Ένα όμορφο βουνό, με αρμονικές καμπύλες είναι το Μαίναλο. το τοπίο του προσφέρει γαλήνη στο βλέμα καθώς ακολουθεί τον κυματισμό των κορυφογραμμών του, χωρίς μεγάλα ξεπετάγματα βράχων. Ένα βουνό ναός των μελισσών, που φιλοξενεί χιλιάδες κυψέλες που παράγουν ένα από τα καλύτερα μέλια.
Απέναντι από την Βυτίνα πιάσαμε το μονοπάτι και χωθήκαμε στο δάσος. Από κεί που ξεκινήσαμε άρχισε μια ανάβαση ως τα 1300 μέτρα. Η κλίση δεν είχε απότομες αλλαγές και η ανάβαση ήταν άνετη. Είχε μια ελαφριά συννεφιά, περπατούσαμε σε πυκνό δάσος, είχαμε δροσιά και η ατμόσφαιρα είχε την μυρωδιά του βρεγμένου ξύλου.
Φτάσαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο που κάποτε ήταν καλλιεργήσιμα χωράφια, όπου σου έδινε την εντύπωση ότι είσαι μακριά από τον πολιτισμό μας, ίσως και κάποια άλλη εποχή.
Συμφωνήσαμε οι φίλοι που είναι γνώστες των μανιταριών να έχουμε τον νού μας για μανιτάρια. στην αρχή βρήκαμε κάτι λίγα, αλλά μετά από λίγο 3-4 από μας μαζέψαμε από 3 κιλά περιπου ο καθένας.
Στην πορεία μας κάναμε και μερικά διαλείματα να ανασυνταχτούμε και μετά συνεχίζαμε.
Η Βλαχέρνα ξεπρόβαλε ξαφνικά μπροστά μας, κατηφορίζοντας απο την κορυφή του χωριού έναν δρόμο με λουλούδια, καρυδιές και άλλα οπωροφόρα φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο όπου ορμήσαμε στην ταβέρνα.
Φαί, κρασί και στο πούλμαν για επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου