερικ. Οι επιλογές; Η εξής μία. Να πάω με το γκρουπ των αρχαρίων και τον κύριο Γιώργο.
Ο κύριος Γιώργος είναι ο ειδικός γι' αυτούς που έρχονται για πρώτη φορά για πεζοπορία. Θα τους κανακέψει, θα τους προσέξει μη γρατσουνιστούν και τρομάξουν, θα τους μιλήσει για τα ρομαντικά μονοπάτια, τις ρομαντικές πετρούλες και τα ρομαντικά δένδρα.
Για μας τους "παλιούς" είναι μια ευκαιρία να κάνουμε ένα ξεμούδιασμα μετά από ενα μακρύ καλοκαίρι (τουλάχιστον για μένα).
Περπατήσαμε από το καζίνο στο Μπάφι ήπιαμε το καφεδακι μας, οι κοπελίτσες οι καινούργιες αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω και οι υπόλοιποι συνεχισαμε για Κορομηλιά και από κει στο Φλαμπούρι, όπου υποκύψαμε στην κραιπάλη και πήραμε ένα μπιμπερό τσίπουρο (για όσους δεν ξέρουν το τσίπουρο στο καταφύγιο του Φλαμπουριού το σερβίρουν σε μπιμπερό). Δεν είναι και τόσο καλή ιδέα αν πρέπει να περπατήσεις μετα και να κατέβεις το φαράγγι της Χούνης όπως κάναμε εμείς, αλλά η ζωή έχει και τις ταλαιπωρίες της. Κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε στο μονοπάτι είναι το πολυ γέλιο. Ακούτε συνοδοιπόροι; Η ταλαιπωρία συνεχίστηκε και μετά, που αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο στον Μαραθώνα με κατάληξη στο κάτω Σούλι στην ταβέρνα, αλλα είπαμε "παλιοζωή".
Σ' αυτό τον ορυμαγδό που γίνεται γύρω μας πρέπει να βρίσκουμε διεξόδους και να περνάμε καλά. Η Ελλάδα παρ' όλη την προσπάθεια μερικών Ελλήνων να την ασχημήνουν παραμένει όμορφη και σου δίνει την δυνατότητα να έχεις βουνό και θάλασσα την ίδια μέρα.
Καλό φθινόπωρο λοιπόν, ευωδιαστά μονοπάτια και εμπρός για τις κορφές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Facebook like

CURRENT MOON